Bèta Mate and Alfa Wife

Grommen en Mijn bagger conditie.

'Waar is ze?' gromt Zac. Shit shit shit! Hij weet dat ik hier ben.

'Wie?' vragen Abigail en Caleb te gelijkertijd. O god dit gaat heel erg verkeerd.

'Je weet wie ik bedoel! Lilac! Waar is ze!' gromt hij weer.

'Dude, ze is hier al een tijdje niet geweest, dat weet je. Dus ik snap niet waarom je denkt dat ze hier is.' zegt Caleb kalm, maar ik hoor dat hij nerveus is.

'Ik ben niet dom. Ik ruik haar geur.' gromt hij kwaad terug. Oh fijn, nu gaat hij zijn neus gebruiken, echt waar van alle keren doet hij het nu.

'Ik heb geen flauw idee waar je over praat. Ik ruik niks.' zegt Abigail met een zachtje stem. Arm kind, ik weet hoe bang ze voor hem is de laatste tijd.

'Je liegt.' gromt hij weer. Wauw er zit vast wat in zijn keel want hij gromt niet normaal veel.

Ik hoor wat gestommel en twee klappen.

Hij sloeg ze.
Nee. Nee. Kut!
Ja idioot dat is zeker kut. 1, omdat het onze mate is maar 2, onze lieve broer en Abigail's mate gaat dat niet leuk vinden. Zac is namelijk niet zijn alfa.
O god dat is niet goed.

En ja hoor. Mijn broer zijn grommende stem hoor ik binnen de kortste keren.

Als ik naar binnen ga en weg ren, komt Zac achter me aan. Maar ik verraad de plek dan.

'Abigail, wie sloeg jou.' gromt Luuk woedend. Oke ik denk dat ik maar ga rennen. Dat lijkt me gewoon de beste optie.

Ik klim de kast in en hou mijn oor tegen de deur om te luisteren waar iedereen staat. Ik gok dat Zac het verst van de deur staat, Caleb ongeveer tegen de kast en Abigail en Luuk aan de andere kant van de kast.

Ik doe de kastdeur voorzichtig op een kier zodat Caleb het begrijpt. Hij snapt gelukkig de hint en doet een stap opzij.

'Wat the hell.' zegt Zac verward. Kut hij had het in de gaten. Snel spring ik uit de kast en sprint naar de deur die ik open gooi en snel weer dicht smijt. Ik ren door het huis naar de bossen. Ik klim in een boom en wacht tot Zac komt. 

'Jezus waar blijft dat kind.' mompel ik na tijdje. Ik kijk nog eens naar het huis en zie dat er een groep mannen voor staat, met Zac.

Kut.
Kut.
KUT!

Ik spring snel uit de boom en ren verder. Natuurlijk komen er mensen achter me aan. Toen ik in een boom zat zagen ze en roken ze me niet maar nu ik ren natuurlijk wel. Ik sprint verder en kijk af en toe om. Wat ik dan zie laat me ook gewoon lachen, het zijn volgens mij de beste mannen van de pack maar ze kunnen me amper bij houden. 

'Ga eens naar de sportschool!' roep ik lachend. Ik krijg het liefste antwoord ter wereld, namelijk: gegrom. 

Moet jij zeggen met je bagger conditie.
Nou ja, mijn bagger conditie tegen de conditie van Zac zijn beste krijgers. En ik win. Dat gelooft niemand.
Daar heb je gelijk in.
Nou bedankt voor de steun. 

'Lilac kom terug.' hoor ik Zac grommen. Jezus dat kind moet eens stoppen met dat gegrom. Het is niet goed voor zijn keel.

'Nou nee, ik heb wel wat beters te doen, hartelijk dank!' roep ik spottend terug. Ik sprint verder en kom bij een veld. Het veld waar ik en Ronald onze oh zo leuke ontmoeting hadden. Ik ril bij de gedachte. Dit is ook het veld waar ik samen met Luuk over renden naar Caleb die leeg werd gezogen door vampiers, waarvan ik er een van vermoorde en Caleb in het ziekenhuis belandde. Ook bij dei gedachtes ril ik.

'Lilac kom terug!' roept Zac wat kalmer van de andere kant van het veld. 

'Hoezo! Hoezo zal ik terug komen?' vraag ik kwaad. Jezus ik moet denk ik ongesteld worden. 

'Waarom zou ik terug gaan naar jou? Jij rand me ongeveer de hele tijd aan en ziet me ongeveer als een slet! Ik ben daar persoonlijk klaar me! Ik ben verdomme een normale weerwolf! Ik wil gewoon naar mijn mate! Ik wil met hem een vreselijk cliché leven leven!' ga ik kwaad verder.

'Je bent geen normale weerwolf Lilac! Je bent heel speciaal! Daarom ben jij bij mij!' roept hij terug. Wauw wat een slappe rede. Ik rol met mijn ogen maar helaas kan Zac dat niet zien.

'Kijk dan om je heen! Je rent met gemak sneller dan mijn snelste krijgers! Je bent sterker dan zoveel mensen! Je bent zoveel slimmer dan je denkt! Je bent zoveel bijzonderder dan je denkt!' gaat hij roepend verder. Daar heeft hij een punt.

'Oke! Ik ga mee! Maar op een aantal voorwaarden. Ik ben je vrouw niet meer, je raakt me niet aan, ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil en ik en alle andere vrouwen mogen trainen.' zeg ik bedenkelijk.

'Deal, als jij niet wegrent en het niet vrijkomt dat we geen man en vrouw meer zijn. Ik zweer het je, je vader vermoord me.' zegt hij grijzend. Ik kijk hem verbaasd aan en loop met hem mee naar huis.

Jezus ik heb wel veel drama in het leven. En ik gok dat het nog lang niet klaar is.

Heyy Fella's,

Ik ben aan het zakkend. Nonono! Maar mijn andere boek Wolfchick Mate gaat wel heel goed dus tja, er is evenwicht zullen we maar zeggen.

Ik heb ontdekt, dat ongeveer 150 mensen na mijn proloog dachten 'Nehh' of 'Wat een kut boek' best wel falend eigenlijk.

Vanavond is mijn laatste voorstelling. Nog een keer sterven en herrijzen uit de dood en ik ben klaar!

XXx
Pinky

PS. Ik eet vanavond pannenkoeken ;)