Bèta Mate and Alfa Wife

Straf en Maangoudvissen

'GODVERDOMME LILAC WAAR WAS JE!' schreeuwt Zac boos in mijn gezicht.

Ik kijk om me heen en zie dat de hele roedel verzameld is. Shit.

'Nouja je weet wel, een beetje hier en een beetje daar.' zeg ik onverschillig.

'Straf.' zegt hij kortaf en sleurt me mee. Ik kijk snel achterom en zie dat Caleb moeite doet om zijn wolf in bedwang te houden.

Zac gooit me op bed. Ik kijk hem boos aan. 'Wat!' zeg ik kwaad.

'Je liep weg, je trapte me in mijn edelen en je liegt over waar je bent geweest. Het verbaast me dat je Luna bent.' snuift hij.

Dit is de druppel. Dat hij het vervelend vindt oke, maar twijfelen dat ik Luna ben dat gaat te ver. Ik heb geen andere keus. Bitchclap.

'Godver waarom doe je dat?!' vraagt hij kwaad.

'Je twijfelt aan mijn leiderschap. Dat is onacceptabel. Dus ik kon niet anders.' zeg ik kwaad.

'Maar jij kreeg nog straf.' zegt hij met een enorme grijns. Oh god. En hij springt boven op me. Kan hij geen redelijke straf bedenken. Ik bedoel hij kan me laten zwemmen met haaien.

Hij buigt voor over en zoent me ruw. Iewh. Hij probeert met zijn tong mijn mond binnen te dringen. Naha dat gebeurd niet. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar.

Duidelijk irriteerde hem dat dus kneep hij in mijn kont. Nog steeds hield ik mijn mond stijf dicht. Geïrriteerd ging hij van mij af.

Ha ik heb te veel boeken en films gekeken om in al die klassiekers te trappen.

'Kom op Lilac werk even mee.' zegt hij hees in mijn oor.

Hevig schud ik mijn hoofd. Dat gaat nooit gebeuren. Tenzij hij gaat zeggen dat als ik niet meewerkt hij mijn ouders gaat vermoorden maar dat doet hij niet. Daar is hij te laf voor.

'Mag ik even naar Caleb?' vraag ik zo lief mogelijk.

Hij bromt als teken dat ik mag gaan en ik loop naar de kamer van Caleb.

Om hem niet weer zo leuk in zijn boxer te zien staan, klop ik maar.

Weer hoor ik een brom dat ik naar binnen mag. Jeez wat hebben de jongens hier met brommen. Kunnen ze niet gewoon praten.

'Heyy.' zeg ik zachtjes.

'Heyy, hoe was je straf?' vraagt hij nieuwsgierig.

'Eerder pijnlijk voor hem dan voor mij.' lach ik. Hij lacht vrolijk mee.

'Ik heb wat voor je.' en hij reikt mij een pakje aan.

Nieuwsgierig maak ik het open. Als ik zie wat het is moet ik nog harder lachen.

'J-je geef-t m-m-me een goud-v-vis.' lach ik.

'Hallo die zijn levensgevaarlijk. En uber schattig net als jij.' en hij knipoogt.

'Je weet dat ze een geheugen hebben van 3 seconden dus het lijkt meer op jou.' zeg ik bloedserieus. Wat niet heel lang duurt want als snel lig ik weer dubbel van het lachen.

'Zozo is het gezellig.' zegt een stem minachtend. Meteen stop ik met lachen.

'Wat is er Zac.' sis ik.

'Nouja ik hoorde gelach en ik was er niet dus ik wou weten wat er zo grappig was.' zegt hij onverschillig.

'Nou in tegenstelling tot jou maakte Caleb mij aan het lachen. Ik ga nu even mijn huisdier uitlaten.' zeg ik. Ik knipoog naar Caleb en loop Zac straal voorbij. Ik pak een skateboard, tape en een touwtje. Ik bind de kom aan het skateboard en doe er een touwtje omheen. Ik trek snel mijn schoenen en jas aan en loop naar buiten.

Ik snuif de geuren van buiten op. Heerlijk en rustgevend. Ik hurk bij mijn vis neer.

Jij moet nog een mooie naam.
Inderdaad
Wacht wat.
Ik zei inderdaad. Ik moet inderdaad nog een mooie naam.
Wat voor een goudvis ben jij.
Een maangoudvis.
Oke ik ga zo dat op zoeken maar eerst een naam. Alexander Fredward Jonson de 3de.
Naha.
Timmo.
Wat denk je zelf.
Wat wil jij dan.
Weet ik dat. Ik heb het geheugen van drie seconden. Oh waar hadden we het over. Joke, ik heb een lang geheugen.
Oke rare vis. Uhm. Pescado?
Klinkt mooi. Betekent het ook iets?
Vis in het Spaans.
Owh oke. Maar ik ga dutten.
Byee Pescado.

Zo stil mogelijk ga ik terug naar huis. Ik maak Pescado heel voorzichtig los en loop naar Caleb.

Ik hoor geschreeuw aan de andere kant van de deur. Ik klop zachtjes aan. Geïrriteerd doet Zac open.

'Wat?' vraagt hij geïrriteerd.

'Ik kom Pescado naar Caleb brengen want ik vertrouw jou niet.' zeg ik simpel.

Boos loopt hij weg. Ik loop naar binnen en kijk Caleb geschokt aan.

'Wat is hier gebeurd?' vraag ik geschokt.

'Nou kijk uhm, Zac was er niet helemaal mee eens dat wij zoveel met elkaar omgaan. Dus hij deed dit om alles even duidelijk te maken.' en hij wijst naar zijn wonden.

'Oke, daar kom ik nog op terug. Naar wist jij dat deze vis, Pescado, kan praten?' vraag ik.

'Ja natuurlijk. Daarom gaf ik hem aan je.' zegt hij met zo'n dûh stem.

'Het is een maangoudvis. Hij kan alleen praten of communiceren met de gene wie hem of haar kreeg.' zegt hij.

'Volgens mij is dit een hem.'

Ik ben een haar.
Sorry. Ik geef je naam wel een iets vrouwelijkere tint. Pescadolina.
Neh doe maar niet.
Wat dacht je van .... Madelief.
Jaaaa, die is heel mooi. Maar waarom een bloem.
Ik heet Lilac, een bloem, en mijn wolfsgeest heet Rose, ook een bloem. Dan ben je lid.

'Ik zie dat je het goed kan vinden met...?' vraagt hij.

'Madelief, ik heb naam naar Madelief veranderd want dan past ze er bij. Maar kan ze hier blijven. Of in je kast?' vraag ik hoopvol.

'Natuurlijk.' glimlacht hij. 'Kom we zoeken een mooi plekje voor haar uit.' hij wenkt me dat ik hem moet volgen.

Ik stap de kast binnen en hij sluit hem achter me. Ik zet de kom neer in het zonlicht en ga zitten.

'Caleb dit is niet handig.' zucht ik.

'Ik weet het schatje. Als jij naar hier komt beslissen we verder. Ik beloof je dat ik mijn wolf in bedwang hou en je niet zal marken.' zegt hij lief.

Oh zo iets liefs heeft nog nooit iemand voor mij gedaan. Ik ga bij hem opschoot zitten en knuffel hem.

'Ik ben blij met jou als mate. Dankzij jou heb ik een pratende vis.' glimlach ik.

Hij kijkt me alleen diep aan. Heel diep.

'Wat?' zeg ik onzeker en kijk weg.

'Weet je dat je beeldschoon bent.'

'Wat een cliché.' en ik zoen hem. Het is een tedere lieve zoen. Zo heerlijk. Maar we worden ruw onderbroken door.......

Oke ik denk dat ik de tam tam tammm eindes er in ga houden. Vind ik wel grappig. Sorry