Planlanmış Aşk

-12-

Hala kapıda dururken yutkundum ve ona bakmaya devam ettim. Bugün tüm şakalar beni buluyor. "Nasıl buradasın bir kaç gün?"

"Burada kalacağım işte!" dedi Doruk ve zorla içeri girdi. Arkasından bakarak kapıyı kapattım. Tabi kendi evinmiş gibi kullan. "Neden sevgili öküz?"

"Çünkü babamın geldiğimden haberi yok! Ona ne diyeceğim? Bir kıza ders veriyordum, o buraya annesinin ben aldırma operasyonu için geri döndü. Bende döndüm bunu mu diyeyim? Tabi kızın adını falan da soracak babam!" dedi ve ellerini beline koydu. Neden hep sıkışan ben oluyorum acaba? "Of tamam babam biliyor mu?"

"Ah evet, bu fikri o verdi sağolsun!" dediğinde sinirlerim gerildi. Hay Allahım ya, sabrımı mı sınıyorsun yarabbim? "Ne? Ben o babama gösteririm."

Sanki biliyormuş gibi önden yukarı çıktı. Neredeyse benim odama girecekken durdurdum ve benimkine en uzak odaya götürdüm. "Bu niye bu kadar uzak merdivenlere?"

"Merdivenlere değil benim odama uzak!" dedim inatla.

"Ha sen hala.." dedi ve beni duvara yasladı. Tek kolunu duvara dayayarak iyice yaklaştı. "Benim tescilli sertifikalı sapık olduğumu düşünüyorsun!"

"N... ne alaka ya?"

"Ne yani benden hiç korkmuyor musun şu an?" dedi ve gözleri ile tuhaf bir bakış yarattı kendine. Hemen yutkundum ve bakışlarımı çektim. "Ha... hayır! Ah Doruk çok komiksin! Neden senden korkayım ki?"

Eliyle yüzümdeki bir tutam saçı geriye çekti. Gözlerini patlatarak baktı. "Bilmem sonuçta ben çapkın düzenbaz herifin biriyim. Ve seninle hiç aynı çatı altında kalmadım. İnan bana bu kötü bir şey!"

Bana daha çok yaklaştı. Ha beni öpecek misin şimdi? Gözlerimi kapatsam mı yoksa tekme atıp kaçsam mı? Gözlerimi kapatmayı seçtim. Bir süre sonra geri açtım. Doruk geri çekilmiş bana gülüyordu. "Merak etme Eylül, ilk öpücüğünü sevdiğin adama vereceksin! Şimdi çık istersen çünkü soyunacağım ve-"

Ah bu nasıl bir utanç? Neden ikinci şıkkı seçmedim ki? Hemen odama gidip kapıyı kilitledim. Ah pis domuz, bana yine oyun oynadı. Yine rezil oldum öküze!

★⋰˚☆*　⋰˚☆★★*　"★　 ★"★　　★★⋰˚☆*　⋰˚☆★★*　"★　 ★"★　

İki gündür cehennem hayatı yaşıyorum. Doruktan köşe bucak kaçıyorum. Yok yok onunla karşılaşmamam gerek! Hala o an aklıma gelip utanıyorum. Acaba unuttu mu? Sanki bakar bakmaz dalga geçecek benimle. Bu akşam hep beraber yemek yiyeceğiz ne yazık ki! Babam, annem ve Doruk! 

Kapı çaldı. Geleni ev sahibi karşılamalı fikri ile aşağı inip kapıyı açtım. Uzun süredir odamdayım. Karşımda bir barbie bebek vardı. Kız maşallah manken gibi sarışın, mavi gözlü klasik uyum ama 90-60-90 valla.

"Buyurun kime bakmıştınız?" dedim onu süzerken. Erkek olsam gözlerimi alamazdım. "Ben... Doruk burada mı acaba?"

"Doruk mu? Şey siz kimsiniz?" der demez, kız  cırlayarak içeri koştu. Pislik bir de beni kenara itti. Kimi kimin evinde itiyor bu ya? "Aşkım!" Hımm.

"Pelin sen..." dedi Doruk ve üstüne yapışan kızı geri çekti. Garip bir ilişkileri vardı bence. "Burak'a seni sordum, o da burada olabileceğini söyledi."

"Ah Burak... sen neden beni arıyorsun ki?" dedi Doruk. Ayıp be Burak. Gözümden düştün şu an.

"Aşkım tatilden beri konuşmadık. Ben seni çok özledim bebeğim. Ama şans işte buradasın!" dedi kız ve yine sülük gibi sarıldı. O sırada Doruk ile bakıştık. O göz devirdi, bende 'ne yaparsın kardeş' bakışı attım. "Of Pelin bana aşkım demeyi kes! Biz seninle ayrıldık!"