Be My Internet Friend | irwin ff ✔️

Epilog

Leżałam w swoim łóżku. Chyba.
Otworzyłam oczy, a światło padające z niezasłoniętych okien stwierdziło, że zabawne będzie mnie porazić trochę. Dodajcie do tego ogromny ból głowy i nudności. Ta sytuacja nie wyglądała zabawnie.
-Na szafce obok łóżka masz wodę i tabletkę od bólu głowy - usłyszałam głos, dochodzący z którejś części mojego pokoju. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. W fotelu, który stał w kącie, niedaleko szafki z książkami siedział Ashton.
-Jak... C-co się w ogóle wczoraj stało? - zapytałam zachrypniętym głosem, mrużąc oczy
-Upiłaś się, po czym zadzwoniłaś do mnie z pytaniem, czy cię kocham. A, i sama wyznałaś mi miłość.
Moje policzki w tej chwili na pewno stały się bardziej czerwone od buraków.
-Kurwa, nic z tego nie pamiętam - mruknęłam, pocierając czoło.
Po chwili milczenia Ashton zadał mi pytanie, którego się najmniej spodziewałam.
-Czy to prawda?
-Co?
-Że mne kochasz?
Jak on mógł mówić tak spokojnym głosem?! Wstałam z łóżka, kierując się do łazienki.
-Tak, ale... to nieważne - machnęłam ręką, otwierając drzwi.
Drzwi się nagle zatrzasnęły, a ja zostałam przyciśnięta do ściany.
-Dla mnie bardzo ważne - szepnął do ucha.
-Najpierw ty to powiedz.
-Och, naprawdę, myślałem, że okoliczności będą bardziej romantyczne.
-Powiedz. To.
Usłyszałam jak chłopak bierze głęboki oddech. Po czym swoim pięknym głosem mówi:
-Kocham cię, Abigail Charlotte Jackson. Czy odwzajemniasz moje uczucie?
-Ashtonie Fletcherze Irwinie. Powiem to jeszcze raz, tym razem na trzeźwo. Kocham cię.
Chłopak złączył nasze usta w pocałunku. Poczułam, jak przechodzi mnie dreszcz.
Loczek odsunął swoją twarz od mojej, żeby zadać pytanie, na które tak długo czekałam:
-Abigail Charlotte Jackson. Czy chcesz zostać moją dziewczyną? Nie internetowym przyjacielem. Moim kochaniem.
-Tak
-Zawsze?
-I na zawsze.

                             👑👑👑

No i mamy koniec :) zaraz udostępnię drugą część
Nie wiem, czy jest sens pisać podziękowanie. Może zaraz coś bazgrnę