DATI-RATI

Chapter Eleven

Aldrin's POV

Bago kami magsipasok sa loob ng mga tent namin, Red and I decided na pumunta sa tent ng girls..

Alam naming bawal pero we just want to. Gusto lang namin mag-good night sa kanila..

Pagkalapit namin sa tent ng girls, nagulat ako ng biglang lumabas si Desiree. She looked straight into my eyes.

Parang meron siyang gustong sabihin pero parang nag-aalangan siya. "Is there any problem?" I asked her..

"Hmm. Sige, maiwan ko na kayo." paalam ni Red sa aming dalawa ni Des. Napansin din ata ni Red na seryoso yung mukha ni Des kaya siguro napagdesisyunan niyang iwan muna kami..

Pagkaalis ni Red, nagulat ako when Des hugged me. As in, agad-agad! Niyakap niya ako pero parang hindi ako natuwa.

I don't know why. "Des, may problema ba?" tanong ko pa ulit sa kanya. Maya-maya,umalis siya sa pagkakayakap niya sa akin..

"Aldrin, paano kung sabihin ko sayo na gusto kita?" diretsahang tanong ni Des sa akin. Well, yeah, I got speechless.

"Wait! Are you serious?" tanong ko pa sa kanya then nag-laugh ako ng kaunti.. Pero bigla niyang hinampas yung braso ko. "I'm serious. I like you." sabi pa ni Des sa akin..

"Pero bakit ako?" tanong ko sa kanya.. "Ewan ko! Kailangan ba may dahilan? Aldrin, I like you! Feeling ko nga nahuhulog na ako eh." sabi pa ni Des sa akin..

This time medyo napalayo na ako ng kaunti sa kanya.. "Des, please don't. I don't want to hurt you, please don't expect too much..." sabi ko na lang sa kanya.

Kahit gabi na, napansin ko pa rin na medyo naluluha na si Des through her eyes. I looked straight to her. "Des, I like you, but not as same as what you feel for me. Des, kaibigan mo ako, magkaibigan tayo." dagdag ko pa sa kanya..

"Pero Aldrin.."

"Good night Des!" sabi ko na lang then tumakbo na ako pabalik ng tent naming boys..

Desiree's POV

Naisip ko na toh. Alam kong wala akong magagawa para lang magkatulad kami ng nararamdaman..

Mali ko, yes, I admit it. Baka nga umasa lang ako sa pagiging sweet and caring ni Aldrin. Pero kaya pala pati ang girls nararamdaman yun, dahil ganun si Aldrin sa mga kaibigan niya.

At isa na ako don, bumalik na agad ako sa tent pagkaalis ni Aldrin sa harap ko. Sakto namang nagcecellphone lang sa loob ng tent ang girls.

Pero hindi ko napigilang umiyak when all of them stared at me. Nilapitan agad nila ako and niyakap.

Ang sakit nga pala talaga. Ang sakit nga pala talaga magmahal ng taong hindi ka mahal..

Aldrin's POV

Pagkagising namin, dali dali na kaming nag-ayos since we have to go to Ilocos Norte on time. Kung hindi, hindi namin malilibot ang mga magagandang lugar dun..

Pero bago ako tuluyang makapagligpit, napansin kong nakatayo si Red sa may labas ng tent namin, inobserbahan ko pa siya, ang layo ng tingin niya.

"Red? Okay ka lang?" tanong ko kaagad sa kanya.. Then napansin kong sinubukan niya akong ngitian..

That's why nilapitan ko siya. "I know, this will not be the last time that you're going to visit this beautiful and a very memorable place for you." sabi ko sa kanya..

Then napatitig sa akin si Red. "Salamat bro." Sabi niya sa akin..

Pabalik na sana ako ng tent when Red suddenly asked me a question.. "Ano pa lang nangyari sa usapan niyo ni Des kagabi?" he asked.