The wrong choice

Chapter 25

POV Floor

In mijn kamer pak ik mijn laptop en start hem op. Ik open Skype en bel Milou op. Na een paar pogingen neemt ze pas op. Haar wangen zijn rood en haar haar zit wild.

"So-sorry, ik moest nog lang mijn oma en was de tijd vergeten.", hijgt ze terwijl ze haar jas uittrekt. 

"Geen probleem. Vertel me alles over zaterdag.", zeg ik opgewekt. 

Ze begint meteen te blozen en dat vat ik op als een goed teken.

"Hij kwam me ophalen en stelde zich als een echte gentleman voor aan mijn ouders. We vertrokken naar het restaurant en het was daar echt zo chique Floor! De obers droegen allemaal een zwart strikje en het eten had van die hele dure namen. Na het dessert stond hij erop om alles te betalen en onderweg naar huis gaf hij me zijn jas omdat ik het koud had. En toen voor mijn huis, hebben we gezoend.", zegt ze en ze straalt helemaal.

"Oh my god! Dat is zo lief! Hebben jullie nu iets?"

"Ik weet het niet. Hij zegt dat het nog niet officieel is maar dat hij dat nog gaat regelen." 

"Milou, dit is zo schattig! Ik wed dat jullie voor het weekend samen zijn."

"Ik hoop het.", mompelt ze. 

"Ik weet het zeker.", zeg ik vastbesloten.

"Maar onthoud dat ik hem eerst onderwerp aan een kruisverhoor en als hij je kwetst breek ik zijn beide benen.", zeg ik serieus. 

"Floor!", roept Milou lachend.

"Niemand doet mijn beste vriendin pijn."

"Dat is lief van je."

"Weet ik toch."

Milou kijkt me aan en we schieten in de lach.

"Maar ik meen het hé. Als hij je kwetst breek ik zijn benen." 

Ze schudt lachend haar hoofd.

Om kwart over vier loop ik met mijn laptop naar beneden en ik zie mijn ouders op de bank zitten. Mijn vader leest de krant en mijn moeder is aan het breien. Ik ga ook op de bank zitten en sluit mijn laptop aan op de televisie. Mijn ouders kijken op.

"Jullie wilden samen met mij en Mase tijd doorbrengen, dus dan moeten jullie het accepteren dat ik nu een heel seizoen van 'The Walking Dead ' ga kijken.", zeg ik heel droog. 

Ze schieten in de lach en ik ga naar de keuken waar ik een zak chips en een glas appelsap neem. Ik nestel me op de bank met een dekentje over me heen en open Netflix.

Om half zes komt Mason thuis van zijn werk en heb ik al twee afleveringen van seizoen 5 gekeken. 

"Hoe was het op je werk?" 

"Sinds wanneer wil jij zoiets weten?", vraagt Mason me terwijl hij een wenkbrauw optrekt. 

"Sinds altijd?" 

"Mam, wat heb je haar gegeven?", vraagt hij lachend. 

"Ik heb koekjes gemaakt." 

"Dat verklaart veel." 

Ik kijk hem beledigd aan en dat laat hem nog harder lachen.

Na het eten kijk ik samen met Mason verder naar de serie. Na afloop strompel ik naar boven en neem een douche. Ik trek mijn onesie aan en stuur Milou een selfie via snapchat. Al snel stuurt ze me een foto terug met precies dezelfde onesie, wat me laat glimlachen.

Ik pak 'The fault in our stars' van mijn bureau af en begin met lezen. Ik heb het dit weekend van papa gekregen. Het verhaal is zo mooi, hoe één ziekte twee mensen bij elkaar kan brengen maar ook van elkaar kan scheiden. Ik ben zodanig verdiept in het verhaal dat ik niet eens doorheb dat Mason en mijn ouders me slaapwel komen zeggen.

Om half elf ben ik op de helft en kruip ik onder de warme dekens.