69 Shades of Mark [GOT7 Fanfic] (COMPLETED)

29: 2 years

Year 2018.

Everything went fine after 2 years. Naging successful model ako, ganun din si Sana. Nasa same entertainment company kami. Sa 1st year ng pagmomodel namin, naging mahirap dahil masyadong hectic ang schedule. Pero ngayon, masasabi kong nakakapagrelax na ko kung kailan ko gusto. Syempre, hindi maiiwasan ang mga makakakilala sa'yo sa paglabas mo ng bahay. Still, I'm glad na walang nasunod sakin pauwi.

Tumigil na si Yeri sa paninira sa kumpanya nila Mark. Oo, kahit papano updated ako sa kumpanyang pinasukan ko dati. Bakit?

Dahil naging model ako ng Gotvelvet co.

Sa pirma ko ng kontrata dito ulit, si Jaebum ang sumalubong sakin. How funny that before, nakakaintimidate siya. But now, nakakangiti na siya. It looks effin good on him to be honest. Ang sarap tampalin ng mukha niya sa sobrang kinis. Ugh

On the other hand, naging okay na si Yugyeom at si Joy. Hindi man naging sila sa huli, at least magkaibigan na sila. Masasabi kong may improvement. Ipinadiagnose din daw siya ni Mark sa Psychiatrist at sinabi na meron daw siyang Dissociative Identity Disorder or DID na kung saan, meron siyang dalawang katauhan. If you know what I mean.. The inner Yugyeom thing. But I'm glad na nacocontrol niya kung kailan niya ipapakita si Inner Gyeom.

Bambam, Youngjae and Jackson, still the same. Si Bambam na biglang magtaThai sa harap ko, si Youngjae na ang sarap pisilin ng mukha sa tuwing mageenglish, at si Jackson na nangookray lagi sa tatlo.

Jinyoung? He became the 2nd CEO next to Jaebum. Ultimate crush ng mga kababaihan dito sa kumpanya. At sa twing kasama ko siya, ayun. Kulang na lang batuhin nila ako ng CPU.

Everything went well.

But I haven't seen Mark yet. Hindi ko magawang magtanong kasi ayokong makantyawan. Back then I was really childish. So, I don't think going back to that time frame would be better. Mas mabuti nang iwanan ko yun, diba? Since na gusto naming magstart ng bago.

Nakaupo ako sa may office ni Jaebum. Napadalaw lang ako dito. I admit, makita ko lang sina Seulgi at Jaebum, nakakainggit na.

"Kamusta naman yung buhay, Wendy eonni?" Tanong ni Seulgi.

"Ako? Ah? Ahahahahahhaha okay naman. Kuntento naman ako sa sahod kahit na wala ako masyadong ginagawa. Soon, gusto kong itry maging actress."

Tumango lang silang dalawa but our silent conversation turned to be chaotic when she came.

"Ay bagay sa'yo, Wendy!" Isang babae ang sumingit sa usapan namin.

Ang boses na yun..

Yeri.

"Umm eonni? Pwede ba tayong magusap sa baba saglit?" Sa baba, and she's referring to Gotvelvet café. Now she's inviting me to have a coffee with her? Is she even serious?

Sinundan ko siya at napuna ko ang soot niya. Masasabi kong after two years, nagmature ang mukha at pati ang katawan niya. Medyo tumangkad na din siya di tulad ng dati.
Matapos naming makapasok, as usual, being hard on me, hindi niya ko nilibre. It's not like gusto ko naman magpalibre. PERO SANA KAHIT NANGALOK SIYA. hays.
"It's been a while!" She is smiling.

"Anong ibig sabihin ng ngiting yan?"

"Ah. Sorry sorry. Hahahaha about Mark." Lumakas ang kabog ng dibdib ko. Mas malakas than usual. Kahit sino magmention ng Mark, ganto ang lakas ng kabog.
"What about him?"

"Here." Iniabot niya ang isang sobre. "Take it. Doble or triple pa yan ng sahod mo. 

Just leave us alone ni Mark. I know nagmodel ka para manotice ka ni Mark, so I just want to tell you that—"

"Hanggang ngayon yan parin ang iniisip mo sakin?!" Yelling wouldn't solve this fight. So I decided to stay calm. May mga tao din ang nanonotice ako, pero bilang lang sila. "Yeri, can you please wake up?"

"You think I'm joking? Ang gusto ko lang naman ay layuan mo kami ni Mark. Bumalik ka na sa states if you want. Habang mabait pa ako dito sa harap mo."

"You're still a fcker, I see."

"A WHAT?!"

"Fcker. Btch. Rotten woman. Do you want me to say more?"

"YOU—"

"Yes. Me. Dahil wala namang sa'yo e. Cliniclaim mo lang yung iyo at nagfifeeling ka lang but in the end, ang Mark na kilala mo, hindi mo pa rin maabot. How hopeless." Ngumiti ako sabay higop sa kape. "Ugh. Iba pa rin yung kape nung nasa kumpanya ako. I have to go." Then I tried to wink at her.

I tried to left her speechless. In the end, para ko na ring inadmit na mahal ko parin si Mark. But yes. Bakit ko pa idedeny. After all these years, siya pa din iniisip ko sa tuwing papasok ako ng coffee shop, sa tuwing lalapit ako sa CEO namin, inaasam na sana kasama ko siya, o kahit man lang katawanan sa kalokohan. This time, I don't want to leave him alone. Hindi ko papayagan na sirain ni Yeri ang lahat samin. 

Siyam kami. Isa lang siya.

"Wendy!" Sa pagtalikod ko, tinawag niya ang pangalan ko.

Hawak niya ang cellphone at nandun-

Ang picture nilang dalawa ni Mark.