Secret Number//J.B

Yirmi Altı

Bugün bir değişiklik yapıp Rose'un evinde kalacaktım. Bu yüzden akşam yemeği yedikten sonra, yatağımı hazırlamaya gittik. Rose'un odasında bir tane daha yatak olduğu için orada yatmamı söylemişti annesi.

Yatağımı hazırladıktan sonra, ''Yoruldum.'' dedim ve yatağa oturdum.

''Ben de.'' diye karşılık verdi Rose. ''Ne yapalım?''

''Bilmiyorum.'' diye mırıldandım. ''Laptobunu verir misin?'' Uzun zamandır maillerime bakamıyordum ve Carissa bana mesaj atmış olabilirdi, ne de olsa onun ödevlerini yapmaya söz vermiştim

Rose, önce afalladı, sonra masanın üzerindeki laptobu bana verdi. ''Justin sana hiç mesaj attı mı?'' 

''Hayır.'' diye mırıldandım laptobu açarken. ''Mesaj atması mı gerekiyor?''

Maillerime bakarken, gönderilen bir şey dikkatimi çekmişti. Mesajı hemen açtım. 

X: Ne yapmaya çalıştığını biliyorum.

Bu da neydi böyle? Mesajı okuduktan sonra, mailimden çıktım ve laptobu masaya koydum, bunu sonra düşünecektim.
Rose, kolumu tuttu. ''Bir şey mi gördün?'' dedi endişeyle bana bakarken. ''Rengin solmuş.''
Ona bunu tabii ki de söylemeyecektim. Bu yüzden geçiştirmem gerektiğini düşündüm. ''Bir şey yok Rose.'' diye mırıldandım. ''Artık uyuyalım mı?''

Rose, ''Tamam.'' dedikten sonra ışığı kapattı. ''İyi geceler Lena.''

''İyi geceler.'' Rose diye mırıldandım yattığım yerden. 
Uykum yoktu. Düşünmem gereken çok şey vardı ve bu mesajdan sonra korkmaya başlamıştım. Justin'i daha yeni kazanmışken, onu kaybetme fikri nefesimin kesilmesine neden oluyordu. Mesajı yollayan Carissa olabilir miydi acaba? Hayır, olamazdı. İyi birine benziyordu, böyle bir şey yapmış olamazdı.
Bunları düşünürken uyuyakalmıştım.

***
"Lena uyan!'' sesle beraber gözlerimi açtım. 
''Günaydın.'' diye mırıldandım gözlerimi ovuştururken.
Rose güldü. "Justin ve Ryan aşağıda bizi bekliyor."
"Ne?!" dedim ayağa kalkmaya çalışırken. "Tanrım, onların burada ne işi var?!"
Rose burun kıvırdı. "Sevgililerimiz bizi almaya geliyor Lena. Bunda şaşırılacak ne var?" ellerini çırptı. "Artık çift olarak takılabileceğiz!"
Ağzımdan bir inleme döküldü. "Of, sanırım buna alışmam gerekecek, garip hissettim."
Rose göz kırptı. "Alışırsın, şimdi hazırlan." dedi ve kapı pervazında durdu. "Justin'i yollamamı ister misin? Belki iki elin yardımına daha ihtiyaç duyarsın?"
Kailarımı çatıp, yastığı ona fırlattım. "Rose!"
Rose kahkaha attı. "Tamam tamam gidiyorum. Justin buraya gelecek ama hızlı olsan iyi edersin."
Ağzımdan bir küfür mıırıldandom ve Rose'un bana ödünç verdiği kıyafetleri çıkardıktan sonra kendi kıyafetlerimi giymeye başladım.
Tişörtümü giydikten sonra elimle düzeltirken belime sarılan kollarla  irkildim. Aynı anda boynumda sıcak dudaklar gezinmeye başladığı sırada bunun Justin olduğunu anlamam uzun sürmemişti.
"Bebeğim..." diye mırıldandı Justin boynuma öpücük kondururken. "Günaydın."
Arkamı döndüm ve ellerimi Justin'in boynunda birleştirdim. "Günaydın."
Justin ellerimi belime yerleştirdikten sonra dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu. "Hadi aşağı inelim."
"Tamam." diye mırıldandım.
Parmaklarını parmaklarıma kenetledi ve beraber mutfağa geçtik.
***
Kahvaltıyı sorunsuz hallettikten sonra hepimiz Ryan'ın arabasında okula gitmek üzere yola çıkmıştık. Justin harika elleri ile bana yedirmişti, ben de ona. Dünya üzerindeki en mutlu varlık sanırım bendim. Umarım bu bozulmazdı.
Düşüncelere daldığımı gören Justin, bana seslendi. "Efendim sevgilim?" diye mırıldandım.
Önüme gelen birkaç saç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdıktan sonra Justin, "Daldın yine." dedi.
Gülümsedim. "Bir şey düşünüyordum."
Justin merakla, "Ney düşünüyordun?" diye sordu.
"Bizi." diye yanıtladım onu yanağına öpücük kondurup, kafamı omzuna yaslarken.
Ve daima seni, diye tamamladım içimden sözün geri kalanını.
Okula yaklaşırken içim hala huzursuzdu ama bunu sevgilime -Tanrım böyle demesi ne kadar hoştu- belli etmedim.
Gelecek olan fırtınadan habersiz olduğumu kim bilebilirdi?
***
İlhamsızlık çekiyorum ciddi anlamda, üzgünüm. Ne zaman ilham gelse veya yazabilecek durumda olsam tabletin başına oturup yazmaya çalışıyorum.
Umarım kısa olsa bile, bölümü seversiniz.
Telafi edeceğim bunu.