Gizemli Yakışıklı

10.Bölüm- Efsane Geri Dönüyor

Evet canım arkadaşlarım yeni bölüm geldi :D Merakla beklediğiniz bölüm sonunda geldi :D. Umarım beğenirsiniz :D

Öncelikle kapağımız değişti :D. Bölüme yorum yaparken, kapak hakkında ki yorumlarınızı da almak isterim :). 

ikinci olarak multimedia'da mervecsknfb isimli arkadaşımın çalışması var :D. Ona çok çok teşekkür ediyorum bu çalışma için :)

Son olarak bir sonra ki bölüm için gün veremeyeceğim ne yazık ki :D. Artık ne zaman yazabilirsem hemen yayınlamaya çalışacağım :)

Hepinize çokça teşekkür ederim ^^ .

İyi okumalar :D

Yorumlarınızı merakla bekliyorum ^^

Bölüm Sude'nin dilinden başlıyor...

Cuma günü... Karanlık ve kasvetli bir hava ile beraber bu güzel gün sonunda gelmişti. Her zaman en sevdiğim gün olmuştur Cuma günü. Ama bu sefer durum çok farklıydı. Bugün bir şeyler olacaktı ve ben daha ne olduğunu bile bilmiyordum. Bir şeyin olacağını bilip te ne olduğunu bilmemek kadar kötü bir durum olamaz sanırım. Umarım olan şeyden ötürü kimsenin canı yanmazdı. Korkuyla karışık merak duygusu içerisinde okula adımımı atmıştım. İçimde ki his bazı şeylerin iyi yöne gideceğini söylüyordu. Berhan'a bakınca okulu yakacak kadar ileri gitmeyeceğini düşünüyordum. Ama tabi bu sadece benim düşüncemdi. Kendi yaşadığı şeyleri başkalarına da tattırmak istiyor olabilirdi. Onun durumunu düşününce, aslında çok zor bir şey geçirdiğini görebiliyordum. Aslında aklıma takılan önemli ayrıntılardan birisi de Berhan'ın ailesiydi. Annesi veya babası neredeydiler? Bunu gerçekten çok merak ediyordum. Sanırım bu merak ettiğim şey, onun hakkında bilmediğim tek şey değildi. O kadar gizemli birisiydi ki, çözebilmek neredeyse imkânsızdı. Belki de bunu çok az gördüğüm için düşünüyor olabilirdim. Yine de onu yakından tanımak istiyordum.

Sınıfa girdiğimde sadece çocukların olduğunu görünce biraz tedirgin oldum. Ece abla neredeydi?

"Günaydın çocuklar.", dedim durumu çaktırmayarak.

"Günaydın Sude abla.", dediler hepsi bir ağızdan.

"Ece öğretmeniz nerede?"

"Ece öğretmenimiz hiç gelmedi.", dedi aralarından bir tanesi.

Ne? Hiç gelmemiş miydi? Bu dediği şaşırmama neden oldu. Tanıdığım kadarı ile hiç geç kalan birine benzemiyordu. Acaba bir sıkıntısı mı vardı? En iyisi telefonla arayıp sormaktı.

Telefonunu çaldırdığım sırada, sesin çok yakınlardan geldiğini fark ettim. Kalorifer tarafına iyice yaklaşınca Ece ablanın telefonunu buldum. Hadi ama! Telefonunu mu unutmuştu? Peki, ama kaloriferin altında ne işi vardı? Hani masasının üstünde olsa anlardım. Ama buraya düşürmesi mantık olarak mümkün değildi. Kesin bir şeyler olmuştu.

Endişem her geçen dakika artarken, bu durumu çocuklara belli etmemeye çalışıyordum. Kesin Serhat amca neden gelmediğini biliyordur. Ona bunu sormam lazımdı.

İlk zilin çalması ile beraber müdür odasına gitmem bir oldu. Vakit kaybetmeden onu bulmam gerekiyordu.

Serhat amcanın odasına girdiğim sırada Serhat amca neşeli bir ses ile;

"Gel, bende seni bekliyordum."

"Beni mi?"

"Evet, Aslı Özge ile ilgili bir şeyler bilip bilmediğini merak ediyordu."