Gizemli Yakışıklı

4.Bölüm- Fotoğraf

Yeni bölüm geldi arkadaşlarım ^^ Bölümün sonunda bomba var. Mutlaka sonuna kadar okuyun :D Ve okuyunca lütfen yorumda yapın :). Nasıl gidiyor hikaye? Ne tip şeyler istiyorsunuz? 

Şimdiden teşekkürler iyi okumalar :)

Multimedia; Sude'nin karşılaştığı oğlan ^-^

"Sen...", diyerek karşımda duran 1.80'lik oğlana bakmaya başladım. Bana çok tanıdık geliyordu.

"Sizi tanıyor muyum?", dedi alaycı bir ifade ile. Bu sırada yeşil ile ela arası bir renk olan gözlerini üzerime dikmiş, beni inceliyordu.

"Bence tanıyorsunuz.", dedim bir anda tebessüm ederek. Madem o bana siz demişti, bende bunu sürdürmeliydim.

"Bu saç renginde birini en son birinci sınıftayken görmüştüm.", dedi yine aynı alaycı sesiyle. Ah tabi ya! Bu oğlan birinci sınıfta, sınıf atladığım için benden aşırı nefret eden Alperen'di. Kendisi aşırı zeki olduğu halde benim gibi bir kızın ikinci sınıfa atlamasını bir türlü hazmedememişti. Çünkü beni aklı beş karış havada, ahmak bir kız olarak görüyordu kesin...

Ama öte yandan çok değiştiğini de kabul etmeliydim. Küçükken sevimli bir oğlanken, şimdi aşırı derecede yakışıklı birine dönüşmüş...

"O halde kendimi tanıtmama izin ver. Ben Sude. Hani birinci sınıfta havuç kafa dediğiniz kız.", dedim aynı şekilde alaycı ifade ile. Alperen az öncekinin aksine ciddi bir ifade takındı. Sanırım hala bana karşı olan siniri geçmemişti.

"Sen Sude isen, tahminlerime göre şu anda okulu bitirmiş olman lazım. Peki, son sınıfı 12 olan bu okulda ne işin var? Yoksa seni atlattıkları pişman olup, tekrar indirdiler mi?"

Son dediği cümle kafamı karıştırmıştı. İndirme diye bir işlem vardı da benim mi haberi yoktu?

"Hayır, aslında bu okulda yeni bir göreve başladım. Anaokulları ile ilgileniyorum.", dedim yine tebessüm ederek. Ama bu sefer alaycı değil, samimi bir gülümseme idi.

Bakışları tekrar ciddileşmişti. Sanırım beni bu şekilde göreceğini hiç düşünmemişti.

"Şaşırdım. Yani beklemiyordum.", dedi dudaklarını bükerek. "Ama seni tekrar gördüğüm için sevindim.", diyerek elini uzattı. Bu sefer onunda yüzünde samimi bir gülümseme vardı. Eski defterleri geride bırakıp tekrar yeni bir sayfa açması çok güzel bir şeydi.

"Bende sevindim Alperen. Tanıdık birilerini görmek iyi geldi.", diyerek uzattığı eli sıktım.

Bu esnada Ece abla yanımıza gelmişti. Alperen ona da baktıktan sonra;

"O halde ben gideyim. Sonra tekrar görüşürüz Sude.", diyerek göz kırparak yanımızdan ayrıldı. Başımı sallayarak onu tasdikledikten sonra Ece ablanın keskin bakışlarına maruz kaldım.

"Sude?", dedi alaycı bir şekilde.

"Eski okul arkadaşım.", dedim kısa yoldan kestirmeye çalışarak.

"Okul arkadaşın demek. Hım..."

"Ya Ece abla!", dedim şımarık çocuklar gibi ses çıkararak.

"Tamam, tamam öyle olsun. En azından tanıdığın biri varmış okulda."

"Evet, bende sevindim.", dedim kısaca. Aslında Alperen tek değildi. Dün akşam gördüğüm oğlanı da sayarsak iki kişi ediyordu tanıdıklarım. Ama onun sadece fiziğini biliyordum.