Şah Mat

•6. Bölüm: En Özeli• (+18)

Medyada Ada Sancak ve Hakan Kaya var. Biraz da onları tanıyalım :) İyi okumalar...

Ada:

Evin kapası kapanırken Hakan belimden tuttu ve beni yönlendirdi. Girdiğimiz oda geniş bir salondu ve ortada çok güzel hazırlanmış bir masa vardı. Etraf loştu sadece mumlarla aydınlatılıyordu. Hafif bir müziğin başlamasıyla dikkatimi odadan Hakan'a çevirdim.

Ağır adımlarla bana yaklaştı ve kolunu belime dolayıp beni kendine çekti. Müziğin yavaş ritmine uyarak sallanmaya başladık.

Birkaç şarkıda daha dans ettikten sonra masaya oturduk. Ona saatlerdir kafamı kurcalayan soruyu sordum.

"Rüzgar nasıl biridir?"

Hakan'ın dudakları kıvrılırken cevapladı.

"Ben de ne zaman soracaksın diye bekliyordum."

"Nasıl yani?"

"Hayatım ben seni tahmin ettiğinden daha iyi tanıyorum. Deniz'e karşı bir şey hissediyor mu onu merak ediyorsun. Yanlış mıyım?"

Bu adamı ilerleyen saatlerde yiyeceğime dair kendime söz verdim ve sırıttım.

"Aferin sana Sherlock. Şimdi dökül bakalım."

Hakan da iyice neşelenip anlatmaya başladı.

"Deniz'e karşı bir şeyler hissediyor gibi. Çünkü iki gündür Deniz'den başka hiç bir konuda konuşmuyor. Bu Rüzgar için bir rekor. Normalde bırak iki günü iki saat sonrasında kızların ismini hatırlamaz."

Hakan'ın cevabı kafamı daha çok karıştırmıştı. Kaşlarımı çattım ve aklımdakileri masaya döktüm.

"Ama Deniz'e arkadaş olmak istediğini söylemiş. Bir şey hissetmiyor demek dimi?"

Hakan öyle bir hayretle yüzüme baktı ki acaba yanlış bir şey mi söyledim diye düşünmeden edemedim. Sonra dedikleriyle benimle alakalı olmadığını anladım.

"Vay bee bizim dana abayı yakmış!"

"Aşkım sen anlamadım galiba dediğimi."

"Hayır gayet doğru anladım. Rüzgar Deniz'i yakınında tutmaya çalışıyor. Sen az önce bana aşkım mı dedin?"

Hemen cilvelendim ve kafamı salladım. Hakan masadan kalktı ve beni kucakladığı gibi koridora çıktı. Bu yolculuk nerede sonlanacak az çok tahmin edebiliyordum. Vücudum istek ve heyecanla kavrulurken birden aklıma bakire olmadığım geldi. Normalde bunu hiç dert etmezdim ama Hakan'a fazlasıyla değer veriyordum hatta ona aşıktım. Hakkımda ne düşüneceğini önemsiyordum ve beni yargılamasından korkuyordum. Acaba benimle birlikte olmak ister miydi buna rağmen? Ya ilkim olmadığı için bana farklı bir gözle bakarsa? Bunu daha geç olmadan konuşmamız lazımdı. Sonuçta içimdeyken öğrenmesi pek hoş olmazdı.

Beni yatağa yatırıp üzerime uzanırken ellerimi göğsüne koyup onu durdurdum. Gülümsemesi anında yüzünde donarken bana açıklama isteyen gözlerle baktı.

"Hakan, benim sana bir şey söylemem lazım."

Endişeli bir sesle beni rahatlatmaya çalıştı.