KALP ZAMANI

1.Bölüm ' Özlemek...'

 Merhaba arkadaşlar..İlk bölüm ile buradayım.. 

O kadar heyecanlıyım ki birilerinin rüyamı,kalbimi okuyacak olması çok güzel bir duygu... Çok güzel bir şiir ekledim,baş karakterlerimizden Naz'ın anımsadığı şiir bu,dinlerseniz çok sevinirim :)

Yorumlarınız ve oylarınız benim çok önemli sakın unutmayın :)

Hatalarım varsa affola

İyi okumalar :))

^^^^

Okulun bahçesinden çıkarken dönüp okula yeniden baktım.2 yılım bu okulda geçmişti.Burası Cudi dağının eteklerinde Şırnak merkezine yakın kurulmuş ufak bir ilçenin tek ilkokuluydu ve ben bu okulun öğretmeniyim.Daha doğrusu öğretmeniydim az önce tayinim için gerekli dilekçeyi verdim.Doğu görevim bitti ama ben buradan gitmek istemiyorum.Halbuki gelirken nasıl korkmuştum.Burası batıdan gelen bizlere öyle korkunç anlatılıyor ki insan korkmaktan başka çare bulamıyor.Bu korkuların yersiz olduğunu iki sene önce ayak bastığım bu ilçede fark ettim.Buranın masum insanları öyle güzel kucakladılar ki bizi onların evlerinden biri gibiydik.O masum,bilgiye,ilgiye aç çocuklar bize öyle güzel baktılar ki ilk geldiğimiz gün o zaman biliyordum buraya bağlanacağımı...Biz diyorum çünkü bu okula 3 arkadaş birlikte atandık.Biz-...

Çalan zil sesiyle bir an irkildim.

"Ah zil çaldı daldım burada şimdi çocuklar görürse bırakmaz ki beni hayır yani niye bekliyosun ki burada saf yürü git işte."

"Hoca hanım bana mı dediniz?" Hah aferin sana hoca hanım bir kendi kendine konuşurken İsmet amcaya yakalanmadığın kalmıştı. İsmet amca okul görevlimizdir.Eski köy koruyucusudur bize çok yardımı olmuştur sağ olsun

"Yok İsmet amca öyle kendi kendime şey yapıyodum ben"

Uzaktan gelen sesleri duydum,çocuklar teneffüse çıkmıştı.Benim çocuklarım...

"Öğretmeniiiiimm"

Hadi öğretmen hanım kolaysa şimdi git buradan tam elli çocuk bacaklarına sarılmışken git bakalım gidebilir misin? Gidemezsin tabi neyse biraz çocuklarla oyalanmakta fayda var zil çaldıktan sonra gidebilirim dimi?

"Öğretmenim bizimle ip atlar mısınız?" 4.sınıf öğrencisi Fatma'nın sorusuyla kendime geldim.Tam ona cevap verecekken asıl cevap sınıf arkadaşı Ali'den geldi.

"Ne ipi ya öğretmenim siz bizimle maç yapın bakın topu da getirdim." Evet doğru okudunuz ben maç bile yapıyorum bu haylazlarla...

"Ali hadi siz aranızda oynayın bugün ayakkabılarım uygun değil" deyip saçlarını okşadım oda bana ışık saçan gözleriyle bakıp gülümseyerek arkadaşlarının yanına gitti.Onun arkasından tüm çocuklarıma baktım.Kimisi oyunlar oynuyor kimisi koşturup duruyordu bahçede.Onları özleyeceğimi biliyordum ama asla unutmayacağımı da biliyorum.

Ben yine düşüncelere dalmışken zil çaldı ve çocuklar sınıflarına doğru koşmaya başladılar.Bende artık gitme vaktimin geldiğini düşünüp geriye dönerken bir ses duydum.

"Öğretmenim...".Sesin geldiği yöne döndüm ve okul kapısında onları gördüm.4 kişiydiler.Kadir,Ahmed,Zişan ve Şilan.. Onlar benim buraya geliş sebeplerim aslında.Ah ben size öğretmenim diyip durdum ama branşımı söylemedim dimi? Ben özel çocukların özel öğretmeniyim.İşte bu 4 çocukta benim bu okuldaki özel çocuklarım... Aslında ildeki tüm özel eğitime gereksinim duyan öğrencilerle ilgileniyorum ama asıl görevim bu 4 çocuk çünkü bana en çok ihtiyacı olan onlar...