That Twisted Love Story

13 // Of Reality Overdose

"Reality continues to ruin my life."
— Bill Watterson 

~ ~ ~

“Hi, miss. Puwede po ba kitang maabala? Kahit mga one minute lang?”

Napatigil sa paglalakad si Ces sa pagpipigil sa kanya ng isang babae na halos kasing edad niya. Napatitig siya rito. Hindi rin niya maintindihan ang lahat. . .lutang siya, walang nararamdaman at walang iniisip.

Hanggang ngayon, nandoon pa rin siya sa pangyayari isang araw na ang nakararaan.

“Uhm, miss, kasi may binebenta po kami para po sa charity.” May pinakita ang babae na isang pocket calendar na may picture ng sinasabi nilang mukha ni Hesus. “Medyo may kamahalan po ito pero sa charity naman mapupunta ang pera niyo. One hundred pes—”

“Hindi ako naniniwala sa Kanya!” Itinulak ni Ces ang babae kaya natapon ang mga pocket calendar na hawak nito. Agad tinulungan ito ng mga kasamahan para makatayo. “Kung totoo Siya, ano’ng ginawa ko sa Kanya para ganituhin ako?!”

Tuluyang nawala sa tamang wisyo si Ces. Hindi na rin niya malaman ang tama at mali sa mga nangyayari, hindi na siya makapag-isip nang tama. Guston- gusto niyang punitin ang pocket calendar sa sobrang pagkainis at pagkaasar.

“Uy, ‘andito ka pala.” Nagulat si Ces sa biglang paghawak ng isang lalaki sa kanyang braso at pagpigil sa pagwawala nito. Napatingin siya sa mukha ng lalaki at hindi niya mawari pero pamilyar ito—hindi lang niya malaman kung sino at saan niya nakita ang binata. “Tara, alis na tayo—sorry nga pala sa ginawa niya, ha? Stressed lang.”

Pinipilit ng lalaki si Ces para maglakad palayo. Nagpupumiglas man si Ces ay hindi rin niya masyadong magawa dahil nanghihina na rin ang buong katawan niya.

“Si Melo  ba 'yun?”

“Sino 'yung babae?”

“May girlfriend na si Melo?!”

Ito ang mga bulong na maririnig sa mga taong nakakasalubong nina Ces at ng lalaking hawak-hawak siya sa braso. Naka-shades ang lalaki, may suot na cap, simpleng polo shirt at pants. Matangkad rin ang binata.

“Ano sa tingin mo ang ginawa mong eksena du’n?” nakataas-kilay na tanong ng lalaking nasa harap ni Ces. Tumigil sila sa paglalakad nang makalayo sila sa lugar kung saan halos magwala na si Ces—which was so not her dahil tahimik lang naman siya kung tutuusin.

Pero hindi niya kakayanin ang lahat ng nangyayari—hindi niya kinakaya.

“Sino ka sa tingin mo para pakialaman ako?” matigas na sabi ni Ces but with a hint of depression, stress and darkness.

“Ako si Melo, ikaw si Ces—at hindi ka naman ganyan, ‘di ba?”

“Hindi kita kilala at hindi mo ako kilala.” Matalim ang boses ng dalaga. Something went bad kaya siya naging ganito. Something so bad. . . that she couldn’t take. Nilagpasan naman ni Ces ang binata na nagpakilala bilang Melo. May halong pagkagulat, pagtataka at paghiwaga ang nakapinta sa mukha ni Melo habang sinusundan ang paglalakad palayo ni Ces.