De Ontmoeting

Hoofdstuk 58

POV Timo:

Mijn ademhaling gaat als een gek tekeer.
"Je weet niet wat je doet, Timo." Zegt Sem lachend, maar nog steeds zijn pistool op mij richtend. "Je bent hier naar toe gekomen zonder plan." Hij heeft niet gelijk. Ik had wel degelijk een plan. Fay bevrijden. Helaas is het een beetje in de soep gelopen.

Ik kijk schichtig naar Fay, die hulpeloos en met grote ogen naar achteren wordt gedrukt door het mes. Ik moet tijd rekken en zorgen dat Fay hier overleeft. Dat is het enige wat telt. Wat er met mij gebeurd maakt mij niet uit.

"Ik heb wel degelijk een plan, Sem." Antwoord ik langzaam, mijn woorden zorgvuldig uitzoekend. "Mijn plan was om jou te straffen voor wat je hebt gedaan." Bij elk woord stijgt mijn hartslag. Sem grinnikt minachtig. Het beangstigt mij dat hij niet bang is. Er moet iets zijn waardoor hij bang wordt. Ik richt het pistool naar beneden; op zijn voeten.

Ik schiet. Automatisch sluit ik mijn ogen. Ik word door de kracht een stukje naar achteren gedrukt. Ik hoor een gil van Fay. Mijn trommelvliezen trillen van de harde knal. Ik open mijn ogen. Ik kijk naar de plek waar ik geschoten heb en verwacht dat Sem met een gapend gat in zijn voet op de grond ligt. Maar dat is niet zo. Sem staat met zijn armen over elkaar mij lachend aan te kijken. Ik heb gemist.

"Je kan niet eens vuren," lacht hij. "Wat een mislukte jongen ben je toch. Ik snap niet dat Fay ooit iets in je heeft gezien."

Er knapt iets in mijn hoofd. "Houd Fay er buiten. Je had mij moeten meenemen." Roep ik boos naar hem. Mijn handen trillen.

"Oh hell no," zegt Sem. "Ik had echt geen zin gehad om jou hier te helpen. Dat levert mij meer drama op dan dat het mij iets oplevert. Niemand wil toch losgeld voor je betalen."

Van woede knijp ik hard in het handvat van het pistool. "Je weet niets van mij Sem." Probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen. Ik laad mijn pistool opnieuw. Mijn stem verraadt dat ik alles behalve kalm ben.

Sem gooit het mes op de grond. "Als je eerlijk wil zijn, gooi je wapen op de grond en kom mij slaan dan. Ik weet hoe graag je mij een klap wil verkopen."

Met trillende handen laat ik mijn pistool langzaam langs mij hangen. Mijn vinger glijd naar de trekker. Ik open mijn hand, maar laat het ding niet vallen. Sem is verward door mijn actie, dat ik het pistool weer recht voor mij zwaai en stevig vast pak.

Mijn vinger zet kracht op de trekker.

Ik schiet.

Ik zie hoe Sem weg probeert te springen.

Maar hij is te laat.

Ik schiet hem niet in zijn borst, maar bloed sijpelt naar beneden bij zijn arm. Sem schreeuwt van de pijn. Dat geluid vult mijn oren en het is heerlijk. Die klootzak verdient meer dan deze pijn. De pijn in mijn hart is te groot om die ooit over te brengen aan Sem, maar om hem zo in zijn hart te schieten wil ik niet. Dan verlos ik hem te snel uit zijn lijden. Nee, hij zal boeten. Hij zal levenslang moeten wegrotten in de cel.

Met grote passen stap ik op Sem af die nu op de grond ligt te kronkelen en het bloeden bij zijn arm probeert te stoppen. Ik laad mijn pistool en buk. Ik richt het pistool op zijn hart.

"Klootzak, je speelde vals. Net zoals je vroeger altijd deed." Zegt hij. Zijn stem schokt van pijn.
"Ik ga je laten doodbloeden en pijn laten lijden dat je had gewild dat je Fay nooit had ontvoe-" Mijn zin wordt onderbroken door een gil die door merg en been gaat.

"STOP!"

De kreet van Fay doet ijskoude rillingen over mijn rug lopen. In een ruk sta ik op. Alex staat met het mes op de keel van Fay. Hij duwt hard op haar keel en bloeddruppeltjes druppen op haar blousje. Ik richt het pistool op Alex.

"Laat haar gaan." Midden in mijn zin slaat mijn  stem over.

"Nooit, als je Sem vermoordt zal Fay dit niet overleven." Twijfelend zet Alex een stap naar achteren.

"De politie komt er aan. Ren weg nu het nog kan." Hij kijkt kort achter zich, bang dat de politie achter hem staat.

Ik laad mijn pistool. "W-wacht." Stamelt hij bang. Zijn ogen staan doodsangst uit. Hij haalt het mes langzaam van Fay haar keel. Ik spring naar voren en trap Alex in zijn buik. Fay valt naar voren en Alex naar achteren. Hij klapt tegen een boom aan en blijft stil liggen.

Ik buig mij over Fay heen. In haar keel zitten een paar druppels bloed, maar gelukkig heeft Alex niet harder gedrukt.

"Je dacht dat je gewonnen had, jij vieze valsspeler." Hoor ik een raspige stem achter mij zeggen. Ik sta op en wil mij omdraaien, maar een withete pijn steekt plotseling in mijn zij. Ik kijk naar de plek waar de ondraaglijke pijn vandaan komt. De helft van het zilveren mes staat in mijn zij geprikt. De pijn schiet door heel mijn lichaam en ik schreeuw het uit. Ik kijk op en zie Sem lachend tegen de boom aan leunen. Ik zet mijn handen op het handvat van het mes, maar ik kan het mes niet uit mijn zij trekken. Ik kijk op naar Sem en terwijl hij staat te lachen wordt hij vanachter gegrepen door iemand met een blauw uniform.

Achtergrond begint langzaam te vervagen.

Ik val op de grond.

Ik kan niet meer normaal ademhalen.

Sirenes op de achtergrond.

Geschreeuw van de politie.

Fay is veilig. Ik heb mijn missie volbracht.

Een man hangt boven mij gezicht. "Timo, wakker blijven." Zijn stem klinkt bekend, maar mijn zicht wordt steeds minder tot er maar een vage schim overblijft.

Langzaam wordt de schim steeds donkerder. Tot het zwart is.