De Ontmoeting

Hoofdstuk 35

Timo POV:

Fay is nu al 3 dagen weg. De vader van Fay, -waar ik de naam nu eindelijk van weet- Vincent, reageerde net zoals ik had verwacht. Hij was boos geworden op Sem en verdrietig om het feit dat zijn dochter nu ergens bij ene Sem is. Ik had nadat hij was uitgeraasd hetzelfde verhaal verteld als die ik tegen Elise vertelde. Ik kon niet goed van zijn gezicht aflezen of hij kwaad op mij was, maar als ik in zijn schoenen had gestaan, was ik aardig boos op mij geweest. Bas, het broertje, weet nog niet dat zijn zus weg is. Bas is nog steeds erg ziek en vandaag is de dag dat hij samen met Elise vertrekt naar Nederland. Het is uiteindelijk de keus van Elise geweest om Bas niets te vertellen over de ontvoering van Fay. "Het zal hem alleen maar stress geven." Had ze gezegd. Ik begrijp haar compleet.

En met mij? Met mij gaat het vreselijk.

Na de verdwijning heb ik eigenlijk niet meer kunnen slapen. Ik ben vermoeid en ik mis Fay ontzettend. De hele dag doe ik niets anders dan plekken verzinnen waar ze zou kunnen zijn, schuldig voelen, staren naar mijn telefoon om een teken van leven van haar te ontvangen en piekeren. Ik krijg geen hap door mijn keel en ik drink alleen maar wat water.

Ik word uit mijn gedachten getrokken door mijn moeder, die voor de zoveelste keer probeert mij wat te eten aan te bieden. "Timo, eet wat." Zegt ze bijna wanhopig. "Nee mam, ik heb geen trek." Antwoord ik kortaf. Mijn maag is het niet met mijn conclusie eens. Die rommelt hevig. "Timo, houd op. Je moet wat eten en je hoeft niet zo uit te vallen tegen je moeder." Protesteert mijn stiefvader. "Je weet niet eens wie Fay is en waar ik mee zit! Houd je er gewoon buiten." Schreeuw ik naar ze. Ik snuif boos en schuif mijn stoel naar achter. Snel pak ik mijn telefoon en loop met grote passen naar mijn tent. Daar ga ik zitten en leg mijn telefoon voor mij. Wachtend op een teken van leven, terwijl ik mijzelf zit te vervloeken dat ik haar niet heb kunnen beschermen.

Na een uur naar het scherm gestaard te hebben, begin ik het toch wel erg heet te krijgen in de tent. Ik kijk hoe laat het is en zie dat het al half 12 is. Elise en Bas hadden gezegd dat ze om 12 gingen vertrekken. Zuchtend sta ik op en snel modelleer ik mijn haar snel met mijn vingers. Als spiegel gebruik ik de camera van mijn telefoon, waarna ik hem weer in mijn zak steek. Ik rits de tent open en zie dat mijn vader de krant aan het lezen is en mijn moeder zal vast wel iets anders doen, aangezien ik haar niet zie zitten. Langzaam wandel ik naar de plek waar Fay normaal was. Fay...

Als ik aankom, zie ik dat de vouwwagen al is bijna is ingepakt. Het enige wat er nog moet gebeuren is het dubbelklappen van de slaapcabine. Vincent staat nog het wat gladder te strijken, zodat het makkelijker is om dicht te klappen. Het kleine tentje van Fay staat er nog, die waarschijnlijk het tijdelijke slaapcabine wordt voor Vincent.

Bas zie ik in de auto zitten. Hij heeft zijn ogen dicht, dus ik trek de conclusie dat hij slaapt. Elise staat naast Vincent te kijken of alles goed gaat. Als ze door heeft dat ik er ben loopt ze een stap richting mij toe. "Fijn dat je bent gekomen Timo," zegt ze zachtjes. Haar ogen stonden als hoe ze altijd al hebben gestaan; bezorgd. "Hallo Elise," zeg ik beleefd en zet een fake glimlach op. Een echte kan ik niet lachen aangezien ik nog steeds niet echt vrolijk ben. "Kan ik nog ergens mee helpen?" Ze draait zich om en wijst naar de tent. "Zou je misschien willen helpen met het dichtklappen? Als ik help gaat het altijd fout en dat zou zonde zijn van al het werk dat mijn man erin heeft gestopt." Glimlacht ze, blijkbaar blij met mijn hulp.

Ik duw samen met Vincent de vouwwagen nog even aan, zodat de laatste beschermhoes er makkelijk overheen gaat. Trots kijkt Vincent naar het resultaat, maar zijn blik verschiet als hij naar de tent van Fay kijkt. Snel hersteld hij zich. "Dat hebben we toch goed gedaan." Zegt hij. Hij stapt in de auto en rijd achteruit dichterbij de vouwwagen en koppelt alles vast. "Zo klaar om te gaan?" vraagt Vincent aan zijn vrouw. Ze knikt, maar ik weet zeker dat ze liever hier had gebleven en pas naar huis was gegaan als Fay weer terug is. Ze geeft Vincent een zoen en stapt dan in de auto. We zwaaien terwijl de auto langzaam wegrijd. "En nu?" vraag ik aan Vincent. "Nu? Nu gaan we de klootzak vinden die Fay heeft ontvoerd."