Voor een moment is het helemaal stil, tot Uriël opeens begint te grinniken. "Oh, Michael, wanneer ga je het nou toch eens leren? Dochters der mensen zijn helemaal niet bedoelt als speelkameraadjes of om emotioneel mee verbonden te worden. Daar zijn ze niet goed genoeg voor". Mike verstevigt zijn grip om mijn arm. "Dat zij anders zijn geeft jou nog niet het recht om hun zo te behandelen. Zo heeft Hij het nooit bedoeld". Uriël begint nog harder te lachen. "Sinds wanneer vertrouw jij op Hem? Hij is al zo lang weg, niemand heeft daar nog vertrouwen in! Hij is weg, en nu is het tijd dat iemand eindelijk zijn taak gaat overnemen". Terwijl Mike steeds bozer word, begint Uriël steeds arroganter en geamuseerd te kijken. "Wat, jij denkt serieus dat jij goed genoeg bent om het woord Gods te doen?", bijt Mike hem toe. "Ik ben niet de enige", zegt Uriël. Het liefst loop ik nu weg van dit gesprek, maar ik denk niet dat ze dat gaan toelaten. In plaats daarvan besluit ik mee te doen. Ik stap achter Mike vandaan en kijk Uriël vijandig aan. "Vertel gewoon wat je hier komt doen, Uriël. Ik denk dat het duidelijk is dat wij je hier niet willen". Uriël's blik gaat geamuseerd mijn kant op, terwijl Mike me verward aankijkt. "Ik kom voor jou schatje. Ik neem aan dat Michael hier je alles verteld heeft, wat dus inhoud dat ik je sowieso moet laten verdwijnen voordat je voor problemen gaat zorgen. Aan de andere kant, ik heb zo mijn vermoedens dat jij precies bent wat ik op dit moment nodig heb. Daar heeft hij je zeker ook het nodige over verteld". "Ze gaat nergens heen", zegt Mike dreigend terwijl hij weer voor me gaat staan. Uriël schudt zuchtend zijn hoofd. "Wat zei ik nou? Dochters der mensen zijn niet bedoeld als speelkameraadjes. Ze zijn hier om ons te dienen, niet andersom!". Op dat moment stapt Uriël het huis in, en duwt Mike met enorme kracht tegen een kastje die krakend uit elkaar valt door de harde klap. In een rechte lijn loopt hij dreigend naar mij toe. Maar als Uriël niet meer dan twee meters van me verwijderd is, staat Mike op en springt half op Uriël waardoor hij tegen de muur aangedrukt staat. Mike's hoofd schiet mijn kant op, als hij probeert Uriël tegen de muur te houden. "Jessica! Rennen!" Ik draai me om en ren naar de achterdeur, als ik hoor hoe Uriël Mike wegduwt. Ik durf me niet meer om te draaien als ik door de achterdeur de kleine tuin in loop. Gelukkig heb ik de poortdeur niet op slot gedaan. Ik ren zo snel mogelijk door het kleine speeltuintje achter ons huis. waar moet ik heen? Ik moet naar een plek met veel mensen, die niet al te ver is. Net als ik aan het denken ben voor de beste plek om naar toe te gaan hoor ik niet al te ver weg achter me een stem. "Je kan je nergens verstoppen, ik vind je wel!" Op goed geluk ren ik maar naar rechts, met mijn bonkende hart in mijn keel. Ik voel nu al hoe mijn spieren moe aan het worden zijn. Ik heb nooit echt veel mijn best gedaan om een conditie op te bouwen, waar ik nu wel spijt van heb. Hijgend kom ik aan bij een verlaten bouwval, en ik stop even om op adem te komen en na te denken. Shit, dit is de plek waar ze bezig waren met het oude schoolgebouw slopen om flats op te zetten. Dat betekend dat ik nu aan de rand van de stad zit, en dus helemaal niet in de buurt van het drukke centrum! Ik had naar links moeten gaan.... Als ik in de verte geluiden hoor, besluit ik de op dit moment verlaten bouwplaats op te gaan. Er zijn hier in ieder geval genoeg plekken om je te verstoppen. Ik kruip in een buis, waarvoor ik net klein genoeg ben, en ga proberen zo comfortabel mogelijk te zitten. Ik probeer mijn adem een beetje onder controle te krijgen, aangezien ik denk dat Uriël en Mike niet ver weg meer zijn en zij een superscherp gehoor hebben. Ik heb gelijk, want het duurt niet lang meer voordat ik ze deze kant op hoor komen. Ik hou mijn hand voor mijn mond in een zwakke poging mijn ademhaling minder zwaar te laten worden, en probeer me te focussen op wat ik buiten hoor.
"Waar is ze heen?", hoor ik Uriël hijgend zeggen. Hij klinkt ontzet. Ik denk niet dat hij had gedacht dat ik van hem weg zou kunnen komen. Ik schrik als ik heel veel glas hoor rinkelen. "WAAR IS ZE HEEN!", schreeuwt Uriël nu tegen Mike. Volgens mij duwde Uriël Mike net door de glazen platen die naast de ingang van de bouwval staan.... Ik wil hem helpen, maar ik weet niet hoe ik dat kan doen zonder gezien te worden. Daarom besluit ik maar te blijven zitten, terwijl ik geen idee heb wat ik nu moet doen. Als ik probeer weg te sluipen, is de kans groot dat een van de twee me ziet. En als ik eenmaal weg ben –waar de kans sowieso erg klein van is- is er geen manier waarop Mike me zou kunnen vinden. Opeens klinken de stemmen wel erg dichtbij. "Ik zweer het, als ik haar nu niet ga vinden maakt dat niet uit want ik jaag jullie net zo lang op tot ik haar heb!". Ik ga dichter bij de rand van de pijp zitten. Ik moet een manier vinden waarop Mike mij kan zien zonder dat Uriël dat ook doet. Ik moet moeite doen niet hardop te schrikken als Uriël Mike een paar meter verderop op de grond duwt. Mike's hoofd gaat mijn kant op, en even lijkt het dat ik contact met hem heb gemaakt. "Wat probeer je nou eigenlijk?" Mike staat op. "Door mij in elkaar te slaan vind je haar heus niet". Als antwoord geeft Uriël hem nog een klap op zijn kaak waardoor hij weer bijna valt. Het ziet ernaar uit dat hij al een aantal klappen heeft gekregen, omdat hij nu zwakker beweegt als eerder. "Zorg er gewoon voor dat ze hier nu heen komt, dan raakt er niemand gewond. Jij hebt haar toch niet nodig. Ik wel. Geef haar aan mij en dan is ze tenminste niet compleet nutteloos". Mike kijkt hem woedend aan. "Nee, ik ben tenminste niet een verrader", zegt hij. Dan pakt hij een lange dunne pijp van de grond af en pint Uriël daarmee tegen de betonnen muur waar hij tegenaan staat. De pijp steekt nog een beetje uit zijn schouder als hij het uitschreeuwt van de pijn. Dan gebaart Mike naar mij dat ik tevoorschijn moet komen. Zo snel mogelijk klim ik uit de pijp, ook al doen al mijn spieren pijn. Dan tilt hij me op en vliegt hij de lucht in, de schreeuwende Uriël ver achter ons latend.
haai haai!! :D
Ik ben gewoon eens op tijd met uploaden! *geeft zichzelf een schouderklopje*
Wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Dit is de eerste keer dat ik een achtervolging/actie scene als deze heb geschreven. Ik zou graag eventuele tips willen horen! ;)
Check allemaal even mijn andere boek uit: Short stories. Dat is vooral voor als je meer van mij wilt lezen! Ik zit daar allemaal korte verhalen in (joh, logisch xD) van vooral schrijfwedstrijden!
Als je het leuk vond;
Vote!
Laat een leuke reactie achter!
En tot het volgende deel!!
xxxx de Schrijver <3
أنت تقرأ
Broken Feathers (#Netties2016)
الخيال (فانتازيا)Broken feathers is het verhaal van Jess, een meisje die na de dood van haar moeder alles heeft verloren. Als laatste middel besluit ze van de brug te springen. Daar ontmoet ze mike, die haar wereld compleet op zijn kop zet. Hij weet dingen over haar...
