Broken Feathers (#Netties2016)

Chapter 15

Het is eindelijk onze welverdiende pauze, dus Mike en ik lopen naar ons vaste pauzeplekje, een houten bankje onder de grootste boom van ons schoolplein. Dit is ook het enige bankje wat niet half verrot is. We gaan zitten en genieten van de warme zon en de strakblauwe lucht boven ons. Zonder dat ik me er zelf van bewust ben speuren mijn ogen weer het plein af op zoek naar de schaduw, die ik vandaag nog niet heb gezien. Twee dagen geleden had ik voor het laatst de aanwezigheid daarvan gevoeld, maar nu blijkt die wel volkomen verdwenen te zijn. Nou ja, daar moeten we dan maar blij mee zijn. Als Mike mijn hand aanraakt schrik ik weer op uit mijn trance. Hij kijkt me onderzoekend aan, met een vleugje ongerustheid. "hey, gaat het wel? Je ziet er enorm gespannen uit". Ja, zo voel ik me ook. Ook al lijkt die schaduw weg te zijn, ik heb nog steeds een onderbuik gevoel dat er hier iets niet klopt. "het is echt niks", verzeker ik hem als ik tegen hem aan ga liggen. Nog steeds vraag ik me af wat die schaduw nou eigenlijk van me wilde. Of misschien is dat hele gedoe toeval, of een schim. Ja, dat zal wel. Dat moet gewoon. Dan komt Caleb het schoolgebouw uit gelopen, gevolgd door een stuk of twintig meisjes die wanhopig naar zijn aandacht zoeken. Op Mike's eerste schooldag liepen er ook een stoet meiden achter hem aan, maar die groep was niet half zo groot als deze. Misschien komt dat doordat ik bij hem was. Hij lijkt de hele tijd alleen maar oog voor mij te hebben. Ben ik egoïstisch als ik zeg dat ik dat wel fijn vind? Als ik zeg dat ik zou willen dat hij me belangrijk genoeg zou vinden, en dat hij dan eindelijk ophoudt met geheimzinnig doen? Ik zucht. Ik weet eigenlijk verschrikkelijk weinig over hem. Ik weet niet of hij me ooit toe zou laten in zijn geheime wereldje. In mijn afwezige gepieker heb ik niet eens door dat Caleb naast me is komen zitten, waardoor al zijn volgelingen me vernietigende blikken toewerpen. "dag Jessica", Caleb knikt. "Michael". Mike knikt terug, en legt zijn hand op mijn schouder. Voorzichtig trekt hij me tegen zich aan, als een soort manier om mij extra te kunnen beschermen, mocht het nodig zijn. Ik vraag me af waar ze elkaar van kennen. Ze zijn geen vrienden, want Mike doet enorm wantrouwig tegenover hem, maar nog lang niet zo vijandig als hij tegenover Uriël is. Die mag ik trouwens nog steeds niet. Langzaam neemt de groep meisjes achter Caleb af, totdat we nog maar met z'n drieën zijn. Wow, ik schrik ze blijkbaar echt af. Ben ik toch nog ergens goed in. "hey!" Caleb 's vrolijke stem breekt mijn gedachten af. "ik geef dit weekend een feestje, zie het als een soort van welkom-bij-deze-school feestje voor mezelf! De hele school is uitgenodigd! Jullie komen toch ook wel?" Ik kijk verbaasd naar Mike. Dit had ik niet zien aankomen. Hij blijkbaar ook niet. Ik ben zelf nooit echt een feestbeest geweest, en dansen kan ik al helemaal niet. Ik wil het aanbod afslaan, maar Mike is me alweer voor. "Oké, we zullen er zijn!" Wacht, wat? "Helemaal top! Het begint zaterdag om acht uur bij de verlaten villa net buiten de stad. Zie jullie daar!!" zonder verder ons antwoord af te wachten loopt hij weer weg, waar zijn volgelingen hun kans weer grijpen. "Een feestje, he?" Ik rol met mijn ogen. "Ik dacht dat je er ondertussen wel achter gekomen was dat ik niet zo'n feesttype ben?" Mike lacht ontspannen. "Kop op, zo erg is het toch ook weer niet? Ik blijf de hele tijd bij je. En dan kan jij weer even minder gespannen gaan doen. Vrolijk ben je veel mooier". Ik glimlach. "En je krijgt er ook nog eens minder rimpels van! Win-win!" Ik geef hem een harde tik op zijn schouders. "Die laatste opmerking was ook weer niet nodig, hoor!" Hij trekt me nog dichter tegen zijn warme lichaam aan en sluit zijn armen zonder nog iets te zeggen. Oké, dus ik ga dit weekend opeens naar een schoolfeest. Deze week zit vol verrassingen.

Een nieuw hoofdstuk, jippie!!

Sorry dat ik me alweer niet aan mijn eigen schema houdt, maar ik vind gewoon dat ik verder moet schrijven als ik daar zin in heb, anders word het alleen maar een ding wat ik moet doen, en daar word ik zelf ook niet vrolijk van! Verder: ik heb nog steeds geen idee wat ik met mijn andere verhaal idee moet doen, tot die tijd staat hij gewoon geontpubliceerd op mijn account.

Ik heb dit deel toegewijd aan x_draw_some_books_x , omdat ze serieus een van mijn beste lezers hier op Wattpad is! Haar verhaal is ook zeker het checken waard!!

Verder nog: wat denken jullie van Caleb? Is hij een van de goodguys of van de badguys? Verder nog dingen wat je denkt wat er in het verhaal gaat gebeuren? Ik zou zoo graag wat meer comments op dit deel willen krijgen!!

Jullie zijn allemaal geweldig als je het verhaal tot hier hebt weten vol te houden!

xxxx

de schrijver :)