Broken Feathers (#Netties2016)

Chapter 20

Ik word wakker in mijn eigen bed, hoewel ik geen idee heb hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik kijk naar de wekker om te zien dat het alweer half elf is, terwijl ik me omdraai om naar Mike te kijken die op mijn bank ligt te slapen. Eigenlijk is hij veel te groot om daarop te liggen, want zijn benen steken voor het grootste gedeelte uit. Het ziet er daarom ook zeker niet comfortabel uit.

Net als ik besluit zachtjes mijn bed uit te glippen en alvast naar beneden te gaan, hoor ik naast me een gekreun. Ik kijk om, om Mike te zien gapen voordat hij mijn richting op kijkt. "Hey", zegt hij met een krakende en vermoeide stem. Ik denk dat hij nog niet helemaal bekomen is van de vliegreis van gister. We hebben nog heel lang boven de stad gevlogen voordat we uiteindelijk besloten terug te keren. Ook al waren we op zulke grote hoogte zonder ook maar iets van veiligheidsgordels, ik heb Mike elke seconde vertrouwd. Van de kou had ik ook geen last; Mike's warme lichaam hield mij ook warm. "Hey", zeg ik terug, verbaasd dat mijn stem nog slechter klinkt dan de zijne. Hij grinnikt en gaat rechtop zitten. "We zijn nu toch al veel te laat. Zullen we dan maar de hele dag skippen? Ik kan dat achteraf wel regelen." "Lekkere engel ben je dan", grap ik terug. Maar ja, zijn engelenskills. Het lijkt me eigenlijk supercool om dat te kunnen, terwijl het voor hem waarschijnlijk de normaalste zaak van de wereld is.

"Zeg he", begin ik als ik naast Mike op de kleine bank ga zitten. "Zou ik dat ook kunnen?". Mike verstijft even als het zich verward naar me omdraait. "Waarom zou je als mij willen zijn? Uriël's proeven zijn nog maar in het beginstadium. Al zijn proefpersonen zijn gestorven tijdens de vele onderzoeken en testen". Ik schrik van zijn harde woorden. Geen idee wat ik anders verwacht had, aangezien hij al zei dat Uriël nog bezig was met het vinden van een manier om Nephilim te kunnen gebruiken. Maar hoe dan ook, die harde woorden zorgen er wel voor dat ik zeker weten niet in zijn handen wil vallen.

Ik sta op en neem Mike mee van de bank af, want ik heb ondertussen wel trek gekregen. We lopen samen naar beneden; ik met nog steeds mijn kleding van gister aan, hij met alleen zijn broek aan. Hij had gister niet meer de moeite genomen zich weer fatsoenlijk aan te kleden, aangezien we allebei moe waren en gelijk gingen slapen. Maar niet dat ik het erg vind hoor.

Ik heb net twee mueslischaaltjes uit de kast gehaald, als het vrolijke melodietje van mijn deurbel gaat. Ik kijk gelijk vragend naar Mike, die als antwoord zijn schouders ophaalt. Er staat nooit iemand voor mijn deur, dus wie kan het zijn? Ik loop naar de deur en doe hem rustig open. Ik verstijf als ik Uriël zie staan.

Uriël

Engel

Gevaarlijk

Ik wil de deur voor zijn neus dichtsmijten, maar hij zet snel zijn voet ertussen. "Zo zo, waar komt die houding opeens vandaan?", zegt hij geamuseerd. Oh ja, shit, hij denkt natuurlijk nog dat ik hem pas twee keer gezien heb. Dan zou het volstrekt onlogisch zijn dat ik zo op hem reageer. Net al ik hard bezig ben met het bedenken voor een rede voor mijn gedrag, komt Mike de gang op lopen, nog half zijn shirt aantrekkend. Als hij Uriel ziet staan, verstijfd hij voor een seconde waarna hij beschermend voor me gaat staan. Aan Uriël's gezicht zie ik al dat hij zijn conclusie getrokken heeft zonder dat we ook maar een woord hebben gezegd. 

Hey, hey peeps, I'm finally back from the dead!! :D Did you miss me? xD

Wat gaat er gebeuren als Uriel de goede conclusies getrokken heeft? MWHUAHAHAH ik hou van cliffhangers! :)

OMG, 1.5 K VIEWS!! SUPERBEDANKT!! het is zoo gaaf om te zien dat mijn eerste boek gelijk zo veel bekeken word! Ik kan jullie niet genoeg bedanken daarvoor! 

Hopelijk zie ik jullie zondag gewoon weer met een nieuw deel!

HAPPY X-MASS!!!

VOTE!! :D

COMMENT!!   :D

JUST BE AWESOME!! :DDDDD

love you, xxxx the writer :)