Wrong Time, Right Person.

Chapter 26

3am at hanggang ngayon nakahiga pa rin ako sa mga bising ni Tyler, sa taong mahal ko. Sinimulan ko na ang tumayo at magbihis pero napangiwi ako ng maramdaman ko ang sakit sa pagkababae ko. Ang sakit nga talaga nito, at hindi rin nagtagal ay nakapag bihis na ako .

Lumapit ako kay Tyler na ngayon ay mahimbing na natutulog, hindi ko alam kung tama ba itong gagawin ko na iiwan ko siya at hindi niya ako makikita sa paggising niya. Napakagat ako sa aking labi ng medyo gumalaw siya ng bahagya pero mahimbing pa rin ang pagtulog. Damn, how I missed his touch, kiss, and memories that we shared.

Yumuko ako at hinalikan siya ng mabilis sa noo at nagsalita. "I'm sorry, and I love you so much no one can replace you here in my heart. " sabay turo sa aking dibdib. Huminga akong malalim at ngumiti ng pilit sa kaniya kahit na alam kong hindi niya iyon nakikita. "Thank you for all the memories, I'll keep it in my mind and heart. " I'm still in pain pero kailangan ko ng umalis.

Sinakyan ko ang kotse ko at nagtungo sa bahay hanggang sa pagdating ko sa tapat ay nagsimula na ang kaba sa aking dibdib lalo na ng makita kong bukas ang lahat ng ilaw sa bahay at may nakaparadang isang magandang sasakyan na halatang mamahalin. Ipinark ko ang kotse ko sa tabi nito at pumasok sa loob.

Sabay napatingin ang dalawang taong nasa loob ng bahay, "Oh Ghad? where have you been Castine?" bakas ang pag-aalala sa boses ni mommy at kasunod nito ang ama ng lalaking mahal na mahal ko.

"M-mommy" kinakabahan kong wika sa kaniya ,hindi ko natapos ang aking sasabihin ng bigla niya akong niyakap. Ang sarap sa feeling na niyayakap ako ng sarili kong ina na walang ibang inisip kung hindi ang kapakanan ko lamang. Dito ko ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko at humagulgol ng para bang bata.

"Just calm ok?" she said while still rubbing my back. Pinaupo nila ako sa sofa at binigyan naman ako ni tito Jhon ng tubig. "You ok now?" I just nodded at her. "So can I ask where have you been ?" Napakagat labi ako ng magtanong si mommy.

Do I need to say ? Hindi ko rin alam kung dapat ko bang sabihin sa kanila na may namamagitan sa amin ni Tyler? Paano ko masasabo iyon? Medyo magmtagal bago ako sumagot ng biglang nagsalita si tito Jhon at na napukaw nito ang atensyon namin.
"Tyler's" Hindi iyon patanong para sa akin.

"Tito?" I want him to spill it out. Kung may alam ba siya o ano, gayun 'din ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba.

Hinawakan niya ang kamay ni mommy at tumango lang siya ng bigla ulit nagsalita si Tito. "Nakita namin kayo ng mommy mo, ng sundan mo siya sa labas. Nagtataka kami dahil ganon nalang ng sundan mo siya ." So alam na pala nila. Napayuko ako dahil nahihiya ako sa kanila. "Sa pag-uusap niyo at sa aksyon niyong dalawa alam kong hindi lang kayo schoolmates." Napalunok ako ng sumunod ulit ang salita niya.

"I'm sorry " I whispered.  I don't know what to say and embraced my mom so tight.  Hindi ko naman intensyon na saktan sila kahit na hindi sabihin iyon ni mommy.

"Bakit Hindi mo sinabi na siya pala ang mahal mo?" salita ni mommy, humiwalay ako ng yakap sa kaniya at kinagat ko ang labi ko.

"Mommy, hindi ko alam na daddy niya si Tito." at tumingin kay tito na ngayon ay seryoso lang ang mukha sa kanila, para bang ako yung antagonist sa kanilang kwento at sa kanilang pagmamahalan.

"But you love him, at nakikita ko iyon sa mga mata mo anak. " Malungkot na pahayag niya kaya naman napatingin ako sa kaniya. "Your tito and I can be friends--" but she cut her words.

"No, you don't need to do that mommy, tito. Yung pagmamahalan namin ang mali so we're in wrong time but a right person. " ngumiti siya ng pilit at umalis na para magpunta sa kwarto.

Alam niyang masakit sa kaniya ang sabihin na hindi sila para sa isat isa ng nobyo, ni hindi niya alam kung anung magiging reaksyon nito paggising mamaya na wala na siya sa tabi nito.

Nang umaga ring iyon ay nagpunta ang matalik niyang kaibigan na si Calley at doon ay kinuwento niya kung paano niya ibinigay ang sarili sa kaniyang mahal at ang mga desisyon na naisip na niya. Tanging buntong hininga lang ang isinukli ng dalaga sa kaibigan. "Oo nga pala Cas by tomorrow next day aalis na ako." napakunot ang noo ko dahil sa aking narinig.

"What? You mean Hindi kana mag stop kana dito mag-aral?" pero paano na ako? Siya lang ang matalik kong kaibigan na lagi kong mapupuntahan.

"Sorry Cas, gusto kasi ako kuhanin ni mommy sa Canada para doon na ipag patuloy ang pag-aaral ko. " tumango tango nalang siya kahit na ang totoo ay nalulungkot siya sa mga nangyayari.

"I want to come with you. " Hindi niya alam kung saan nanggaling yung mga salita na lumabas sa kaniyang bibig.

"You can't Cas, para mo na ring tinakbuha ang problema mo. " napayuko siya sandali ng narealized niyang tama ang kaibigan.

"Pero I chose to let him go." Yah, She chose it over Tyler. Mas pinili niya ang kaligayahan ng kaniyang mga magulang kaysa ang sa kaniya.  Alam niyang masasaktan ang binata dahil da desisyon niyo. Siguro ay balang araw mauunawaan din nito ang lahat. 

Sinama niya si Calley sa sala na ngayon ay andoon ang Tito at mommy niya na seryosong nag-uusap.  Hindi naman niya intensyon na istorbohin ito ngunit napatingin ito sa kanila at pinaupo siguro ay inakala rin na may mahalaga itong sasabihin.

Buo na ang kaniyang gagawin na desisyon. Alam niyang masakit ang gagawin pero kailangan niyang magsakripisyo, kahit na abot kamay na niya ang kaligayahan ay mas pinili niyang tumakas sa kasalukuyan niyang buhay. "I want to come with Calley at Canada."

-Monicszxc