Wrong Time, Right Person.

Chapter 12

"wear this" he gave a large shirt to me, kinuha ko iyon sumasakit na ang ulo ko nanlalabo na rin ang mga mata ko. why this happening to me? I would stand but I immediately fell, yet he held my waist and helped me sitting "Tss.. you can not afford to stand, you just get dress here"kahit naman naghihina ako hindi naman ako bingi.

nagulat ako sa sinabi niya, I looked directly at him. Is he serious? dito? sa harapan niya? silly no! "I will not do that" he shook his head.

"you might get sick if you did not do that" he's right kapag nagkasakit ako hindi pa ako makakapasok at baka bumaba ang grades ko pag nagkataon. Walang sabi-sabi ay sinimulan kong alisin ang bitones ng blouse ko hinubad ko ito at inilagay sa tabi ko, teka si Tyler!

"agh!! tumalikod ka!" bulyaw ko sa kanya, bakit ba nakalimutan kong andito nga pala siya at nasa harapan ko lang. Sinunod naman niya ako at tumalikod siya.

"I'm not interested in your thin body" aba at ang yabang nito ah! minadali ko ang pagbibihis at tapos na ako syempre tama ako dahil yung shirt niya hanggang legs ko, natakpan tuloy yung short short kong suot. "I'll get your clothes and-" humarap siya sa akin at napatigil siya ng makita ako. anong problema nito?

"And?" taas kilay kong tanong, nag iwas siya ng tingin at matagal bago sumagot.

"Contact your mother" ayy oo nga pala I need to contact her baka she's getting worried. kinuha ko ang cellphone ko pero ayon lowbat. I breath deeply how can I barrow his cellphone? tss, ano ba kasing dapat kong sabihin.

Maya maya pa ay lumabas na siya tumabi sa sofa at nagbukas ng TV, nakatingin lang ako sa kanya Paano ko ba sasabihin to? "You need something right?" kaylan pa ito naging mind reader? nag-pout ako, kasi naman eh.

"Can I barrow your phone? low bat na kasi ako" pero hindi niya ako pinansinn tss, nakakainis naman eh! "Wuy" hinawakan ko ang laylayan ng shirt niya at hinila-hila iyon.

Hindi pa rin niya ako pinapansin tinapunan lang niya ako ng tingin, aba at ang nice nitong taong to ha. "Hindi mo ako papahiramin?" pero wala snob pa rin!

Pinatong ko ang binti ko sa kanya kaya naman mapalingon siya "Hindi pa rin?" mataray kong tanong sa kanya.

Huminga siya ng malalim bago magsalita "In a one condition" condition? Tss ano nanaman kaya iyon.

"What is that?" no choice naman ako eh, mahirap ng humanap ng taxi at ang lakas pa ng ulan.

"Kiss me" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, Kiss him? I know na hindi ito yung una, many times we did that but agh! Nakakahiya. "You don't want?" he said.

Tss, para matigil na, lumapit ako sa kanya para i-kiss siya pero nagulat ako ng humarap siya sa akin kaya sa labi ko siya nahalikan. I immediately sit well, I can't look at him hindi ko alam basta basta! "Shy eh?" Tignan mo tong taong to malamang hindi pa ba halata?!

"Ewan ko sayo! Akin na nga yang cellphone mo!" pakielam ko kung sakanya pa iyan bakit I did his condition naman eh .

"Chill okay?" tumayo ako at humalukipkip hinahantay na ibigay yung cellphone niya. Agad naman niyang inabot kaya di-nial ko na ang number ni mama.

"Mommy, wala na akong masakyan dito, andito po ako sa bahay ng" teka anong sasabihin ko? Hindi ko naman siya kaibigan at lalong lalo na hindi ko siya boyfriend! Hayss "Bahay ng kaibigan ko po" patuloy ko.

"Ok take care huh? If the rain stop umuwi ka Castine" she said.

"Yes mom" and I pressed the end button.

I looked at him and gave his phone "Do you say thank you?" thank you daw? seriously??

"Nagpa kondisyon ka tapos magta-thank you ako? are you crazy?" baliw pa ata ito sa balliw eh.

"tss" he said and leaved where did it go? eh gabi na ah, hayst nakakaasar nagugutom pa man sana ako.

Minutes passed pero wala pa rin siya, asan na kaya iyon? I heard his doorbell sounding. I stand to open it. "Yo bro" I surprised to saw Ley standing in front of me, well mukhang parehas lang kaming na surpresa. "What are you doing here?" he asked.

I would speak just as suddenly spoke Tyler "She's my girlfriend is there a problem?" napalunok ako sa sinabi niya at tinignan ako ni Ley mula ulo hanggang paa, I felt ashamed ng titigan niya ako baka kung anong isipin niya.

"You thought wrong I just--" nakatingin lang sila saking dalawa ng biglang lumapit sa akin si Tyler at hinapit ako papalapit sa kanya.

"Babe, I said to you in my room only right?" wearing his sweet smile but for me it was a devil smile, nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. So anong gusto niyang ipalabas? na may nangyari sa amin?! for pete sake never!

"Ehem" pekeng ubo ni Ley kaya naman napatingin ako sa kanya at dumistansiya kay Tyler, kita mo itong taong to napaka story maker! kung ano ano ang iniisip andumi ng isipan!

"Ahmm, Ley huwag kang maniwala dito. Basa kasi yung damit ko I mean nabasa kasi sa ulan so pinahiram niya ako" Paliwanag ko sa kanyapero tumawa lang siya.

"You don't need to explain yourself, mas naniniwala ako sa inyo kesa dito sa kaibigan ko" and he tapped Tyler's shoulder. Nakahinga naman ako ng magaan ng sabihin niyya iyon. "So I'm just here to gave-"

Bigla na lamang kinuha ni Tyler ang dala niya supot at nagsalita "Ok so you can go now" and he go to the kitchen.

"Hayst, hayaan mo na iyon baliw lang kaya kung ano ano ang sinasabi" we both laugh ng sabihin ko iyon.

"Castine!" tawag sa akin ni suplado kaya naman nag paalam na ako kay Ley. I follow him to the kitchen, at nakita kong naka-ayos na ang mga pagkain sa lamesa so Ley brought this?

Tahimik lang kaming kumakain buti nalang naging ok ok na ang pakiramdam ko. Napatingin ako sa kanya at tahimik lang siyang kumakain, naalala ko tuloy yung naramdaman kong kakaiba nung hinalikan niya ako, I feel my abnormal heart beat, what happened to me?? Siguro nga we need to stop this, ayoko naman na ma fall sa kanya kasi alam kong he can't love me back. "Tyler"

Napatigil naman siya sa pagkain at tumingin sa akin "Let's stop this fake relationship" napayuko ako, hindi ko alam kung anong susunod kong sasabihin. Sinulyapan ko siya para makita ang reaksyon niya pero blanko ito at nakatitig lang sa pagkain.

Nagulat ako ng bigla siyang tumayo at nagsimulang maglakad. Pero bago iyon nagsalita siya, mga salitang gumuhit sa dibdib ko hindi ko alam kung bakit iyon ang sinabi niya, I expected na pipigilan niya ako but no.

"Ok, if that's what you want".

-Fieryalih