Gitti Gider

27.Bölüm - Vazgeçme gönül,vazgeçme.

"Şş,kimse seni kilitleyemez bir yere,ben yanında olduğum sürece."

Gülümsedikten sonra ani bir mimikle omuzlarımdan ittiriyor. "Ne yapıyorsun be sen?! İndir beni çabuk."

"Selin konuşacağız,sonra da seni okula bırakacağım."

"Ne konuşacağız? Yüzüme saydırdıkların az mı geldi?" Vur Selin,zaten pişmanım,iyice yüzüme vur.

"Selin çok özür dilerim ,sensiz yapamıyorum ben ya.Ellerini tutmayı,sarılmayı,boynunu öpmeyi,sabahları seni uyandırmayı,seninle ilgili olan her şeyi özlüyorum."

"Bu hale gelmemize sebep olan senin benim hakkımda düşündüklerin Ali.Böyle olmasını sen istedin. Ayrı kalmamız daha iyi.Zorlama Ali,iyi değilim.Zorlama."

"Selin farkındayım iyi değilsin ama ben hep yanındayım."

"Söylediklerinin oluru yok.Devam etmeyelim bir süre,yanımda olma.Çünkü yanımda olduğunu sandığım anda bile değilmişsin sen,onu anladım."

"Söylediklerim çok ağır şeylerdi farkındayım ama Savaş'ı öyle görünce kendime engel olamadım.O her söylediğim cümle senin kalbinden çok benimkini kırdı."

"Kapıyı açar mısın? Derse geç kalmak istemiyorum."

Kapıyı açıyorum,çantasını alıp iniyor.Ruh halindeki iniş çıkışlara anlam veremiyorum.Korkudan sarılacak gibi oluyor,sonra ağzıma sıçıyor,daha sonra her şeyi unutuyor.

Öğreneceğim Selin,sana ne olduğunu öğreneceğim.

*****

*Savaş*

Ne yapabilirim, ne konuşabilirim diye diye dünden beri bir sonuca varamadım.
Bu kadar da olur mu? Evet bu kadar da oldu. Durum bu kadar vahim.

Vazgeçecek miyim? Asla. Bu yüzden iş başa düşüyor. Her şeyi spontane yapma kararı alıyorum. Ve Nazlılar'ın evinin anahtarını alıp çıkıyorum evden.

Sağı ve solu kontrol ettikten sonra apartmana sakinlik hakimken açmaya çalışıyorum kapıyı.

Açılmıyor. Bir daha deniyorum.

Bir daha.

Ve bir daha.

Jeton geç düşüyor. Allah kahretsin ki kilit değiştirecek kadar bitmişiz.

İki seçeneğim var;

O eve ya girilecek, ya girilecek.

*****

Kendime inanamadığım bu anlarda iyi ki ninja kaplumbağalar izlemişim diyorum. Kapıdan giremiyorsam balkondan girerim felsefesiyle fizik kurallarını alt üst ediyorum ve başarılı da oluyorum. Nazlılar'ın balkonlarındayım.

Şimdi ne olacak? Spontane diyen beynimi...

Kapıyı aralıyorum ve içeriye giriyorum.

Salona kafamı uzattığımda televizyona bakan, battaniyeyi sarıp sarmalamış Nazlı'yı görüyorum. Bir adım daha atıp karşısında yerimi alıyorum.

Gözlerini kapatıyor.

"Saçmalama Nazlı. İyice kafayı yedin. Halisülasyonların eksikti o da oldu yani."

Tebessüm ediyorum. "Gerçekten buradayım."

Gözlerini bir kaç defa daha kapatıp açıyor. Ve kaşlarını kaldırıp ayağa kalkıyor. "Bu evin herhangi bir metre karesinde bile bulunmayacaksın,hemen çık git."