Endlessly

Last Chapter

A/N Thank you for reading this story. I'll be on hiatus after this. Salamat sa lahat.

P.S I used this song again dahil binasa ko ang huling chapter ng IGBY. Na-LSS ako. Patawad. Have fun reading everybody! Patawad sa grammatical errors, hindi ko ito na proof read. Tsaka nalang. Hahaha. Comments please ❤

*****

I stare at the Eiffel Tower like it was the first time Im in awe because of its beauty. Nothing's special about it,actually. Just a simple tower that symbolizes Paris. But the more stare at it, sooner you'll find yourself drawn to its majestic beauty. Its more than just a structure built in the middle of the city.

And this...this is basically what I am doing on his birthday. Looking around this beautiful city and see if there is something interesting that could keep me busy. Don't get me wrong, Paris a lovely place. It was just that Im thinking about him more and more each day and its making me crazy.

What is he doing right now?kumakain ba sya mabuti doon?Lumalabas ba sya kasama sila Melody?Inaabuso ba nya ang sarili nya sa trabaho o pag-iikot sa mga sites?O baka naman nagba bar nanaman sya at kung sinu-sinong babae ang kasama nya tuwing gabi? Im bombarded with much more questions. At hindi ko alam kung paano ko pipigilan ang sarili kong alalahanin pa sya.

Dati nga naisip ko, baka maaaring inlove ako sa ideyang mahal ko sya. Inlove ako sa ideyang sa kanya umiikot ang mundo ko at sya ang lalaki para sa akin. I was crazy about love. I was deeply into the thought of Adam being with me. Kaya lahat nang sabihin at gawin nya?Oo ang sagot ko.

This idiot who is madly inlove with him cant say No. It would break something in me if I ever say no to him.

Natigil sa pag-iisip ng nag pop-up sa aking laptop ang tawag ni Hazel mula sa Skype. Sinagot ko ito agad at bumungad sa akin silang dalawa ni Mama. I miss them so bad. Kahit na hirap na hirap akong mag-isa dito, kapag naiisip kong para sa kanila ito lahat, ayos lang.

"Mama,kamusta po dyan?." inayos ko ang aking salamin at saka ipinatong ang laptop sa tapat ng bintana.

"Ang ganda ng anak ko ngayon. Naka make-up ka ba?." napahawak ako sa aking mga pisngi. Masyado bang makapal ang nailagay ko?. "Mabuti kami dito. May gusto lang kaming ipakita sa iyo ni Hazel." pansin ko ang pagtaba ng mukha ni Mama. Masaya ako na kahit paapaano nakakabalik na ang dati nyang katawan.

Halos mag iisang taon na ng ma-stroke si Papa. At simula noon,napabayaan na nya ang kanyang sarili. Kaya ang makitang nakangiti sya ngayon ay malaking bagay na sa akin.

"Ate! Salamat pala sa chocolates. Hehe. Pero matutuwa ka sa surprise namin ngayon ni Mama." ani Hazel.

"What is it?."

Hinarap nila ang webcam kay Papa. Awtomatiko na akong napaluha nang makita sya. Ngumiti sya sa akin at unti-unting inangat ang kanyang kamay para kumaway. 'Yon palang, parang sasabog na ang puso ko sa saya.

"Papa, ayan na si Ate Hannah,di ba gusto mo sya makita?." rinig kong sabi ni Hazel.

Tumango si Papa at hinawakan ang screen. "H-Hannah an-a--anak." I cover my mouth. For the first time after a year, I hear him say my name. Ang pangungulila ko sa kanila ngayon,bawing-bawi sa pagbigkas palang nya sa pangalan ko.

Gusto ko nang umuwi ngayon at tumabi sa kanya. Ipapaulit ko ang pagtawag nya sa pangalan ko, at baka sakali, unti-unti na ding bumalik ang kakayahan nyang makipag-usap sa amin.

"Papa naman. I miss you po." I kiss the screen and I saw him smile again. Precious.

"Ate kahapon ka pa nya gustong tawagan. Sabi sya nang sabi nhmg 'Hannah' o kaya 'Ate mo'. Ngayon ka lang namin na contact kasi."