Endlessly

Ten

Kinuha ko ang aking ballpen at notebook bago muling bumalik sa harap ng laptop.

"Sir,sorry,your question again?." nakikipag-Skype ako ngayon kay Boss. Hindi na talaga sya makapag-antay na makabalik ako agad ng Manila kahit bukas na ang flight namin.

"Ano ng balita?." napangiti ako sa tanong niya. Ganito sya mag-update,walang specific na tanong kung ano ang gusto nya malaman.

"Everything is ready,sir. Nabasa ko na po yung feasibility study ng bawat site,maayos naman po. Nag-send na ako ng pictures ng bawat station kay Lyn. We can start the construction as soon as possible po." confident kong sagot ko sa kanya.

Iilan pang mga tanong ang ibinato nya sa akin at inusisa. Malamang sa pagpasok ko sa susunod na araw ay ipapatawag nya agad ako ng meeting. As of now,ito kasi ang pinaka-malaki naming project. Hands-on talaga si Boss sa ganito.

Matapos kami mag-Skype ay lumabas na ako ng aking kwarto at bumaba sa lobby ng Hotel na tinutuluyan namin. This will be our last night in Ilocos. Tapos na ang maliligayang araw ko.

"Engr.H." tinawag ako ni Neil. Kasama nyang nag-iinuman ang iba pang Area Managers sa gazebo na malapit sa swimming pool na ito. Nakaka-ilang case na sila ng alak ngayon pero wala pang alas-8 ng gabi!

"Kamusta meeting?." tanong nya sa akin at saka ako inabutan ng isang bote ng alak.

"Ayos lang,good mood sya ngayon." binuksan ko ang bote. Nakipag-cheers ako sa kanya at sa ibang kasamahan namin. Iniligid ko ang mga mata ko,nasaan sya?.

"Hinahanap mo ba?." siniko ako ni Neil ng mapansin na di ako mapakali. Itinuro nya sa akin si Adam na ngayon ay nasa gilid ng pool at may kausap sa telepono. Ngumingiti-ngiti ito habang nagsasalita. May hawak na din syang bote ng alak  na tingin ko ay kanina pa nasa kanya.

"Sya ba 'yon,Engr.H?." tumingin ako sa kanya at tinaasan sya ng kilay. "Yung kinukwento mo dati?kaya mo hindi sinagot si Ice?Mahilig ka pala sa mapuputi--aray,joke lang." binatukan ko ito gamit ang bote. Malakas na ang tama ng alak sa kanya.

"Pero seryoso,nahalata ko na kasi yon ng dumating kayo. Pasimple kang sulyap,tas pasimple ka ding ngiti." tumingin ito sa akin ng diretso. "Kaso,ingat ka dyan Engr.ah. Payong lalaki lang naman. Alam mo namang bunso ka naming tomboy dati pa." biro nito. Im actually one of the boys. Mas nakaka close ko ang mga Engineers sa kompanya kaysa sa ibang enpleyado. Kaya nga kahit kalokohan nila ay alam ko.

'Oo na,alam ko. Salamat,Kuya." tumayo ako sa pagkaka-upo ko. Kumuha ng isang bucket ng beer."Puntahan ko lang sya." paalam ko sa kanila.

Namumula-mula na ngayon ang pisngi ni Adam at dibdib dahil sa pag-inom. Nakangiti pa din sya habang may kausap sa kanyang telepono. Nakaramdam ako ng selos. Alam kong wala naman akong karapatan maramdaman yon pero sino kayang tao ang makakapag pangiti sa kanya ng ganito?

Sa mga nakaraang araw na magkasama kami, halo-halong emosyon ang naramdaman ko. Saya,dahil parang nasa isa akong panaginip. Ang taong pinapangarap ko ng ilang taon,nandito ngayon sa harap ko,kasama ko at nakaka trabaho. Lungkot, dahil ramdam kong kahit anong gawin ko,hindi ako ganon nalang kadali makakapasok sa buhay nya. Para syang may harang na bato papasok sa buhay nya.

Nang makita nya akong papalapit ay ngumiti sya. "I'll call you back tomorrow. See you on Friday,then. Yeah yeah. I missed you to,Monique. Okay,good night." bumaling sya sakin. "Hey,Hannah."

Takot...kasi nararamdaman ko na mas lumalalim yung nararamdaman ko sa kanya. Na kahit anong pigil ko,walang mangyayari. Masasaktan at masasaktan ako sa huli.

"H-huy. Uhm, new girlfriend?." para na akong chismosa sa ginagawa ko. Wala ng preno ang bibig ko ngayon pero kailangan ko ito. Hindi maalis yung bigat ng dibdib ko kung hindi ko malalaman.

Tumawa sya at saka uminom ng alak. "Nope. Just a close friend of mine." napahinga ako ng malalim sa sagot nya.

Naglakad kami pareho papunta sa kubo na nasa gilid pa nitong hotel. Maliit lang ito at kitang-kita mula sa loob katapat na garden.

"Masyado ka talagang friendly,ano?."panimula ko ng makapasok na kami sa kubo. Naupo ako sa tapat nya at saka nag-dikwatro.

"Sila nalang ang mayron ako bukod sa pamilya ko. Simula ng iwan ako ni Melody, 'yun nalang ang mayron ako." tumingin sya sa akin." And of course,...you,Hannah." napatingin ako sa kanya. Nanlaki ng kaunti ang mata nya dahil parang sya mismo ay nabigla. "I mean...I mean you're my friend,right?"

"Yeah,friend. We're friends." I smiled bitterly.

And that's it, Hannah Denise Aguirre, na-friend-zoned ka na ng taong gustong-gusto mo.

Ilang saglit pa kaming nanatiling tahimik. Nagpapakiramdaman kung sino ang unang magsasalita.

Napalakas ako sa pagbaba sa mesa ng bote na hawak ko. "Sorry. Lasing na ata ako." tumawa ako sa ginawa ko. "Hindi mataas ang alcohol tolerance ko." paliwanag ko.

"Ako din. Kaya nga hindi ako pinapainom ni Melody noon. Nahihirapan syang iuwi ako sa bahay namin."

"Puro ka Melody. Melody...Melody...Melody...hindi ka na ba literal na gagalaw para makalimot sa pangalan nya?." nagbukas ako ng panibagong bote ng alak at ininom agad yon. Para akong tinurukan ng truth serum sa ginagawa ko. Wala ng preno ang bibig ko.

"Sabi mo kasi kakalimutan mo. Pero tuwing aalis tayo at magfi-field,palaging mababanggit pangalan nya. Para bang may signage sa bawat lugar dito sa Ilocos na may pangalan nya." ngumiti ako. "Sila ba may-ari ng buong Ilocos para maalala mo sya kahit saan?." naiirita na ako. Hindi ko na maitatanggi yung inis sa tono ng boses ko. Tanga ka,Adam. Tanga.

"Hindi mo maiintindihan,Hannah. Hindi mo pa kasi nararanasan magmahal--

"Hindi pa nararanasan magmahal ng sobra?To the point na parang lahat ng gagawin mo para sa kanya?yung willing kang makapag-tanga para hintayin sya?'Yun ba,Adam?.Hindi lang naman ikaw ang ganyan. Madaming tao ang tanga pagdating dyan."

Bigla syang tumayo mula sa pagkaka-upo. Tumabi sya sa akin at saka muling nagbukas ng panibagong beer.

"Sorry. This is just...this is harder than I thought it will be." isinandal nya ang kanyang ulo sa dingding ng kubo. Gusto ko syang akapin,pero natatakot ako. Kahit sa distansya namin ngayon,natatakot ako.

"Kahit saan ako magpunta,nandon sya." tumingin sya sa akin. "Have you ever been in love?.If not, then you wouldn't know how it feels to lose the one you are willing to spend the rest of your life with."

I didnt answer. I held his hand and looked intently at him.

"Adam,do you know that love means acceptance?. If she left you for another guy,then accept that. It only means that someone out there is waiting for you. And in God's perfect time, you'll find her. That someone who can love you with all her heart and without any doubt." I closed his hand and curved it into a ball. "All you can do now is to let go of your past. 'Cause that pain you feel won't take you anywhere nor make you a better person. "

He smiled at me."And just like what you said,you still have your friends. You.....you still have me. " I smiled at him bitterly, trying to hold back my tears. There's no time for a drama like this,Hannah.

"Why are you so nice to me?."

"Hmmm?" its because I fvcking love you,numb.

"Can I?...can I.." his lips were trembling.

"What is it?."

He suddenly carresed my supple cheeck. Slowly lifted my chin and pressed his soft lips against mine.

It was hard yet soft. Every move of his lips felt like the world was cheering for us. I can't even utter a word and just hoping that this night won't end.

"I was about to ask if I can kiss you. But I can't help myself anymore." he put his thumb on my lower lip. "You taste so sweet,Hannah." until he closed his eyes and collapsed on my shoulder.