His Unwanted Wedding (ON-HOLD)

31. Misery

Nagtatakbo akong lumabas sa building.. Ayokong manatili sa lugar na iyon.

Pagkalabas ko pumara ako kaagad ng taxi. Pagkasakay ko kinuha ko ang phone ko at dinial ang number ni kuya Carlo.

Inayos ko ang boses ko bago magsalita. Ayokong mahalata ni kuya na umiiyak ako. Baka kung ano nanamang gawin nila ni papa at ng iba ko pang kapatid na lalaki pag nalaman nila.

"Hello kuya!'

"Oh Caroline napatawag ka. Gusto mo bang makausap yung mga bata? Actually ihahatid na sila ni Mama sa bahay nyo ngayon" mahabang sagot ni kuya.

"Ah mamaya na lang kuya. Tanong ko lang kung gusto nyo ng gamitin nila papa yung regalo sa inyo ni Art na bakasyon sa Cebu?"

Kasabay ng pagbigay ko ng bahay kina mama at papa binigyan din sila ni Art ng isang bakasyon all expences paid kahit ilang araw silang magtagal sa Cebu. Pa thank you din daw yun ni Art at tinanggap sya ulit ng pamilya ko.

Hindi ko lang alam kung anong mangyayari ulit sa.kanya pagnalaman nila.Papa ang nangyari.

" bakit mo naman naitanong?" -kuya carlo

"Wala lang. Para naman makapagbakasyon sila papa saka kung gusto nila pwede nilang isama ang mga bata tutal magbabaksyon na rin naman sila. Saka sayang din yun. Diba mahilig kang gumala kuya libre pa." Pang-uudyok ko pa sa kanya.

Gusto ko munang ako ang humarap sa problema ko kaya gusto ko munang umalis sila papa kasama ang mga bata. Ayokong madamay sila sa gulong nangyayari ngayon samin ni Art. Hindi ko rin alam kung maayos pa ba.

"Hindi ko alam kina Papa. Oh eto si Papa kausapin mo."

"Hello anak?" - si papa

"Hello Pa . Ano pong desisyon nyo? Kung papayag po kayo ipapaayos ko na po yung flight nyo bukas rin po."

"Please Pa pumayag ka na". Sa isip isip ko

"Bakit parang gusto mo kaming umalis ha bata ka." Hay magulang talaga madaling makaramdam.

"Hindi naman po sa ganun Pa. Sayang din po kasi yun matagal na pong inooffer sa inyo saka summer na rin naman po kaya sige na pa. Makapagrelax na rin kayo. Kasama nyo naman po sila Winter and Rain panigurado pong matutuwa yang dalawa."

"Oh sya sige na oo na. Mag-aayos na kami ng gamit."

"Ok po Pa yung gamit po ng mga bata dadalhin ko na lang po bukas sa airport dun na rin po tayo magkita. Bye pa."

Kailangan ko munang ilayo ang mga bata. I don't want them to witness the things that will happen between me and their father. They are too young to understand and absorb complicated things.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko o hindi. Natatakot ako sa kahahantungan ng desisyon ko. Pero kailangan para na rin sa ikatatahimik at ikaayos ng buhay ko. Ayoko ng mabuhay na may pinagtataguan at may kinatatakutan. I need to fight.

Nakarating na ako sa bahay at alam kong wala pa si Art dahil iniwanan ko sya sa babaeng gustong sumira sa buhay namin.

Dumeretso ako sa kwarto ng mga bata para ayusin ang mga gamit nila pagkatapos at yung akin naman ang inayos ko habang nag aayos ako ng gamit nakarinig ako ng tunog ng sasakyan at alam ko na kung sino ang dumating.

Ilang sagkit lang ay bumukas ang pinto ng kwarto namin. At pumasok ang humahangos na si Art tiningnan ko lang sya at nagpatuloy na sa pag-aayos.

"What are you doing?" Bungad na tanong nya.

"Isn't obvious? Nag-aayos ng gamit at aalis dito." Walang ganang sagot ko sa kanya

'No. No one's going to leave this house" he said with authority hindi ko na lang sya pinansin at nagpatuloy sa pagkuha ng mga gamit ko

"Belle please let's fix this."

"There is nothing to fix Art. Maybe before but this time everything is beyond repair." I said without looking at him.

"Itigil mo muna ang ginagawa mo at tumingin ka and hear me out first." he said and obviously in his voice he is starting to get frustrated.

"You don't tell me what to do because we're over, I'll just send to you the annulment papers." Hindi ako nagpatinag sa sinabi nya at pinagpatuloy lang ang ginagawa ko pero bigla nyang hinila ang braso ko at pinaharap ako sa kanya.

"Nothing is over Belle. Not unless I say so." He said. Binigyan ko sya ng pilit na ngiti.

"Why? Are you the only one that has the rights to end things between us? Oh you already did. When you decided to sleep with that whore." I sarcastically said to him and remove my arms from his grip.

"I did not slept with Lorraine everything was a set up and please don't jumped into conclusion. Just listen to me"

"Yeah right just like 6 years ago hindi mo alam. Nagulat ka lang. Hindi mo pinlano. Please Art bumenta na sakin yang mga dahilan mo kaya tigilan mo na."

Nakatingin sya sakin na para bang nagmamakaawang paniwalaan ko sya. Pero hindi pwede. I need to be strong and have a stand once and for all.

"Why can't you just believe me huh? Hindi ko kayang mawala ka sakin kayo ng mga bata. Malapit ng mawala ang company pati ba naman kayo. Please Belle believe me this time don't leave." Nanghihina nyang sambit at napaluhod na sya.

"I wanted to but I can't. Not right now." I said to him and walked out the door. I need to endure this pain not just for me but for us.

And with that I left the house, I left him again. But this time not too far but close enough to fight.

Pagkasakay ko sa taxi nagring ang phone ko.

"Hello Lorraine!"

------------------------

At hanggang jan na lang muna po readers..
Sana hindi kayo nabobore sa takbo ng story ko.
You are free to leave your comments and votes.

PS. GUYS PLEASE SUPPORT MY NEW STORY ENTITLED "MY LONGING HEART" you can check it out on my profile. Thank you. Love you guys.

PPS.
Ayoko na ng ALDUB (Alden and Yaya dub for those who do not know them) BASDUB ( Baby Baste and Yaya Dub) na ako hahaha.

Wag kang mag-alala baby Alden nandito lang ako.. hahahah charing guys

wattpad ko to kaya wag na kayong umangal.Minsan lang tong Harot days. :P hahahahahaha

Have a blessed day everyone
:D