What did he just said????? hindi pa nagsisink in sakin yung sinabi pero nung maintindihan ko. Bigla na lang akong tumakbo sa sala kung saan nililigpit nya ang mga pinaglaruan nilang mag aama.
"Hoy Art what do you mean we are staying together?? hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
"you heard it right honey." nakangisi nyang baling sakin.
"hindi ako papayag. Hindi tayo pwedeng magkasama sa iiisang kwarto" Hindi ko pagsang ayon sa kanya.
"pumayag ka man o hindi wala ka ng magagawa. We are sleeping together in one room and in one bed whether you like it or like it." mahaba nyang litanya.
nakakainis sya bakit kailangan pa nun.
"bakit kailangan pa nating magsama sa isang kwarto?" iritable kong tanong sa kanya. naiinis na talaga ako.
"I want the kids to see that their parents are in good terms and whats wrong with that, we are married. Im your husband you are my wife." paliwanag nya.
"Tigilan mo ko sa mga ganyang dahilan. maraming guest room dito. sa ayaw at sa gusto mo rin isa sa mga kwarto ang gagamitin ko." mataray kong sagot sa kanya
"oh sorry to tell you honey that I locked every guest room in this house so you have no choice but to stay with me." -Art
"arghhhh nakakainis ka talaga Arthur Adrian Santillan." sigaw ko sa kanya.
"how I miss you calling my name" nakangiti nyang sambit.
bwisit talaga tong lalaki na to. Sa inis ko hindi na lang ulit ako sumagot at walang nagawa kundi pumayag na lang sa gusto nya alangan namang sa labas ako matulog diba.
nagligpit muna ako ng mga kalat. nauna na si Art umakyat sa kwarto. Naiinis pa rin ako sa mga pinaggagagawa nya.
Umakyat na rin ako sa kwarto pero pagpasok ko naalala ko ang tagpong inabot ko dito mismo sa kwartong ito. Dito nagsimulang gumulo ang buhay ko at buhay namin. Bigla na lang may tumulong luha sa mga mata ko kasabay ng paglabas ni Art sa banyo.
Napansin nya atang nagpunas ako ng
luha kaya lumapit sya.
"Hey Belle what's wrong? bakit ka umiiyak?" nag aalalang tanong nya sakin
"ah wala may naalala lang ako na hindi dapat" sabi ko habang pinupunasan ang mga luhang tumulo sa mga mata ko.
"tell me what is it. please Belle I dont want to see you crying!" bakas sa mukha nya ang pag aalala.
you dont want me to cry but you are the one behind my tears. sa isip isip ko.
"wag na Art. you dont want to know the reason. so just dont mind me" malamig na sagot ko sa kanya.
"just freaking tell me what is happening to you. why are you crying?" medyo na iinis na sya sa pag iwas ko sa topic. ayoko lang naman na masira ang araw nya kapag sinabi ko pa.
hindi ako tumitingin sa kanya kaya ang ginawa nya hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at tiningnan nya ako sa mata. Care is visible in his eyes but I doubt its for me.
"fine! I remember everyhting happened back then. the reason why we, this relationship did not last long and the reason why Im still hurting. Now what are you going to do about that" mapait na litanya ko sa kanya at tinanggal ang mga kamay nya sa mukha ko.
Hindi sya nag salita habang nakatitig lang sa akin lumambot ang itsira ng mukha nya . Ng sa tingin kong wala syang balak magsalita naglakad ako papuntang banyo pero napatigil ako ng mag salita sya.
"Im sorry Belle I know I cant turn back time so that I can spare our selves from hurting but all I can do right now is to make sure that you wont get hurt again and I promise that" he sincerely said. I didn't aay anything and just went inside the bathroom.
YOU ARE READING
His Unwanted Wedding (ON-HOLD)
General Fiction"Art do you know the reason why I keep asking you to back out if you're not sure about this marriage many times before we get married?" I tried not to cry as I ask him that question. Hindi sya sumagot at nanatiling nakatingin sakin. "Because Im afr...
