Bölüm 34

2.5K 183 3
                                    

3 ay sonra İstanbul


Bahar,  anahtarları ile kapıyı açıp eve girdi. Babanesi  pazara gidecekti. Duru nun ise dersi geç bitecekdi bugün. Çantasını ve elindeki kitapları odaya bırakıp kendini salondaki koltuklara attı. Okullar açıları 2 hafta olmuştu. Yavaş yavaş alışmıştı öğrencilerine. 

Artık öğrencilik yıllarının geçtiği evde babanesi ve Duru ile beraber kalıyordu.  Duru nun babası önce istememişti ama Duru bir şekilde ikna etmişti onu. Evi sattiklarinda aldiklari para ile dedesinin tum borclarini kapamisti. Evi kim  satin aldi onu bile bilmiyordu. Bilmekte istemiyordu açıkçası. İstanbula geldiklerinin ilk haftasında hem Duru nun hemde Baharın ataması çıkmıştı. Bahar bir ilkokulda göreve başlamıştı. İlk günkü heycanını unutamiyordu. Her zamanki sakarlığı ve dobralığı ile öğrencilerinin kalbini kazanmıştı. Duru ise anadolu lisesinde matematik öğretmenliği yapıyordu. Her gün söyleniyordu öğrencilerinin yaramazliklari hakkında. Bacağı yüzünden ilk zamanlar çok çekiniyordu. Ama oda birsekilde alışmıştı artık. Babanesi ise onlara güzel yemekler yapıyor bazı aksamlari beraber kız gecesi yapıp dışarda yemek yiyip egleniyorlardi.

- ah be dedem derken gözleri yaşardı Baharın. Kaybettiklerini hatırlıyordu ara ara. Aydın da kalbinin iki yarısını bırakıp gelmişti. Biri toprağın altında. Her gece ona dua edip kabrine hediye ederdi..

Diğerini ise, kalbinin derinliklerine diri diri gömmüşdü.  O günden beri yani Bahçedeki o vedalaşmadan sonra bir daha göremedi onu. Unut demişti ona. O da ölürüm demişti. Aslında bahar da ölürüm demişti içinden. Ama kimse ölmemişti...


- ustam duvarların boyası bitmemiş ama derken bir eli belinde gözleri ile etrafı tarıyordu

Yaşlı usta elindeki fircasini bıraktı ve kendisinin 3 aydir yakasına yapışıp bırakmayan genç adama döndü gülümseyerek

- ee oğlum ben sana bugün bitecek dedim bugün bitti mi daha ?

Aslan ozaman gülerken başını salladı

-haklısın ustam.. ben seni rahat bırakayım ozaman derken  panik le arkasını dönerken kovalara çarptı. Ustanın kahkahaları eşliğinde salondan  bahçeye çıktı. 3 ayda neler yapmıştı ki . Bi kere artık Sezer beyin evi eskisi gibi ışıl ışıl parlıyordu.  Evin her türlü bakımını yaptırmış odalar için eşyalar bile siparis etmişti. Günleri bu evde geçiyordu. Babanesi artık isyan ediyordu.

-yeter aslan yoruluyorsun !

Ama aslan evin yenilen herbir parçası ile yeniden doğuyordu. Bahar unut demişti ama o pes edecekmiydi? Tabikide hayır.  Önce bahara dedesinin yadigarını verecekdi. Sonra karşısına çıkıp bi daha onu bırakmayacakdı.  Aklındaki plan için kerim aradı

-abicim yine ne var ?

Aslan kerimin isyanı ile kahkaha attı.  3 aydir Kerim'de ondan çok çekmişti. 

-söylenmesene oğlum. Naptin duru nun okulunu bulabilirim? 

- tamamdır buldum. Bugün çıkışta konuşacağım onunla. Umarım dayak yemem derken muzipçe güldü. 

- halledersin sen kerim. Bi kere hangi kız sana karşı koyabilir ki derken ona gaz vermeye çalışıyordu. 

Kerim de kahkaha attı ozaman

- iyi gaz veriyorsun aferin. Bakalım Duru kabul edecekmi planımızı

-umarım eder 

Aslan dua eder gibi fısıldadı. 

AŞK YOLUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin