AŞK YOLU

Bölüm 6

Bahar bedeninde bir ürpertinin geçtiğini hissetti. Alevalev gözlerle yılmaza bakmaya başladı. Şuan bu adamı parçalamayı herşeyden çok istiyordu.
Sezer bey tekrar yılmaza döndü ve tehdit edercesine bir parmağını sallamaya başladı :
-Bak,eğer şimdi evimin önünden gitmezsen polisi arıyorum ve emin ol seni baban bile kurtaramaz...
Yılmaz yüzündeki gülümsemeyi bozmadan bahara tekrar baktı ve sezer beye döndü:

-Sanırım şuan çok sinirlisiniz..
Derin bir nefes aldı ve devam etti:
-Peki öyleyse....
elindeki çiçekleri kapının önüne bıraktı. Bahara tekrar baktı yavaşca arkasına döndü...

Aslan gelen sesleri merak ederek slaondan çıkıp kapıya yaklaştı. Dış kapının önünde sezer beyin bi adamla konuştuğunu adamın sonra elindekileri yere bırakarak gitmesini izledi.. Yanına baktığında baharın duvar kenarına sinmiş bir halde dedesine baktığını gördü..

Sezer bey kapıyı hızla çarptı ve arkasına döndü. Artık baharın bu tavırlarını kaldıramıyordu. Tamam anlayabiliyordu onuda. Tek başına büyümüş kendisini yine kendisi korumuştu. Ama artık sınırı geçmişti. Aslanın orda olup olmamasına aldırmadan bahara yaklaştı ve bağırarak:
-Sen naptın hıı? Gidip o adamla mı konuştun...?
Aslan ise hiç birşey anlamamıştı.Sessizce onları izliyordu.Aslında bir yanı içeriye geçmesini söylüyordu ama o gidemiyordu..
Bahar titrek bir sesle:
-Dede ben....
-Sen ne bahar?
Sesleri duyan hayat ve nazan hanımda mutfaktan çıkmış merdivenlerin başında onlara bakıyordu.. Nazan hanım sezer beyin sinirini tahmin edebiliyordu. Onun için sesini çıkartmıyordu
-Yeter bahar anlıyormusun? yeter! Büyü artık
Baharr gözyaşlarına engel olamıyordu. Bir eliyle gözlerini siliyordu. Aslan ise araya girip girmemek konusunda kararsız kalmıştı. Ama baharın gözyaşları akmaya başladığında sessiz kalmayı tercih etti
-Dede ben sadece bizi rahat bırakması için..
-Bu senin görevinmi? Bıktım bu kendi başına hareket etmenden.. Yeter bahar..Mahalledeki çocukları döven küçük bir kız değilsin artık...
O sırada sezer beyin derin bir nefes aldığını görmüştü nazan hanım. Yavaşca yanıına yaklaşıp koluna girdi:
-Sezer tamam,hadi biraz yat,fenalaşıcaksın..
Sezer,torununa tekrar baktı ve yavaşca salona doğru yürümeye başladı..

Bahar ise tekrar eliyle gözyaşlarını sildi ve o an gözü kendisini izleyen hayat ve aslana takıldı. O an yerin yarılıp içine girmeyi okadar istemiştki.. Başını öne eğip kapıyı açtı. O an yerdeki çiçeklere öfkeyle bakıp sinirle bir tekme salladı. Ve koşarak ordan uzaklaştı.
Aslan ise yerinde öylece duruyordu. Ne olduğunu bilmiyordu ama yinede bahara üzülmüştü..
-Aslan peşinden git!
babanesinin sesiyle ona döndü.. Gitmelimiydi gerçekten?
-Aslan...
Kararını 1 saniye içinde verip oda hızlı bir şekilde evden çıktı...

-Nasıl gider nazan oraya? O adamlar tehlikeli.. Nasıl gider?
-Tamam sezer..Aslında suç benim.. anlatmamalıydım ona?
Sezer başını iyice arkaya yasladı.. Hayatında ilk defa bahara bağrıyordu.Gözünün nuru torununa ilk defa bağırıyordu.. Pişmanlık yavaşca bedenini ele geçirmeye başlamıştı..

Aslan sonunda mahalle arasında bir parkın önünde gördü onu. Bir banka oturmuş başını öne eğmiş ağlıyordu sessizce..
Yavaşca ona doğru yürümeye başladı..Yanına oturmadan gözü karşıdaki büfeye takıldı. Hemen oraya gidip bir paket mendille bir şişe su aldı. Ve tekrar banka yürüdü. Yavaşca oturdu..
Bahar,yanına birinin oturduğunu hissetmişti.Aslında bu kişinin kim olduğunuda biliyordu. Ama başını kaldırıpda bakamıyordu. Hırkasını koluna sildi gözlerini..
Aslan onun bu haline gülümsemeden edemedi.. Şu ana kadar okadar kadın görmüştüki.. Ve hemen hemen hepsini ağlarkende görmüştü... Ama bu ağlama okadar içtenki... Aklına meleğin deniz için ağladığı an geldi.. Hayatında bu iki kadınn ağlaması kadar içten bir duygusal patlama görmemişti...PAketten bir tane mendil çıkarıp ona uzattı:
-Al hadi sil gözlerini...
Bahar yavaşca başını kaldırdı.. Kızarmış gözlerle aslana ve elindeki mendile baktı. Sonra yavaşca mendili alıp gözlerini silmeye başladı.
-Çok çirkin olmuşsun..Ağlama bence artık..
Aslan neşeli bir tonla baharın moralini düzeltmek istiyordu..
-Ben zaten güzel değilimki?
Aslan sahte bir şaşkınlıkla gözlerini kocaman açtı:
-Aaa kim söylüyor bunu?
Bahar onun bu haline gülümsedi:
-Ben...
Sonra önüne dönüp devam etti:
-Sen niye geldin?
Aslanda onun gibi önüne döndü:
-Baktım bunalım takılıyordun. Dedim şuna bir bakayım.Burdaki tek eğlenceme birşey olmasın değilmi?
-Sinir şey..
Sonra aslan merak ettiği şeyi dile getirdi:
-O adam kim ve deden sana niye kızdı?
Bahar aslanın dostça sesiyle ona baktı:
-O adam evimizi almak istiyor.. Dedemde bundan hastalanmış.. Ben bunu öğrendim tabi..
-Adamı dövdün tabi diyerek güldü aslan
Baharda güldü:
-Eh yanii..gittim oraya ve evimizden uzak durmalarını söyledim ve...
-Ve... derken aslan merakla bahara döndü:
-Tekme attım..
Aslan sesli bir kahkaha attı:
-allahım...gerçektenmi?
-Tabi..iyi yaptım oh canıma değsin..
Aslan onun bu haline tekrarr güldü.Eskiden olsa bu davranışı kınar ve bir hanfendiye yakıştırmazdı ama şimdi herşey değişmişti:
-Bencede.. aferim iyi yapmışsın..
Bahar neşeyle güldü:
-Kendime yandaş buldum.. Sanırım iki günde senide kendime benzettim..
-Eee üzüm üzüme baka baka değilmi?
Baahr şirince başını salladı. Aslan elindeki suyu ona uzattı:
-Hadi şunu içte eve gidelim...

Evlerinin sokağına girdğinde bahar huzursuzca kıpırdandı:
-Off dedemle karşılaşmak istemiyorum..
-Saçmalama.. Deden seni çok seviyor.. Ve sırf sana zarar gelmemesi için okadar tepki gösterdi..
-ÖYlemi dersin?
-Tabikide..Hadi gir eve ve dedenin gönlünü al..
Bahar başını salladı. evinin bahçesine girdiğinde aslaan döndü:
-Teşekkür ederim...
Aslanda nazik bir reveransla başını eğdi:
-Her zaman...
bahar onun bu haline gülerek eve girdi...