AŞK YOLU

Bölüm 29

Bahar,yattığı yerden dolabının kapağına astığı elbisesine bakıyordu. Biraz kabarık şeker pembesi bir elbiseydi.. Aslanın pembe demesi ile başka bir renge bakmamıştı zaten...
Şimdi ise bu elbiseye bakarken aslanın kendisine olan bakışları aklına geldi ve yavaşca gülümsedi...
Nedensizce içi içine sığmıyordu.. Adını koyamadığı bir mutluluk vardı üstünde. Sonra yavaşca yanında uyuyan duruya baktı.. Bugün oda çok yorulmuştu.. Eee nişanları vardı kolaymı?
Durunun yanağına bir öpücük kondurdu ve gülümsedi.. Biliyordu durunun uykusu çok ağırdı ve hayatta uyanmazdı. Yerinden yine yavaş yavaş kalktı ve balkona ilerledi.. Aslanın camına bakarken muzurca gülümsedi ve odasına girip hırkasını aldı ve çıktı...

Aslan, mp3 nün kulaklıklarını çıkarıp yanına koydu.. Uyuyamıyordu işte.. Nasıl uyusunki? Yarın nişanı vardı sonuçta..
Bir an düşündü acaba gerçek olsaydı bu nişan heycanı gene böylemi olurdu??

O an duyduğu tıkırtılarka başını kaldırdı ve cama baktı ve aynı anda yüzünde koca bir gülümseme belirdi... Bahar yine uyuyamamıştı anlaşılan..
Kerem de uykusunun arasında duyduğu şeylerle bir gözünü açtı.Uykusu herzaman çok hafifdi.Herşeye uyanırdı...
-Noluyor ya?Taşlanıyormuyuz derken aslan onun haline gülüp yatağında doğruldu bir yandan da kereme:
-Yat uyu,bahar beni çağrıyor.
Kerem yorganını düzeltirken uyku sersemi ile:
-Taş atarak mı çağrıyoo? İyice uçmuşsunuz siz ya derken esnedi..
Aslan önce keremin yanına gitti ve yorganın başının üstüne kadar çekip:
-şimdi sesini çıkarmadan uykuna devam et!!
-Aman ya diyerek arkasına döndü kerem..
Aslan da ozaman camını açtı.. Bahar bir taş daha atacakken camın açıldığını gördü ve elindekileri yere attı.. Parmaklarının ucunda yükselerek:
-Uykum kaçtı benim!!
Aslan onun bu haline güldü:
-Tamam geliyorum ben!Sen arka bahçeye geç!

Aslan kendisini bekleyen baharı gördüğünde gülümseyerek yanına gitti:
-Ya ne çok uykun kaçıyor senin?
Bahar ise iki elini beline koydu:
-Sanki benim yüzümden! Senin bu saçma planların olmasaydı ben de rahatça uyuyor olacaktım!
-Ne güzel işte hayatımıza heycan girdi derken aslan duvara oturmak için hamle yapacağı sırada aklına bahar geldi. Hiç birşey demeden baahrı belinden tuttuğu gibi duvara çıkarttı. Bahar ise sadece küçük bir çığlık atmıştı:
-Napıyorsun be?
-Ya saan da yaranılmıyor? Duvara çıkamıyorum diyen sen değilmisin derken aslanda baharın yanına oturdu..
Bahar aslanın haklı olarak söylediklerine başını salladı ve yerine iyice yerleştii..
Bir süre sessice oturdular. Sonra bahar kızgınca söylenmeye başladı:
-Bir kaç ay öncesine kadar gayet sakin bir hayatım vardı.. Şu başıma gelenlere bak
-Hareketlilik iyidir derken aslan bahara göz kırptı.
Sonra kaç gündür aklına gelipde dillendiremediği soruyu sormak için ona döndü:
-Bugüne kadar bir sevgilin olmadı değil mi?
Bahar duyduğu şeyin şaşkınlığı ile aslana baktı:
-Sen..sen nerden biliyorsun be?
-Belli oluyor derken aslan omzunu salladı...
Bahar düşünür gibi yaptı önce:
-Hadi ya çok mu belli ediyorum?
Aslan gülümseyerek başını salladı:
-Neden peki?Senin gibi güzel bir kızın sevgilisi olmaması şaşırtıcı
Bahar aslanın kendi iltifat ettiğini anladı ve yavaşca gülümsedi:
-Ben istemedim...
Aslan anlamış gibi başını salladı baahrda gülerek devam etti:
-Aslında buraya gelmeden hemen önce okuldan bir çocuk bana benden hoşlandığını söyledi..
Aslan merakla ona baktı:
-eee?
Bahar muzurca güldü:
-Sanırım bir daha yanıma yaklaşamicak! Zor aldılar elimden
Aslan bir kahkaha patlattı:
-valla ben ucuz kurtulmuşum ozaman!
-Öyle derken baahrda gülmeye bşladı.. Bu sırada iksiide birbirlerine dönmüşlerdi..
Aslanın yüzündeki gülümseme yavaşca soldu.. Baharın ışıl ışıl gözlerine baktığında kalbi duracaktı nerdeyse..Yavaşca ona yaklaşmaay başladı..
Bahar aslanın kendisine tuhaf tuhaf baktığını görünce elinde olmadan irkildi.. Sonra kendisine yaklaşmaya başladığını görünce elinde olmadan titremeye başladı..Bir nefes ötesine geldiğinde ise ikiside sadece bir nefes kadar uzaktaydılar..Aslan yavaşca gözlerini kapadı.Biraz daha yaklaşacakken baahrın sesini duydu:
- bunu yapma..Yaparsan..bu oyun bitmez..
Onun titrek sesiyle gözlerini açtı ve baharın ürkek gözlerini görünce yavaşca kendini çekti..
Bahar ozaman derin bir nefes verdi ve duvardan aşağıya atladı..
-Ben..ben gideyim.. yarın görüşürüz derken bahar hızla geri dönüp yürümeye başlamıştı.Aslanın ise aklında baharın söylediği söz vardı:
- bunu yapma..Yaparsan..bu oyun bitmez..
O zaten bitmesini istemiyordu ki!


Ertesi gün kouşturmayla başlamıştı.. Hayat hanım erkenden nazanlara yicek birşeyler için yardıma gitti.Çok kişi çağırmamışlardı zaten..Bİr kaç komşu hepsi okadar..
Bahar ise etrafında olan koşuşturmaları bir perdenin ardından izliyordu sanki..Dün gece olanları unutamıyordu hala..
Duru ise bahara ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.Bugün bir tuhaftı sankii?


Aslan ise hala odasında dün gece çok aceleci davrandığını düşünüyordu..
-Of ya derken sıkıntılıydı..
O sırada kerem odaya girdi:
-Aslan,hayat teyze şu masaları bahçeye taşıyın diyor.Kalk hadi!!

Yılmaz,annesinin resmini çantasına koydu ve küçük el çantasını alıp odasından indi ve aynı anda baabsını gördü..
Babası yılmaza ve elindeki çantaya bakıyordu:
-Gidiyormusun?
Yılmaz başını salladı:
-Bir kaç güne kadar dönücem..Orda beni bekleyen biri varr baba derken baharı alıp bu eve getirmeye kararlıydı..

İlerleyen saatlerde baharın saçlarına dalgalı fön çekilmişti..Pembe elbisesini giyince hazırdı..
Duru ise beyaz kısa bir elbise giymiş,siyah saçlarını alttan topuz yapmıştı..
Duru ayağına düz babetlerini geçirirken bahara baktı..Hala ruh gibiydi..
O sırada kapı çalında ve sezer bey girdi.. Bahar gülümsemeye çalışarak ayağa klaktı:
-DEdecim derken gözü elindeki papatyalarda oluşan taça kaydı:
-Bu...benim mi?
Sezer bey torunun güzelliğine baktı yaşlı gözlerle ve başını salladı.Elindeki taçı baharın saçlarına taktı ve sıkıca sarıldı:
-Benim,güzel papatyama..
Baharında gözünden bir iki damla yaş akmıştı.


Aslan takım elbisesinin ceketini düzelttikten sonraa sabırsıca evin kapısına bakıyordu.. Herkes sade bir şekilde süslenmiş bahçeye gelmişti... Şimdi baharı bekliyorlardı.. Kerem ise yasemin ve muratla masada otururken gözü evin kapısından çıkan duruya takıldı ve beğeniyle süzdü..

Hayat ve nazan hanım ise şüphesiz en mutlu insanlardı .. Özellikle hayat hanım mutlulukdan uçaçaktı resmen...

O sırada herkes duydukları sesle kapıya döndüler ve dedesinin kolunda gülümseyerek yürüyen bahara baktı..
Aslan adeta nefesini tutmuştu.. O an içinden sadece keşke diye geçti..
Keşke bunlar gerçek olsa...

SEzer bey aslanın karşısına geçtğinde torununa döndü ve baharın kolundan çıkarak elini tuttu.Diğer eliyle aslanın elini tuttu ve ikisinin elini birleştirip gülümsedi iki kalbi nasıl tutuşturduğunu bilmeden...

Geçen dakikalarla bahçede hafifçe bir müzik yankılanmaya başlamıştı.Aslan ve bahar yanyana oturuyor ama birbirlerini süzüyorlardı..Aslan sonunda dayanamadı:
-Çok güzel..olmuşsun
Bahar da gülümsedi:
-Teşekkürler..
Aslan devam etti:
-Bahar ben dün gece için özür diler...
-Dün geceyi unuttuk değil mi derken aslanın sözünü kesti bahar ve ona gülümsedi..

Ahmet bey,bahçenin arka tarafından dolaştı..Başını karşı bahçeye çevirdiğinde içinde bir öfke belirdi.. Sonra evin kapısıa ilerlerdi..Kaç yıl olmuştu sahi buraya gelmeyeli?Titreyen elleriyle cebindeki anahtarı çıkardı ve kapıyı açıp içeri girdi.. IŞıkları açmadan merdivenlerden çıktı ve eskinden onun olan odasına girdi..Bavulunu yere bırakıp cama ilerledi ve perdeyi açmadan oğlunun nişanını izlemeye başladı..

Sezer beyin kendilerini çağırmasıyla ikiside ayağa kalkıp ona ilerledi..Herkes ayağa kalkmış heycanla onları izliyordu..
Duru elindeki tepsiyle sezer beyin yanına geldi..
Sezer bey önce ikisine baktı:
-Benim..nişanımda bu evde olmuştu..Bu bahçede derken nazan hanımın dolu gözlerine baktı ve devam ettti:
-Bu ev bize uğur getirdi umarım sizede getirir..
-Çok mutlu olun derken yüzükleri ikisinin parmağına geçirdi..Aslan ve baahrda birbirlerine bakıyordu ışıl ışıl gözlerle..
Sezer bey son bir defa onların gözlerine bakıp kurdaleyi kesti..

Aynı anda yılmaz gözlerini kapadı.. Soluğu bu evde almıştı ama bu olanlar onun için bir yıkımdı sanki.. Bunu hiç beklemiyordu.. Nefes alamıyordu sanki...Gözünden bir iki damla yaş düşerken gözlerini açtı acıyla arkasındaki duvara yaslandı..

Aslan elindeki yüzüğe ve sonra bahara baktı.Onunda yüzüğüne uzun uzun baktığını ve sonrada başını kaldırıp kendisine baktığını görünce gülümsedi ve o an kendi kendine söz veriyordu sanki:
-Bu oyun bitmicek...