Λένε πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι δίπλα σου στα καλά αλλά λίγοι στα άσχημα.
Τι γίνεται όμως αν αυτοί που σου δυσκολεύουν τη ζωή είναι πολλοί και αυτοί που την κάνουν όμορφη τόσο λίγοι;
Αυτό είναι το ερώτημα που βασανίζει την Αναστασία τα τελευταία...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Μέχρι να φτάσω στην Αθήνα, η ώρα είχε πάει 11 το βράδυ. Ωστόσο, δεν μπορούσα να μην πάω να δω το καινούργιο μας περιστατικό ή έστω να βρίσκομαι εκεί κοντά αν με χρειαστεί.
Προφανώς και αυτή τη στιγμή, η γυναίκα βρίσκεται σε μια μυστική τοποθεσία που φυλάσσεται τόσο από τα φώτα της δημοσιότητας όσο και από τους περισσότερους ανθρώπους.
Το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που μου έκλεισε η Σοφία με περιμένει με το που βγω από το αεροδρόμιο. Παίρνω τα κλειδιά από τον υπάλληλο και ξεκινάω.
Έχω περίπου 1,5 ώρα μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου οπότε ανοίγω το ραδιόφωνο και σιγοτραγουδώ. Ναι, επικρατεί ένα μικρό χάος στη ζωή μου αλλά πάντα υπάρχουν και τα θετικά που μας επιτρέπουν να επιπλέουμε.
Το μυαλό μου γυρίζει πίσω στις πρώτες μέρες της συγκατοίκησης μου με τον Γιώργο. Το να μεταφέρω τα πράγματα μου από το πατρικό δεν ήταν πρόβλημα. Αντίθετα, μέσα σε μισή μέρα ήταν όλα στην καινούργια τους θέση.
Το πρώτο βράδυ που μείναμε και επίσημα μαζί, μαζευτήκαμε όλοι, οικογένειες και φίλοι, και κάναμε ένα μεγάλο πάρτι. Βέβαια, το πραγματικό πάρτι έγινε μετά που μείναμε μόνοι μας...
Το χαμόγελο κάθε φορά που σκέφτομαι το αγόρι μου δε λέει να φύγει από τα χείλη μου. Όλα αυτά τα χρόνια που είμαστε ζευγάρι είχαμε τις καλές αλλά και τις κακές μας στιγμές. Αυτό όμως δε μας εμπόδισε να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον.
Τον πρώτο χρόνο στην Αγγλία που τα πράγματα ήταν και πιο δύσκολα, ο Γιώργος ήρθε 3 φορές να με δει. Φυσικά, ποτέ δεν είχε πολλές μέρες στη διάθεση του αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Εννοείται πως από τη μεριά μου και εγώ έκανα το ίδιο ταξίδι αρκετές φορές. Όταν όλα έγιναν λίγο πιο εύκολα στο δεύτερο έτος, οριακά ήμουν στην Κρήτη μια φορά τον μήνα. Ο έρωτας τα έχει αυτά. Και, ευτυχώς, ο δικός μας έρωτας ήταν, και είναι, από τους καλούς.
