Όταν Έχω Εσένα

~6~

Αναστασίας POV

Αφού με γύρισε ο Γιώργος σπίτι, τα ακούσαμε παρέα από τη μαμά και μετά έφυγε. Εγώ ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έκανα τα μαθήματα για αύριο.

Το απόγευμα έφυγα για το φροντιστήριο και  σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν τη συμφωνία που κάναμε με τον Γιώργο.

Φοβάμαι πως όλο αυτό θα έχει πολύ κακή κατάληξη. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην ενθουσιαστώ με το γεγονός πως, έστω και στα ψέματα, ο Γιώργος είναι το αγόρι μου.

Έχω άγχος για αύριο αλλά ξέρω πως ότι και να γίνει, στο τέλος της ημέρας, εκείνος θα είναι δίπλα μου!

•••••
Φαίνεται πως η σημερινή μέρα θα είναι ήσυχη. Τα κορίτσια δεν μου ρίχνουν ούτε βλέμμα. Μάλλον το ότι είδαν χθες τον Γιώργο τους ταρακούνησε λίγο.

Η τελευταία ώρα έρχεται και φεύγει πιο γρήγορα απ' ότι πίστευα. Όμως, επειδή η γκαντεμιά μου δεν έχει όρια, φεύγοντας πέφτω πάνω στον Λουκά. Μόνο εσύ μου έλειπες!

Λουκάς: Γιατί βιάζεσαι, άσχημη;

Λέω να απαντήσω ειλικρινά για μια φορά στη ζωή μου.

Αν: Με περιμένουν και δε θέλω να αργήσω.

Βας: Ποιος σε περιμένει ηλίθιο;

Τέλεια! Όλο το συνάφι μαζεμένο.

Αν: Νομίζω πως εσύ κατέχεις ποιος με περιμένει.

Τη βλέπω να ταράζεται λίγο αλλά κατευθείαν η γνωστή μάσκα της απέχθειας επιστρέφει στο πρόσωπο της.

Βας: Μπα μπα, δεν σε χώρισε τελικά;

Αν: Προφανώς και όχι! Αλλά άμα θέλεις μπορείς να τον ρωτήσεις η ίδια. Νομίζω πως θα ήθελε και εκείνος να σου μιλήσει λίγο.

Φόβος τρεμοπαίζει στα μάτια της.

Βας: Δεν του το είπες!

Ανασηκώνω τους ώμους μου.

Λουκάς: Για ποιο πράγμα μιλάτε;

Βας: Το ηλίθιο έχει αγόρι.

Τα φρύδια του Λουκά ανασηκώνονται σε ένδειξη έκπληξης.

Λουκάς: Εσύ;

Του χαμογελάω διαβολικά.

Αν: Εγώ! Και τώρα, συγχωρέστε με, αλλά με περιμένουν.

Πάω να φύγω αλλά το χέρι της Βασιλικής με σταματάει.

Βας: Δεν τελειώσαμε ηλίθιο.

Αν: Ωω αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Λέγοντας αυτό, τραβάω το χέρι μου και κατευθύνομαι προς το προαύλιο. Αφήνω μια βαθιά ανάσα να βγει από μέσα μου.