Όταν Έχω Εσένα

~7~

Γυρνάω σπίτι με τα πόδια και ελπίζω η μαμά να μην παρατηρήσει την μελανιά. Έχει πάρει αυτό το μωβ χρώμα που είναι δύσκολο να κρυφτεί.

Φτάνω και ανοίγω την πόρτα. Ομιλίες ακούγονται από μέσα και αναρωτιέμαι ποιος να είναι. Αφήνω την τσάντα μου στη βάση της σκάλας και προχωράω προς την κουζίνα. Μπαίνω μέσα και βλέπω τη μαμά με τη Μαργαρίτα και τον Κώστα να κάθονται και να τα λένε.

Μ.Ειρ: Ήρθες κορίτσι μου;

Αν: Όχι στον δρόμο είμαι, έρχομαι!

Κώστας: Χαχαχα γελάσαμε πάλι! Ίντα κάμεις μικρή;

Αν: Εγώ καλά, εσείς ίντα κάμετε επαέ; Εσύ γιάντα δε δουλεύεις;

Κώστας: Δουλεύω αλλά πέρασα να πάρω φαγητό για μένα και τα παιδιά γιατί θα αργήσουμε να τελειώσουμε.

Απ' ότι φαίνεται το πρόβλημα στο οινοποιείο είναι σοβαρό. Ελπίζω ο Γιώργος να μην ταλαιπωρηθεί πολύ.

Από την άλλη όμως, αυτό με συμφέρει! Λογικά, δε θα τον συναντήσω μέσα στο Σαββατοκύριακο οπότε θα έχει περιθώριο η μελάνια να εξαφανιστεί.

Αν: Οκ, εγώ πάω να πλύνω τα χέρια μου και έρχομαι να φάω.

Πριν προλάβω όμως να φύγω ακούω τη φωνή της Μαργαρίτας.

Μαρ: Τι έπαθε το μέτωπο σου;

Γαμώτο! Και ήμουν τόσο κοντά στο να ξεγλιστρήσω... Γυρνάω και τους κοιτάζω.

Σκέψου Αναστασία, σκέψου!

Αν: Έφαγα τα μούτρα μου στη γυμναστική. Πάλι καλά που δεν έσπασα κανένα χέρι!

Η Μαργαρώ με κοιτάει δύσπιστα αλλά οι υπόλοιποι φαίνεται να με πιστεύουν.

Μ.Ειρ: Πρόσεχε κορίτσι μου!

Αν: Προσέχω βρε μαμά. Απλά έτυχε...

Πριν προλάβει κανένας άλλος να πει οτιδήποτε, φεύγω και πηγαίνω στο μπάνιο.

Ουφ! Πάει και αυτό.

•••••
Μισώ το φροντιστήριο την Παρασκευή. Θα ήθελα απλά να κάτσω σπίτι και να διαβάσω ένα βιβλίο. Όμως η νομική θέλει θυσίες!

Οι δείκτες του ρολογιού φαίνεται να έχουν κολλήσει στο 19:45. 5 λεπτάκια ακόμα!

Καθ: Για την επόμενη φορά, θέλω να κάνετε όλες τις ασκήσεις στις σελίδες 102-103.

Τέλεια θα περάσουμε πάλι το Σαββατοκύριακο! Μπορεί να είμαι καλή στα αρχαία αλλά αυτό δε σημαίνει πως μου αρέσουν κιόλας;!