Λένε πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι δίπλα σου στα καλά αλλά λίγοι στα άσχημα.
Τι γίνεται όμως αν αυτοί που σου δυσκολεύουν τη ζωή είναι πολλοί και αυτοί που την κάνουν όμορφη τόσο λίγοι;
Αυτό είναι το ερώτημα που βασανίζει την Αναστασία τα τελευταία...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Μέλι: Έλα ρε Αναστασία, τελείωνε! Με έχουν πεθάνει τα πόδια μου τόση ώρα...
Αν: Τώρα ρε αγάπη! Δοκιμάζω και το τελευταίο και φεύγουμε.
Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το κατάλληλο σετ αποπλάνησης. Η κόκκινη δαντέλα των εσωρούχων αλλά και το τολμηρό τους κόψιμο είναι τα ιδανικά για την περίσταση.
Αλλάζω και αφού βγω από το δοκιμαστήριο, κατευθύνομαι προς το ταμείο.
Μέλι: Διάλεξες επιτέλους;
Αν: Μην κάνεις έτσι ρε αγάπη μου! Τελείωσα με τα ψώνια και μπορούμε να πάμε για καφέ.
Μέλι: Θέλω να δω πως θα τα κουβαλήσουμε όλα αυτά πίσω στην Κρήτη. Τρελή, ε, τρελή!
Αν: Τι πήρα μωρέ; Ένα δώρο για όλους. Χριστούγεννα έρχονται!
Μου χαμογελάει πονηρά και με κοιτάει με νόημα.
Αν: Εντάξει, για τον Γιώργο πήρα παραπάνω από ένα...
Σκάμε στα γέλια και προχωράμε στην ουρά. Σε μια βδομάδα έχουμε Χριστούγεννα και όλος ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, ψάχνωντας το ιδανικό δώρο για τους αγαπημένους του.
Με τη Μέλι πετάμε για το νησί την Τέταρτη καθώς και οι δύο είχαμε υποχρεώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτά τα μαθήματα θα με πεθάνουν πια.
Να είναι καλά τον αγόρι μου που μας έκανε δώρο τα εισιτήρια του αεροπλάνου. Εμείς είχαμε κανονίσει να πάρουμε το πλοίο αλλά ο Γιώργος αρνήθηκε να μας αφήσω καθώς ήθελε να με κλείσει στην αγκαλιά του όσο πιο σύντομα γινόταν. Δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση σε αυτό!
Εγώ το μόνο που θέλω τώρα είναι να πέσω στην αγκαλιά του αγοριού μου. Να τον σφίξω πάνω μου και να μην τον αφήσω ποτέ! Οπότε με βολεύει περισσότερο το ταξίδι μιας ώρας αντί για εκείνο των 12 ωρών.
Αυτές οι μέρες μακριά του ήταν μαρτύριο. Ευτυχώς, τώρα, θα έχουμε περίπου 3 βδομάδες για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο.
