Όταν Έχω Εσένα

~10~

Αναστασίας POV
Το φιλί με τον Γιώργο δεν άλλαξε τη ζωή μου... Απλά μετέτρεψε τον κόσμο μου σε ένα πιο φωτεινό, χαρούμενο και ξεχωριστό μέρος!

Ναι, ήξερα πως είμαι ερωτευμένη μαζί του! Ναι, τον ονειρεύομαι κάθε βράδυ! Ναι, είναι όλα όσα επιθυμώ!

Όμως, από την άλλη, φοβάμαι! Όλα μπορούν να καταστραφούν τόσο εύκολα. Η ισορροπία μεταξύ μας είναι πολύ εύθραυστη και μπορεί να διαλυθεί μέσα σε μια στιγμή.

Έχουν περάσει δυο εβδομάδες από εκείνη τη μέρα. Κάθε φορά που έρχεται να με πάρει από το σχολείο ανταλλάσουμε και ένα φιλί. Αλλά πάντα είναι στιγμιαίο. Καμία σχέση με την πρώτη φορά...

Εντάξει είναι λογικό ο Γιώργος να μην ενδιαφέρεται. Είμαι η μικρή του «αδερφή»... Πάντα έτσι με έβλεπε και πάντα έτσι θα με βλέπει! Πρέπει να το πάρω απόφαση κάποια στιγμή και να προχωρήσω...

Σήμερα είναι Παρασκευή και για πρώτη φορά δεν έχω φροντιστήριο το απόγευμα. Ο καθηγητής μας κάτι έπαθε και ακύρωσε το μάθημα. Έτσι, θα έχω όλη τη μέρα δίκη μου.

Έχουμε κανονίσει με τη Μέλι να πάμε για φαγητό, μετά για καφέ και το βράδυ θα κοιμηθώ στο σπίτι της.

Όμως, επειδή προφανώς και δεν ήθελα να χάσω τις λιγοστές στιγμές που περνάω με τον Γιώργο, δεν έφερα και πολλές αντιρρήσεις όταν μου είπε με πάει εκείνος στο μαγαζί που θα βρεθούμε με την κολλητή μου.

Έτσι, περιμένω να χτυπήσει το κουδούνι για να φύγω επιτέλους από αυτό το κολαστήριο. Μπορεί η Βασιλική να πείστηκε για τη σχέση μου με τον Γιώργο αλλά δε σταμάτησε να με ενοχλεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Οπότε οι ώρες που περνάω στο σχολείο παραμένουν οι χειρότερες μέσα στη μέρα...

Το κουδούνι επιτέλους ακούγεται και βιαστικά βάζω τα πράγματα μου μέσα στη τσάντα. Σχεδόν τρέχω προς την έξοδο και όταν βλέπω τον Γιώργο να με περιμένει ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου.

Τον πλησιάζω και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Αισθάνομαι τα δικά του στη μέση μου και τα χείλη του να ακουμπάνε απαλά τα δικά μου.

Παράδεισος!

Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει αυτό που αισθάνομαι κάθε φορά που με φιλάει. Έστω και στιγμιαία, έστω και ανεπαίσθητα, καταλαβαίνω τι θα πει ευτυχία!

Απομακρύνεται και κοιταζόμαστε.

Γιώργος: Ίντα κάμεις μικιό μου;