KARANLIK VE AYDINLIK SERİSİ / KISIM I
Feray Eldem, psikoloji okurken aynı zamanda Karaköy'de bir sanat galerisinde çalışmaktadır.
Gece yarısı telefonuna gelen mesaj ile galeriye gittiğinde patronunu ölü bulur ve işlenen cinayet ile Feray şüpheliler...
Bölümü beğenmeyi ve yorum bırakmayı unutmayın, özellikle satır arası yorumlarınızı eksik etmezseniz beni çok mutlu edersiniz. Seviliyorsunuz! 🖤
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
KOD ADI: CHIAROSCURO
"Denge kaybolunca resmin bütünü bozulur."
LP - Lost On You
✨
Bende bir sorun mu var diye düşündüğüm gecelerin sayısı çoktur.
Öyle ki bazen kendimden ayrılır, benliğimi karşıma alırım. Gördüğüm nefes alan lâkin ölüden farksız olan bedeni incelerim dakikalarca. Bakışlarımı sönmüş kahverengi gözlerde dolaştırırım. Sonra en son ne zaman içten bir kahkahayla kutsandığını hatırlamadığım dolgun dudaklara bakarım. Zihninin içine hapsolmuş o kızın kendim olduğunu unuturum. İşte öyle yabancılaşırım ki kendime, çoğunlukla canım acır gördüklerimden.
Aynalara bakmayı sevmem çünkü gördüğüm yıkım umudumu söndürür.
Parmaklarıma sardığım siyah bandajları düzelterek ringe çıktığımda, derin bir nefes aldım. Karşımdaki adamın ellerine geçirdiği, kırmızı darbe yastıklarına yumruklarımı savurmaya başladığımda geçen gecenin vahşet dolu görüntülerini anımsamadan duramıyordum.
Soluklarım hızlanırken kalbim tekledi. Kendimi rahatlatmak için ya resim çizer ya da dövüş sanatlarıyla uğraşırdım. Bu ikili her daim bana ilaç gibi gelirdi fakat şu an onlar bile derman olmuyordu. Öyle bir açlık vardı ki içimde yerini dolduramıyor, tatmin olamıyordum.
Sağ bacağımı kaldırıp yastığa sert bir darbe geçirdiğimde eğitmenim Gürkan geriledi. İrileşen bakışlarıyla gözlerime tutunduğunda mırıldandı. "İyi misin sen?"
Sorusuyla derin bir nefes alarak duraksadım. Benden birkaç yaş büyük olan sarışın adamın sorgulayıcılığı karşısında başımı sallamakla yetindim. İkna olmasa bile tek kelime etmeden yastıkları kaldırdı. Yumruklarımı peşi sıra ona sallayarak çığlık atma isteğimi bastırmaya çalıştığımda zihnimdeki yabancı fısıldadı. Bana, ne yaparsam yapayım bu iğrenç histen kurtulamayacağımı söylemesi öfkemi harladı. Son yumruğum karşımdaki adamın tekrar gerilemesine ve dengesini kaybederek sendelemesine sebep olduğunda, dikleşerek elinde tuttuğu hedeflerimi indirdi.
"Sanırım cevabımı aldım. Bugünlük bu kadar yeter, sakatlanmak istemiyorum."
"Kusura bakma, aklım çok dolu."
Sözlerim üzerine tek kaşını kaldırarak, öyle mi der gibi baktı bana. "Sorun değil ama kendini çok yoruyorsun, biraz sakin ol."
