Wrong Name, Wave

Chapter 8

If I can't have the love that I want, at least let me have the treatment that is intended for me—for who I really am. I don't want to be someone else's replacement just because they see me as the person whose absence is still being searched for.

Even if it's just a leftover, I would feed myself that kind of attention as long as you reserved it for me. I can go that low just to make up for the version of me that has been abandoned for so long.

"Pwede bang kausapin mo ako bilang Ruth?" Hindi ko nakilala ang boses na lumabas sa 'kin habang nakatanaw ako sa kalangitan. Parang unti-unting lumalabas ang mahinang ako.

"Alam mo ba, ikaw ang nagdala sa 'kin sa lugar na 'to. You told me this is your favorite spot to go whenever you have stories to yap about that you can't tell to anyone. It became your diary place." Hindi niya pinansin ang sinabi ko at pinagpatuloy muli ang pagku-kuwento.

Gusto ko siyang sigawan. Gusto kong umalis. But I should act cool, calm, and collected. It may sound absurd that I am trying so hard to remain cold while I'm being spilled with burning truths, pero ayaw ko talagang maapektuhan. Pinipilit kong huwag magpakita ng kahinaan pero habang pinapakinggan ko ang bawat salita niya, bumabagsak ako.

"We became official in this place. Dito ko rin nalaman ang mga paborito mo—na mahilig ka sa ice cream, sa mga libro, sa sunset, sa tunog ng ulan, sa red roses, sa mataas na lugar, at sa mga hayop."

He's talking about their happy memories, but the air around him is blowing off sorrows. This time, I let him talk. Ninais ko nang makinig dahil marami na akong napapagtanto.

Zelda and I have the same face, same favorites, and same frames of mind.

"You have this deep mindset that's why we always stay up late at night to reflect with your realizations. Humahanga rin ako sa lawak ng imaginations mo. When it's getting hard to keep up with your fantasies, you spend an hour explaining them all to me."

Lumakas ang ihip ng hangin kaya nakaramdam ako ng lamig. Napansin ko ang paglapit ni Wave sa 'kin pero bago pa man niya mailagay sa 'kin ang jacket niya ay agad ko na itong kinuha. "Ako na."

"I didn't know I was an active listener until I heard the fun in your voice while talking."

That's when I figured out how he's too folded for her.

At iyon na siguro ang pagkakaiba namin. May totoong nagmamahal sa kanya at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya sinusukuan. He just have to accept that I will never be her. Hindi nagbago ang babeng mahal niya dahil hindi naman talaga ako si Zelda.

And I don't need to pretend as her to experience receiving that kind of affection. Kahit gustuhin ko pang mapunta sa posisyon niya ay hindi ko hihilinging maging siya. I hate borrowed intimacy.

"I haven't experienced being in love or to be in a breakup, but I know when I see one. Hindi ko kailangang maranasan para malaman kung ano ang pinagdadaanan mo pero Wave, I am Ruth. It's time for you to accept it and start to let go."

I shouldn't feel responsible for someone's wounds just because they chose to remove their bandages in front of me. But somehow, I felt like I need to do something. I needed to break this person's chains so he could breathe outside his past.

Because the moment he mistook me for someone who caused his pains, I felt obliged to put an end to it.

"Hindi ka ba nasasaktan na sinasaktan mo ako ngayon?" His voice broke. Again, ayaw kong magpa-apekto masyado dahil baka tuluyan na niya akong mahila sa nakaraan niya.

"I showed you no care the day you saw me, unaware of your existence. Kung ano ang pinakita ko sa 'yo noon, iyon ang totoong ako. Walang pake." I didn't stutter dahil iyon ang totoo.

"I love you."

I will only accept someone's love when I remind him of no one else.

Tinalikuran ko siya. Halos takbuhin ko na rin kung nasaan ang sasakyan pero hindi ko inaasahan ang huli niyang sinabi.

"You really need to be diagnosed. I'll call my colleague for you." At doon ako napatigil.

I faced him, waiting for his steps to reach me.

A lot of my characters in the book have been given a good beating, but maybe it's not a loss if I would make a man who's not fictional savor the same hit.

Sinampal ko siya. "That's for being the one who's mentally damaged between us."

Nauna na akong pumasok sa sasakyan. Nandoon na rin ang driver pati si Alon. Naghintay kami sandali nang umandar ito habang wala pa si Wave.

"Mauna na raw po tayo. Magpapasundo na lang daw po si sir sa kaibigan niya." Hindi na ako sumagot at ipinikit na lamang ang mga mata ko.

Siguro mas mabuti na ring hindi siya sumabay dahil hindi ko kakayaning mas tumagal pa ang oras sa pagitan namin.

Nagising ako sa mga balahibong tumatakip sa mukha ko. Nakatulog pala ako sa lalim ng mga iniisip ko.

"Sana ginising niyo na lang po ako," saad ko sa matandang driver. Nakapark na kasi ang sasakyan sa building ng condo ko na para bang hinihintay na lang akong magising kaysa istorbohin ang tulog ko.

"Ang himbing po kasi ng tulog niyo, ma'am. Binilin din po kasi ni sir na dapat maayos po kayong makauwi. Kung ginising ko po kayo ay baka masira mood niyo." Nagpasalamat ako sa kanya bago bumaba at dumiretso sa unit ko.

The rest I had from that long drive helped me to gain energy for coming up with plans. Hindi ko lubos matanggap 'yong sinabi sa 'kin ni Wave kanina na kailangan kong magpatingin sa doctor. I'm traumatized, but not at that level to be called mentally ill.

Kaya gusto kong malaman 'yong katotohanan. This is not something I could disregard anymore because I am involved. Lalo na at may hinala akong may alam si Evelyn sa pagkatao ni Zelda.

I dialed her number at agad naman itong sumagot.

"First time mo ata mag first move sa 'tin ah." Ang masiglang pagkakakilala ko sa kanya ay may laman ng maraming sikreto.

"Pwede ba akong mag-sleepover diyan sa unit mo?"

I should't be seen as suspicious dahil baka makahalata siyang may nalalaman ako. Hindi pwedeng pati siya ay mag-iingat nang husto kapag may gagawin na ako. I need to get exactly what I want.

"What's wrong? I mean hindi sa ayaw ko ha pero may nangyari ba?" Bakas ang pag-aalala nita sa boses niya.

"I think someone is strangely watching over me here."

"Susunduin na kita."

Alon giggled as I fed him his favorite treats. Mukhang pati siya ay natuwa sa plano ko.