The Princess (#2 KvT)

Hoofdstuk 15

'Elizabeth?' hoor ik iemand vragen achter me. Meteen schiet mijn hoofd omhoog; aangezien het hier stil was, had ik niet door dat iemand achter me was gaan staan.

'Ja?' antwoord ik. Zo snel ik als ik kan veeg ik de resten van mijn tranen weg en probeer zo vrolijk mogelijk over te komen. Als ik me omdraai met mijn buik vast, zie ik Mia staan die me met een bezorgd gezicht aan zit te kijken.

'Niemand heeft je zowat gezien vandaag... wat heb je allemaal gedaan? Heb je hier de hele dag gezeten?' vraagt ze aan me. Ik glimlach schamper naar haar en schud mijn hoofd.

'Nee gek, ik ben samen met Mattia gaan lunchen beneden in het dorp toen hij pauze had tussen pingpong en waterpolo in. Sam was wel met ons meegegaan, je weet wel, die bodyguard. Toen we weer terug kwamen heb ik in ons appartement geslapen en sinds een klein kwartier ben ik weer hier.' Mia had haar ogen dichtgeknepen bij het gedeelte dat ik vertelde dat ik met Mattia geluncht had, wat niet raar was van haar. Ik bedoel, hij staat er bekend om dat hij met elk meisje van het hotel naar bed wilt, maar kom op zeg. Ik ben zwanger.

'En jullie? Wat hebben jullie gedaan dan?' Mia haalt haar schouders op bij mijn vraag en gaat op mijn bedje zitten.

'Gewoon. We zijn naar het strand enzo gegaan en hebben daar ook wat gegeten. Maar dit was niet waarvoor ik hier kwam. Heb jij Will onlangs nog gezien?' Meteen springen de tranen me in de ogen. Gelukkig had Mia mijn spontane depressie niet opgemerkt en keek nog steeds met een frons naar me. Ik schud mijn hoofd bij haar vraag en begin langzaam mijn strandtas in te pakken om naar boven te gaan als Mia mijn pols zomaar vastpakt. Ze knikt naar de ingang van het hotel met bange ogen als ik net de zonnebrand vastheb, en draai m'n hoofd zo snel mogelijk om om te zien waar Mia zo bang voor is. Dan zie ik de twee personen die naar elkaar aan het schreeuwen zijn. Meteen laat ik de zonnebrand vallen en schiet in m'n slippers. Zo snel als ik kan loop ik om het zwembad heen om bij de twee mannen te komen die, zo te zien, uitzijn op een gevecht met elkaar.

'Hey!' roep ik zo hard mogelijk naar ze, maar geen van hen lijkt me te horen. Ik probeer toch wat harder te lopen maar glijd dan bijna uit, dus doe het toch rustig aan. Als ik op een kleine afstand ben heeft Ed Will al op zijn neus geslagen. Ik slaak een gil voordat ik mijn handen over mijn mond kan doen, en probeer dan gauw Booth te roepen.

'Edward!' gil ik nog een keer en hij kijkt dan toch op. Zijn ogen staan woest als Will razendsnel opstaat en Ed terugslaat. Als ik op drie meter afstand ben komt er een bodyguard van ons aanlopen die Edward ruw bij zijn armen vastpakt. Dan stap ik naar voren en ga bedreigend voor Will staan. Hij staat verslagen met een gewonde hand en een bloedende neus naar me te kijken. Hij wilt zijn gezicht wegdraaien als Fleur aan komt rennen met Alexander naast haar. Dan van de andere kant komt Mattia samen met Booth aanlopen. Zo gauw als Booth ziet dat Edward vastgegrepen is door een bodyguard komt hij aanrennen samen met Mattia die bezorgd naar mij kijkt. Will staart me nog steeds aan zoals ik dat bij hem doe en kijkt niet weg zoals hij dat altijd doet.

'Jezus!' roept Fleur uit die bij Edward's bloedende neus staat te kijken. Dan komt Mia aan die het overneemt van haar zodat ze bij Will kan kijken. We kijken tot op de laatste seconde naar elkaar tot Fleur zijn gezicht wegdraait zodat ze naar zijn neus kan kijken. Zodra we ons oogcontact verliezen draai ik me om naar Ed die nog steeds ruw vastgegrepen is door de bodyguard die ik nu herken als Manu.

'Wat denk jij dat je aan het doen bent?' vraag ik op mijn arrogantst aan hem. Hij kijkt verstikt naar me, alsof ik hem elk moment met een enkele blik kan doden.

'Ehh... ehh... uwe majesteit?' piept hij, maar heeft nog steeds Ed stevig vast wiens neus hem doet vermoorden van de pijn, aan zijn gezicht te zien. Ik knijp mijn ogen dicht en stap dichter naar hem toe. Vanuit mijn ooghoek zie ik Mia grinniken in haar knuistje, die heeft mijn optreden als prinses, spoedige koningin, vaak genoeg gezien.