The Stories We Tell "Βιβλίο Πρώτο"

Η Αντίδραση Κεφ.19

   Στο μήνα που ακολούθησε η Αντιγόνη απέφευγε κάθε κουβέντα για τον Νίκο, και άμα τα κορίτσια έφεραν επίτηδες την κουβέντα εκεί. Τσακωνόταν πολύ άσχημα μαζί τους, είχε αρχίσει να γίνετε σκληρή και απότομη προς όλους και όλα αυτά γιατί ήθελε να κρύψει βαθιά μέσα της όλο τον πόνο που ένιωθε. 

   Δεν ήθελε να την πλησιάσει κανείς και να την κοιτάει με λύπη. Ένα απογευματάκι η Αντιγόνη είχε καθίσει στο μπαλκόνι και διάβαζε το βιβλίο της όταν χτύπησε το κινητό της, εκνευρισμένη, άφησε κάτω το βιβλίο και το σήκωσε.

Μαρία: Άντι μου τι κανείς;

Αντιγόνη: Καλά ήθελες κάτι;

Μαρία: Πάμε για καφέ σε καμιά ώρα;

Αντιγόνη: Δεν μπορώ να βγω έξω, αλλά άμα θες έλα εδώ δεν με νοιάζει.

Μαρία: Καλά έρχομαι.

    Δεν πέρασε καλά ούτε μισή ώρα και χτύπησε το κουδούνι, άφησε αγανακτισμένη κάτω το βιβλίο για δεύτερη φόρα και πήγε να της ανοίξει.

Μαρία: Μια χαρά σε βλέπω, άντε ετοιμάσου να πάμε καμιά βόλτα.

    Η Αντιγόνη δεν πρόλαβε να της απαντήσει έτσι όπως ήθελε, ένιωσε ένα οξύ πόνο στο στομάχι και έτρεξε στο μπάνιο οπού έκανε εμετό όλα όσα είχε φάει. Η Μαρία έτρεξε πίσω της και στάθηκε στην πόρτα του μπάνιο χωρίς να ξέρει τι να κάνει.

Μαρία: Αντιγόνη είσαι καλά; Να φωνάξω ένα γιατρό;

     Χωρίς να της δώσεις καμιά απόλυτος σημασία σηκώθηκε από το πάτωμα και στηρίχτηκε στο νιπτήρα, τα ποδιά της έτρεμαν από την εξάντληση αλλά πλέον είχε μάθει να στηρίζεται μονό στον εαυτό της και σε κανέναν άλλον.

Μαρία: Μίλησε μου ανησυχώ.

Αντιγόνη: Πάμε να κάτσουμε και θα σου πω.

Μαρία: Ορίστε, λέγε;

Αντιγόνη: Είμαι έγκυος.

Μαρία: Πόσο είσαι; στο Νίκο το είπες;

Αντιγόνη: Είμαι τριών μηνών και όχι δεν του το είπα. Δεν πρόκειται, είναι μονό δικό μου αυτό το μωρό.

Μαρία: Δεν γίνετε να μην του το πεις ! πως θα κρύψεις την εγκυμοσύνη σου;

Αντιγόνη: Δεν θα την κρύψω, θα αρραβωνιαστώ τον Χριστό την άλλη εβδομάδα.

Μαρία: Τι θα κανείς ; δεν μιλάς σοβαρά;

Αντιγόνη: Απόλυτα, ο Χρηστός ξέρει όλοι την αλήθεια και θέλει να με στήριξη.