Η Μανα ξανα χτυπά Κεφ.16

182 23 20
                                    

       Οι μέρες περνούσαν δύσκολα για την Αντιγόνη από την ημέρα που Νίκος γύρισε στο στρατόπεδο, κάθε μέρα ήταν ένας αγώνας εναντία στα συναισθήματα της και την ανάγκη της για ηρεμία. 

     Άρχισε πάλι να κάνει υπερωρίες στην δουλειά ώστε να μην σκέφτεται και πολλά βραδιά δυσκολευόταν να κοιμηθεί αλλά την υπόσχεση που του έδωσε την είχε κράτηση. Την Παρασκευή το πρωί την πήρε η Κατερίνα τηλέφωνο όπως κάθε μέρα να δει άμα χρειάζεται κάτι.

Κατερίνα: Καλημέρα, πως είσαι σήμερα;

Αντιγόνη: Την παλεύω, εχτές το βράδυ κατάφερα να κοιμηθώ λίγο καλύτερα.

Κατερίνα: Έχεις όρεξη να πάμε το βραδύ για ένα ποτάκι;

Αντιγόνη: Ναι, γιατί όχι καλύτερο από το σπίτι.

Κατερίνα: Μπορείς να περάσει να με πάρεις γιατί το δικό μου αυτοκίνητο είναι στο συνεργία;

Αντιγόνη: Ρε Κατερίνα, έλα με ταξί θα σου δώσω εγώ τα λεφτά.

Κατερίνα: Σε παρακαλώ.

Αντιγόνη: Καλά, κατά της δέκα;

Κατερίνα: Ναι στης δέκα.

     Η μέρα πέρασε σχετικά γρήγορα και για της δυο κοπέλες. Η Αντιγόνη στης ενάμισι έφυγε από το σπίτι της ώστε να πάει να πάρει την Κατερίνα. Η Κατερίνα από την άλλη αφού ετοιμάστηκε την αγγάρεψε η μητέρα της να την βοηθήσει με κάτι δουλείες, από την βιασύνη της να της κάνει γρήγορα ξέχασε το κινητό στο σπίτι.

      Είχε περάσει είκοσι λεπτά που είχε φτάσει στο πατρικό της Κατερίνας αλλά αυτή ήταν άφαντη. Μετά από τρεις κλήσεις και δυο μηνύματα που δεν είχε απαντήσει, αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα αν και ήξερε ότι στο τέλος θα το μετάνιωνε αυτό.

Μητέρα: Τι δουλειά έχεις εδώ;

Αντιγόνη: Ψάχνω την Κατερίνα;

Μητέρα: Θα γυρίσει σε δέκα λεπτά.

Αντιγόνη: Ευχαριστώ.

Μητέρα: Φύγε τώρα από εδώ!

    Έκατσε στην βεράντα του σπιτιού, να την περιμένει. Στο μεταξύ η κύρια Άννα πήγαινε, πάνω κάτω από τα νεύρα της, δεν πίστευε ότι αυτή είχε τολμήσει να ξανά εμφανιστεί μπροστά της. Στης δέκα και μισή η Κατερίνα εμφανίστηκε επιτέλους. Μόλις μπήκε στην αυλή την βρήκε να κάθετε με σκυμμένο το κεφάλι.

Κατερίνα: Χίλια συγγνώμη, με έστειλε για κάτι δουλείες και άργησα.

Αντιγόνη: Έλεος ρε Κατερίνα, λες και δεν ξέρεις.

The Stories We Tell "Βιβλίο Πρώτο"Where stories live. Discover now