The Stories We Tell "Βιβλίο Πρώτο"

Η Αποβολή Κεφ. 14

      Οι επόμενοι δυο μήνες πέρασαν δύσκολα για όλους τους. Η Κατερίνα κάθε μέρα είχε να υποστεί την γκρίνια της μητέρας της επειδή υποστήριζε τον αδελφό της. Με αποτέλεσμα να μένει πολύ συχνά στο διαμέρισμα της Αντιγόνης, η οποία ένα μηνά αφού έφυγε ο Νίκος αρρώστησε με ζαλάδες και εμετούς και ακόμα προσπαθούσε να συνέλθει.

    Όσο για τον Νίκο ήταν πολύ δύσκολο να είναι τόσο μακριά από την Αθηνά και την Αντιγόνη και τα καψόνια στο στρατόπεδο δεν το έκαναν ποιο εύκολο. Ένα συνηθισμένο απόγευμα, η Κατερίνα είχε σχολάσει και περίμενε την Αντιγόνη να έρθει να την πάρει, για να πάμε μαζί στο πατρικό της.

    Έπρεπε να πάρει λίγα ρούχα που χρειαζόταν, η Αντιγόνη όσο και να μην ήθελε να πάει δεν μπορούσε να της χαλάσει το χατίρι. Βγήκε από το νοσοκομείο και μπήκε στο αυτοκίνητο ώστε να ξεκινήσουν για το πατρικό της.

Κατερίνα: Καλησπέρα πως είσαι σήμερα;

Αντιγόνη: Δεν έχω ζαλάδες απλά λίγες αναγούλες.

Κατερίνα: Πρέπει να πας στο γιατρό, επιτέλους μπορεί να είναι κάτι σοβαρό.

Αντιγόνη: Έκλεισα ραντεβού αύριο, μην ανήσυχης να δεις ότι είναι απλά το άγχος μου.

Κατερίνα: Στον Νίκο είπες ότι είσαι ακόμα άρρωστη;

Αντιγόνη: Όχι, και ούτε εσύ θα του το πεις. Δεν θέλω να ανήσυχη άδικα.

Κατερίνα: Εντάξει, αλλά μόλις μάθουμε τι έχεις, θα τον πάρεις;

Αντιγόνη: Ναι, στο υπόσχομαι.

    Πάρκαραν έξω από την μονοκατοικία και η Κατερίνα την παρακάλεσε να έρθει μέσα μαζί της γιατί χρειαζόταν την συμβουλή της για κάτι ρούχα. Η Αντιγόνη στην αρχή δεν ήθελε καθόλου άλλα τελικά υπόκυψε στα παρακάλια της.

   Τα κορίτσια κατέβηκα από το αυτοκίνητο και μπήκα στο σπίτι, όντως έλειπαν όλοι. Έτσι άρχισαν να μαζεύουν τα ρούχα που ήθελε η Κατερίνα, όταν ξαφνικά γύρισε η μητέρα της.

Μητέρα: Κατερίνα είσαι εδώ.

Αντιγόνη: Ρε Κατερίνα τώρα;

Κατερίνα: Ηρεμία, ναι μαμά έρχομαι.

     Έκλεισε την βαλίτσα της και βγήκε από το δωμάτιο με την Αντιγόνη να την ακόλουθη, έτοιμη για να περάσει απαρατήρητη. Ήθελε να γλυτώσει από τον τσακωμό που ερχόταν, δεν είχε καμιά ψυχική δύναμη να τσακωθεί μαζί της. Δυστυχώς μπαίνοντας στο σαλόνι πρώτα είδε αυτή και αγνόησε την Κατερίνα που στεκόταν μπροστά της.