The Stories We Tell "Βιβλίο Πρώτο"

Η Μετάθεση Κεφ.13

      Η είκοσι μέρες πέρασαν γρήγορα, με της ετοιμάσεις και τα ψώνια που είχε να κάνει ο Νίκος. Την τελευταία νύχτα στην Αθηνά έμειναν στο σπίτι της. Μαγείρεψαν παρέα, είδαν ταινία και πέρασαν όλο το βράδυ αγκαλιά στο κρεβάτι. Το επόμενο πρωινό η Αντιγόνη είχε πάρει αδεία από την δουλεία ώστε να τον πάει στο στρατόπεδο, εκεί θα συναντούσαν και τους γονείς του.

Αντιγόνη: Αγάπη μου να προσέχεις.

Νίκος: Σε ένα μηνά θα είμαι πίσω εντάξει; Κατερίνα θέλω να μου την προσέχεις.

Κατερίνα: Θα την προσέχω.

Αντιγόνη: Μια χαρά θα είμαι και θα σε περιμένω.

Κατερίνα: Αντιγόνη πάμε; για να έρθουν και οι γονείς μου.

Αντιγόνη: Ναι πάμε, σε περιμένω σε ένα μηνά στο σπίτι μας.

     Την έσφιξε στην αγκαλιά του και αφού την φίλησε με όλοι την αγάπη του, έφυγαν ώστε να τον αποχαιρετήσουν και οι γονείς του που τόση ώρα παρακολουθούν όλοι την σκηνή.

Μητέρα: Επιτέλους έφυγε.

Νίκος: Μητέρα έλεος.

Πατέρας: Να είσαι φρόνιμος και να ακούς τι σου λένε.

Μητέρα: Να τρως, να μην μου αδυνατίσεις.

Νίκος: Μπαμπά να σου ζητήσω μια χαρά;

Πατέρας: Πες μου.

Νίκος: Θέλω αν μπορείς, να με φέρεις Αθηνά μόλις ορκιστώ.

Μητέρα: Για να βλέπεις αυτήν ;

    Η μητέρα του άρχισε να φωνάζει έξω από το στρατόπεδο και να δείχνει την Αντιγόνη, που καθόταν λίγο ποιο μακριά με την Κατερίνα.

Πατέρας: Μην φωνάζεις Άννα, ρεζίλη γίναμε.

Μητέρα: Άσε με, σου παρουσιάζεται μια τέλεια ευκαιρία για να την ξεχάσεις και εσύ θες να έρθεις πιο κοντά για να την βλέπεις;

Νίκος: Δεν θα μπω στον κόπο να σου απαντήσω , άμα μπορείς μπαμπά.

Πατέρας: Θα προσπαθήσω, στο υπόσχομαι.

    Ο Νίκος μπήκε στο στρατόπεδο και οι γονείς του έφυγαν για Αθηνά , σε όλο τον δρόμο η μητέρα γκρίνιαζε.

Μητέρα: Μην τολμήσεις να τον φέρεις Αθηνά.

Πατέρας: Είσαι παράλογη πια.

Μητέρα: Είμαι παραλογή, που δεν θέλω το παιδί να μπλέξει με μια τεκνατζού;

Πατέρας; Πως μιλάς; τόσα χρόνια ξέρεις την κοπέλα.