Revenge of the Blind Gangster

Chapter 10

Not edited. PLEASE VOTE! Thanks

Chapter 10 - FAMILY

--

"My daughter, you really need to listen to your father. Hindi pwedeng habang buhay magtatago ka dito sa kwarto mo kapag ayaw mo syang sundin."

"But mama I think dad is really evil. He wants me to kill innocent people..."

"Oh no princess, he's doing that for us. To protect us okay? Huwag na 'wag mong sasabihing masama ang father mo. He's one of the reason why you're here. Just-just keep obeying him okay? Wala namang masamang mangyayari. And I, myself want you to be his successor kapag nasa tamang edad kana. Remember, we are your family. Kami lang ang pwede mong pagkatiwalaan...."

Tumigil ako sa pagiyak at niyakap si Mama. Her hugs are always warm, soothing your very soul.

Pero nagising ako sa katotohanang wala talaga sya sa tabi ko. Panaginip nanaman....

Oh how I miss her face. Her calm sweet voice. Yung mga salita nyang kinupkop ko...yung mga salita nyang itinatak ko sa isip ko kaya ako nagkaganito. It was because of her, my mother.

She's the one who really made me a monster. Pero hindi ko nasisi at hindi ko sya masisisi kung bakit dahil naniniwala padin akong kasalanan ito ni dad. Itinatak ko sa isip ko na sya ang dahilan at hindi si Mama.

"Itutuloy mo pa 'to?" nagitla ako sa biglang pagsulpot ni Vraeran.

Nakatulog pala ako sa sparring room na meron sya. Tumayo ako at pinagpagan ang damit kong wala namang bakas ng dumi.

"Ah, you slept." komento nya ng makita ang namumula kong mata.

"Of course itutuloy ko ito. Hadlang sila sa gagawin ko, imbes na ang inaasikaso ko ay yung sa assassination dumadagdag pa ang mga 'yon." sagot ko sa tanong nya.

I eyed his hands, "Bakit ka may dalang ladle?"

"Oh? This? Nagluluto ako." nahihiyang sabi nya.

I smirked. "Wow, the great Aeto Sataru nagluluto?" I teased.

"Oh shut up. Just train well Kira. You need to regain everything lalo na't makakalaban mo yung tatlong yun."

"Ah? Correction? Makakalaban natin, Vraeran."

"Confident ako sa fighting skills ko Kira pero ikaw? Nah."

"Hindi lahat nakukuha sa yabang Aeto. Oo nga pala....ano bang connection mo kay Hammen? You seemed close?"

"Yea, we're bestfriends." sarcastic pa na sabi nya.

"I'm serious.."

"Tss ok fine I'll tell you a secret."

Secret? Bakit? Dati ba silang secret lovers?

Ugh. Ew. Feeling ko masusuka ako.

"Kung ano man yang iniisip mo ialis mo sa utak mo o ako mismo magtatanggal ng ulo mo."

"Pano mo naman nalaman kung ano iniisip ko? Huh?" pangaasar ko pa.

"I can see it in your face." he spat.

Hindi naman sya galit pero muka naman syang naiinis. Hahaha

"Okay! Okay! I'll stop. Sige magkwento kana."

"Ang Sataru at Karazumi ay dating magkaibigan. Partners ang madalas na term nila. At sinabi ko nga, matalik na magkaibigan kami dati. Nagt-training kami ng magkasama kaya malamang alam nya kung san ako mahina pero nah, alam ko din naman ang lahat sakanya, kung pano tumatakbo ang utak ko kapag seryoso ako katulad nalang kapag lumalaban pero hindi na siguro ngayon. We first met nung parehas kaming mag top sa akademya, alam kong duon ka din nanggaling, naririnig ko pa madalas na may sumusunod daw sa yapak ko natuwa ako at nacurious nadin at alam ko namang alam mo ang reputasyon ko sa akademyang yon. Lagi kaming pinag-aaway duon pero ng mga panahong yun parehas lang talaga kami ng lakas at skills pagdating sa paglaban. But eventually, sakin lahat ng title. Sabi ko naman sa'yo kaya tiwalang-tiwala ako sa sarili ko eh..." tinaasan ko sya ng kilay. Ang yabang.