Chapter seventeen [Plastican]

4.4K 46 1
                                    

The next day, hinatid ako ni Shin sa school. Actually,it was Yuni yung hinahatid nya pero nadagdag-- ako. He's been so cold to me, di na sya nangungulit. Much better. Nagiging peaceful kahit papano ang pagiisip ko.


He wants to park his car on our frontgate pero I insisted na sa backgate. I dont want anyone to see us together to keep my secret more secured.


When I got to school, discussions lang. I was never in mood. Lionna and Mandy asked me on what's the matter. I didnt bother to answer them. Dahil wala akong dapat sabihin sakanila. Ano nalang sasabihin ko? Na Yaya nalang ako ngayon? Tsk! Nakakawala ng mood pag naalala ko. -__-




Nung lunch, humiwalay na ko sakanila. Pumunta muna ako sa CR. As usual, lahat naman naglabasan ang mga tao sa loob nung papasok na ako. Yeah, they're still afraid of me. I dont know how stupid this people are.


Pumasok ako sa isang cubicle ng makarinig ako ng kumatok sa door ng Cr. I mean who's that girl with a whole guts to knock at the CR when Im in? Agad agad naman ako pumunta sa door para buksan at ibully kung sino man yun but when I opened the door, I see no one. I felt goosebumps so deretso nalang ako pumunta sa garden area to see Rihana.





"Dannica!" tawag sakin ni Rihana when I stepped on the garden area.



Lumapit naman ako sakanya with my plastic smiles, then she also smiled back.



"I cooked chicken curry! Sana magustuhan mo." with wide smile, nilapit nya sakin ang isang lunch box nya.


"Ofcourse, sarap mo kaya magluto." it's true, masarap sya magluto but Im just complementing her for my own good. Geez, nasabi ko na bang I dont praise anyone?



"Hey Dannica. Tulala ka?" natauhan naman ako sa sabi nya. Tinititigan ko kasi yung pagkain ko while thinking how bitch in disguise Rihana is. Tsk tsk mas mapanganib ang mga babaeng ganto.



"Ohhh! I just miss my -- uhm.. Mom?" wala kasi akong masabi. Tss, wrong answer. Namiss ko tuloy ng totoo ang Mom ko.



"Asan pala sya?" she asked.



"Out of the country, yes. Nagibang bansa kasi sya." Out of nowhere kong pagsisinungaling.



"Me too! I miss my Mom, she died when I was young. So my dad raised me alone." she smiled again. "Buti ka pa nga eh, may Mom ka tapos ako wala. So smile always Dannica ha?"


Geez, I dont have a Mom anymore. Pati pamilya, wala ako ngayon. I just nodded on what she said.



Kumakain kami ng maisipan kong inisin si Rihana, wala.. Trip ko lang, I just want to bully someone.


"Hey Rihana, pwede mo ba ako samahan next sunday?" I said as I grin. Diba pumupunta sya kina Shin every sunday. Why not ruin her plan? >:)



"Uh, I cant Dannica. Sorry ha?" sabi nya. Nagtaas naman ako ng kilay saka tiningnan sya ng masama.



"And why?" I blurted.


"Kasi -- kasi-- may importante kasi akong pinupuntahan every Sunday eh kaya di pede." nagaalangan pa nyang sagot.



"Hm, at ano naman yun?" mataray ko pang sabi. Ibubuko kita sa kalandian mo. *witch laugh*




"Ah. Kasi nag...nagsisimba kami every Sunday kaya yun. Family bonding" she's really not good in lying.


"Kayo lang dalawa ng Dad mo?" I asked again.



"Yeah? Parang." geez! Im starting to be annoyed at Rihana. Bakit kelangan nyang itago sakin na gusto nya si Shin? Huh? I smell something is not good.



A/N: Short update. I am not in mood magsulat. Sinapian ata ako ni Dannica. -_-

And this is sssssooooooooooooooooooo LAME!

The Mean Maid (Under editing process)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें