For the first time, i ignored clementine's messages and checked Oliver's text na kanina ay pinag sabihan ko kung ano ang nangyari.

Oliver Marquez;

Bro ok ka lang?

Shit umiiyak ka ba?

Bading ka ba bro?

Ay babae pala iniiyakan mo HAHAHAHAHA

Sunod sunod pa ang chat nya. Mga walang kwenta naman.

Kyllian Tuazon;

Putangina mo

Pinatay ko ang cellphone ko kahit mabilis na nag reply agad si Oli. I spent the next 2 hours tulala. Nag eemote.

Nagising nalang ako sa katotohanan nung tinawagan ako ni Sean, we talked about it. Sinabi sakanya ni Aeden. Rare marinig si Sean na seryoso kaya medyo natatawa ako.

Tinawagan ko na din si Mama Shel para ipaalam sya na sumama samin bukas gumala. Mga 8 pm na din nung nireplyan ko si Mentina. Paniguradong patulog na 'yon.

"Cute oh. I like it" tinignan ko ang tinuro ni Mentina sa claw machine. It's a green teddy bear. Kamuka ni Zoro.

I decided to get it for her.

"Wala kayong gusto?" Tanong ko sa tatlo habang tumitingin ng mga prizes.

Sabay sabay na umiling ang mga kasama ko. "Then can I take all the tickets?"

"Bakit? Ano gagawin mo dyan?" Sean asked.

"Buy that" I pointed at the big pink stuff toy na kanina pa tinitingnan ni Clementine.

"Ang laki naman" nagulat na sabi ni yia.

"It's for Clementine. She's been staring at it" i said while taking all the tickest.

"Seriously, when will you learn" napa iling ang tatlo pero wala silang nagawa nung nakuha ko na ang teddy bear.

"Guys... I think I like someone... Right now..." ..... "You know Oli? Kaibigan ni Ian"

I thought yesterday was the last day I will cry. Hindi pala.

Napa awang ang labi ko habang nakalingon kay Mentina. She likes Oli.

Tangina si Oliver.

"Bagay kayo"

Ulol.

"Gusto mo... Tulungan kita sakanya?"

Nagulat sila sa sinabi ko. Pati ako. I didn't know why I said that but please say No. Hindi ko kaya.

"I only like him... Crush lang ganon pero hindi ko balak mag boyfriend! Baka sampalin ako ng mama ko"

Oo dahil ako ang gusto ng mama mo para sayo.

Buong pamilya nya, alam. Buong pamilya ko, alam. Sya lang hindi. Unbelievable.

"Bro ayos lang yan gagi, iiyak mo" Cinomfort pa ko ni Sean nung naiwan kami nila Aeden sa mesa dahil nag rest room sila ni yia at Mentina.

"Don't you think, it's about time to move on?" Natahimik kami pareho ni sean sa sinabi ni aeden.

If only it's easy as it sounds. Matagal ko na ginawa. Pero hindi, mahirap. How can I do that?

"Are you okay?" She looked down on me while she brushed down my hair. She looks worried. She came back. "Kyllian. You look pale."

Yeah... How can I do that? Move on. Simpleng hawak mo lang, natutunaw na 'ko.

"I'm... I'm not okay"

Binagsak ko ang katawan sa kama. I stared at the ceiling.

Hindi yon mix signals. She's just acting like that because we're friends. Best of Friends. The longest and the closest.

Shit.

"Why?" I raised an eyebrow when she whispered while we're walking back home.

She's acting weird since earlier. Did something happened? Sabi pa ni Aeden may sasabihin daw ito sakin ngayon.

"Hm, why? What do you mean? In what why? Di 'ko gets. Why bakit ko ginagawa mga 'to o ano? Hm..." I stopped for a moment.

I'm thinking some reason na hindi masyadong halata na ginagawa ko lahat ng ito dahil mag kaibigan at may pag tingin ako sakanya. " Because we're best friends"

Yeah friends... Something I needed to pretend like i'm contented with because who am I to demand something more?

I looked at her while we're at her room. Walang ginagawa. Then looked down to her wrist.

Nandon pa din.

Sandali akong lumapit at hiwakan ang pulso nya while she's on her phone. Touching the Silver Bracelet.

"Hm bakit?" She asked then put down her phone while looking at me.

"Ang tagal mo 'tong suot. Hindi mo hinuhubad?" Tanong ko

"No. Hindi ako sanay na wala sa pulso ko yan" sabi nya habang naka tingin din sa kamay kong naka hawak sa bracelet na suot nya.

Hindi ko sya kailan man nakita na hindi suot ang bracelet na 'to.

"How long have you been wearing this?" I asked.

"Hindi ko sure eh. Hindi ko na maaalala dahil sobrang tagal na nung nakuha ko yan. Simula bata ako hindi ko tinatanggal sa pulso ko yan. Nag papanic ako pag wala yan sa pulso ko." She said

"dati nawala na yan, Grade 8. Sobrang nag panic ako dahil for some reason, hindi ko kayang hindi suot ang bracelet. Siguro dahil nasanay ako dito"

She explained... I gulped

"Do you remember who gave it to you?" I asked.

"Hm? No I don't. Matagal na nga ito sakin, hindi ko na maalala kung sino ang nag bigay" she chuckled.

I was the one who gave it to you.

I even have a pair. Every time I see her, she's wearing it. Thinking that she's wearing it because I gave it to her. Hindi nya pala maalala.

But it's fine. She's treasuring the thing I gave to her... That's enough for me. Even if she doesn't remember.

౨ৎ⋆˚.⋆

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 06 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Traces Of The String (Red String Series #1)Where stories live. Discover now