Traces Of The String (Red String Series #1)

Chapter 10

"Okay..." Ang sabi ko bago tumayo at tinanggal ang pag kakahawak nya. Mabilis akong bumalik sa pwesto ko. I lay my head down to the desk and hide my face using my arms.

Should I really ask ian? What if I regret it? What if Loren's telling the truth? What will I do?

"Mentina!! May TLE ka na?"

I don't even need to lift my head, hearing his voice is enough to tell it's him. Naramdaman ko ang kamay nya sa buhok ko as he start to brush it down while I kept my head down to the desk.

"Why aren't you looking at me? Mentina..." I slowly lift my head up and found his eyes firstly. He's sitting with his knees on chest.

Nanatili ang tingin ko sakanyang mata. Hinahanap ang gustong iparating ni Loren sakin. But all i could feel by looking at him is nothing. I couldn't fully understand.

"Are you okay?" He said with his normal soothing voice that i never heard him using while talking to other people.

"Tuazon! Maya na landi, bata ka!" Napatalon naman si Ian at mabilis na umalis sa harap ko nung dumating si sir dela paz at pinalo ang ulo nya gamit ang nakarolyong mga papel.

Napabuntong hininga muli ako at napatingin sa likod. Nakita ko si Loren na umaarteng parang walang nangyari pero halata ang namumula nyang mata. Si Aeden na tahimik at may iniisip na malalim. Si Eslado na nakikipag tawanan kasama ang mga kaibigan. Mga classmate kong iba't iba ang kinaabalahan. At si ian na nakatingin sakin.

Why?

'You’re always the center of his universe and you don’t even realize it.'

Mabilis akong umiwas ng tingin at napahawak ng mahigpit sa bandang puso. No.

We're young and dumb. We're best friends, the longest and closest... Can that really happen?

Napalunok ako sa sariling iniisip bago muling inihiga ang ulo sa mesa. I could feel my heart beating faster. I'm nervous.

Hanggang sa pag alis ng teacher, at mag uwian ay nanatili akong tahimik. I badly need answers pero natatakot ako.

"Tara na" dahan dahan akong tumango at hinayaang kunin ng lalaki ang pangalawa kong bag na lagayan ng mga libro ko na madalas nyang gawin tuwing uwian na. But why?

"Gusto mo yung keychain ko? You said you like it" he said while walking back home. He's asking me if I want his keychain that he's been treasuring the most. But why?

"Wanna go to a date? Libre ko" he asked if i want to go to a date that we normally do. But why?

"Laro? Yung laro na gusto mo. Ano tawag don, Dress to Impress ba 'yon?" he hates that game because it's a dress up game that I overuse and he asked me if i want to play it with him. But why?

"Gusto mo therapy session tayo mamaya? Ikaw yung therapist nung nakaraan. Ako naman ngayon" he chuckled while talking about the little therapy session we have if we're troubled with something. Did he noticed i'm troubled? How can he know me so well? But why?

"Why?" I whispered, enough for him to hear.

"Hmm, why? What do you mean? In what why? Di 'ko gets. Why bakit ko ginagawa mga 'to o ano? Hm..." Tumigil sya saglit at may pa kamot pa ng baba nya. " Because we're best friends"

Right. We're Best Friends.

Hanggang don lang at wala nang iba.

There is no need to ask something. Hindi posible yon. We're best friends after all. At hindi na kailangan pang mag bago 'yon dahil hanggang dun lang ang kaya ko.

But he's way too cool when he's with me. Kalmado siya at parang wala lang pag kasama ako. Ang dami pang mga magagandang babae ang umaaligid sakaniya at mga nag sisi-aminan pa. Imposible naman yatang magustuhan niya 'ko. I'm very average.

"By the way, Sabi ni Aeden may sasabihin ka daw? Usap daw tayo?" Tanong nya at napakamot pa ng ulo.

"Wala 'yon." I said as a little smile appeared on my lips. "I was just misunderstanding something. Hindi na pala kailangan."

Kahit nawiwirdohan sya sakin ay binaliwala nya 'yon, nag patuloy sya sa pag dadaldal sakin.

"Crush mo pa din si Oli?" Tanong nya habang sinisipa pa ang maliit na bato habang nag lalakd kami.

"Hindi na pala... Di pa pala ako ready mag ka crush" ngumiti ako sakanya.

"Pinaghahandaan ba 'yon?" Tanong nya pero tinawanan ko lang sya.

"Bakit ikaw, crush mo pa din si girl mysterious?" Tanong ko at nilingon pa sya.

"Sobra."

I chuckled with his answer bago sya hilain papunta sa nag lalako ng ice cream. "My treat"

"Wow! Weh??? Grabe na 'to! Mayaman??" pang aasar nya at inartihan pa ang pagkakasabi ng huli"

"Minsan lang 'to, mas gusto ko pa din ako nililibre." sabi ko at nag tawanan lang kami.

Habang kumakain ay kinuha ko ang binigay sakin ng classmate namin kanina sa bulsa ko.

"What's that?" He asked nung inabot ko ang Id nya habang sumusubo sya ng kursara ng Ice Cream.

"Sticker. Tinatakpan mo din naman mukha mo sa Id. Let's just cover it with sticker." I said then covered his Face on his Id with Keroppi's face from Sanrio.

Then kinuha ko ang id ko at dinikitan ng mukha ni Melody from Sanrio. Pinag dikit ko ang id namin at tumawa. "It looks cute!"

Tumingala ako habang natatawa at nahuli siyang naka ngiti at naka tingin sakin. "Yeah."

Hanggang sa pag dating samin ay tuloy pa din ang kulitan namin, gaya ng dati ay hindi sya papasok ng gate nila pag hindi ako nakikitang pumapasok sa bahay namin.

"Kain na, nak" salubong sakin ni papa habang naka apron pa.

"Later nalang po, pa" ngumiti ako kay papa bago dumiretso sa kwarto.

Nag palit ng damit. Nag pahinga. Naligo at nahiga sa kama, nakatitig sa kisame.

What might had happened if i asked him earlier if he likes or even love me more than friends? Mag aasaran pa ba kami? Mag tatawanan pa ba kami? Maingay pa ba kami habang nag lalakad? Will things be the same as before?

Maybe I was too scared to things not remaining the same anymore.

౨ৎ⋆˚.⋆