ZÜMRÜT YANGINI "ARİYA"

67'- Sınırın Ötesinde🌿

Geçiş bölümüdür

100 yorum lütfen...

Asaf Ali...

Küçük bir yolculuğa çıkıyorum. Uyanır uyanmaz beni arayan gözlerin hayal kırıklığına uğraşacak ama merak etme, çok yakında döneceğim. Bazı kesin cevaplara ihtiyacım var. Eğer başaramazsam döndüğümde gideceğiz buralardan. Ben yokken yapmanı istediğim birkaç şey var...

"Devran!" Sesle birlikte kalktı masadan.

"Abi!"

"Ariya nerde?"

"Ne?"

"Ariya gitmiş, nereye gitti?"

Merdivenleri indi hızla. Asaf Ali'nin elinde ki kağıdı aldı. Onu okurken kaşları çatıldı.

"Benim haberim yok."

"Nasıl yok Devran? Birbirinizden ayrı düşünmezsiniz siz, yapma oğlum söyle bana. Karım nerde?"

"Yemin ederim bilmiyorum. Ne cevabından bahsediyor bilmiyorum."

"Sen bilmiyorsan, kimse bilmiyordur."

Yüreğinde koca bir sızıyla kalakaldı Asaf Ali. Nereye gitti? Neden gitti? Ne zaman gelecek? Bir sürü soru kafasının içinde cirit atarken merdiven basamağına çöktü.

"Abi, dönecektir merak etme."

"Neden bana öyle gelmiyor Devran? Ben neden onu kaybetme korkusunu bir türlü yenemiyorum?"

Düşünmezse kaybetmem sandı. Tamam belki hâlâ kaybetmiş değildi ama bunun sonunu göremiyordu. Sanki her şeyi öngörebilmiş gibi.

"Karımı bulacağım" diyerek kalktı. Bir hışımla çıktı konaktan. İşin aslı şu ki nerede olduğunu kimse bilmiyordu. Devran bunu nasıl bilmediğini düşünüyordu? O her şeyi önce Devran'a söylerdi çünkü. Araştıracaktı...

🌿

"Nazif!!!"

Iraz bağırarak girdiği bahçede yana döne Nazif Ağayı çağırırken adam kahvaltıdan kalkmış dışarıya çıkmıştı.

"Iraz! Ne oluyor?"

"Açelya yok, gitmiş."

"Nereye gitmiş?"

"Bilmiyorum. Bazı cevaplara ihtiyacım var demiş. Nereye gitmiş olabilir?"

"Ben ne bileyim Iraz, onunla yaşayan sensin."

"Nazif kızımızın başına bir şey gelebilir."

"Bu şimdi mi aklına geldi?"

Iraz korkulu nefeslerini içine hapsederken çırpınıyordu yüreği.

"Bir şeyler yap Nazif Ağa."

"Hiçbir şey yapmamam onun için daha hayırlı."

"Onu öylece ölüme gönderemem."

"Iraz, sen kızının kaderine mücadele ettiğin için halihazırda ölümle burun buruna. Yapman gereken onun ölmesine izin vermendi."

"Bir cani gibi."

"Sen seçtin bu hayatı. Kız çocuğu dünyaya getirmeyecek, getirirsen de öldürecektin."

"O senin de kızın."

"Neden sadece ben kızıma kıymışım gibi davranıyorsun? Bu bir kuraldı, ancak o ölürse korumuş olurduk."

"Sen hayatımın en büyük hatasısın."