ZÜMRÜT YANGINI "ARİYA"

56'-Sezon Finali 🌿

Okuyan herkesten yorum bekliyorum!!!

Bölüm kısa o yüzden ben gelene kadar 150 nin üstüne çıksın yorumlar...

🌿Bu kitapta okuduğunuz her şey hayal ürünüdür. Gerçek hayatta ki kişi ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur...

Uzun bir gece olmuştu. Rıza haber bekliyordu bu kadar insanın evlerine girebilmesi için. Ariya otururken uyuyakalmıştı kocasının göğsünde. Asaf Ali üşümesin diye sarılıyordu açık sırtına. Bir çocuk kadar masumdu uyurken, uyanıkken ortalığı ayağa kaldıran kendi değilmiş gibi.

Iraz bir örtü örttü üstüne. Annesinin göğsünde uyuyamadan kocasının göğsünde uyumayı öğrenen kızının saçını sevdi.

"Hazırlan sende" dedi Asaf Ali. Iraz başını salladı. Gidecekti. Belki kızı yine yüzüne bakmayacaktı ama yanında kalacaktı. Yeri artık kızının yanıydı.

Damla çantaları toplamış, kapının yanına bırakmıştı. Üstüne rahat bir şeyler giyerek düğün havasından çıkmıştı. Ariya hâlâ gelinliğinin içindeydi. Saçlarını toplayarak salona geldi.

"Hiy uyumuş."

"Düşün ki ben hâlâ uyanığım."

"Enişte ya. Uyandıralım mı?"

"Yok ya, alırım kucağıma."

"Kalırsınız bu gece" dedi Nazif Ağa.

"Sonra kalırız bol bol. Sabah yola çıkacağız, eve gidelim bu gece."

Mutfak toplanmış kadın kadına kahve içiyorlardı. Seyhan sonunda Zerrin'le baş başa kalmıştı.

"Zerrinciğim."

"Söyle canım."

"Damla'yı oğluma istemek istiyorum iznin olursa." Zerrin Hanım sonunda bunu söylemesine mutlu olmuştu. Bekliyordu çünkü.

"Tabi ki."

"Sözünü alayım ama."

"Verdim."

"Hah çok yaşa."

Rıza ortalığın sakin olduğunu öğrenince eve girdi.

"Tamamdır ortalık sakin. Size köprüye kadar eşlik edeceğiz."

Sonunda diyerek ayaklandı herkes. Asaf Ali kıpırdanınca uyandı Ariya.

"Uyu canım."

"Gidiyor muyuz?"

"Evet." Ariya örtüyü çekerek kalktığında Asaf Ali ceketi omuzlarına koydu. Kapıya döküldüler hep beraber. Devran kızını kucağına aldığında çantalar diğer elindeydi. Berfin, Ömer'i tutuyordu düşmesin diye. Zira ayakta uyuyordu.

Derya ve Nihan kol kola çıktığında Nihan derin bir nefes aldı. Ablasının elini sıkı sıkı tutuyordu bir yandan. Bütün kötü anılarına bakıyordu Nihan. Hüzün dibi gözlerini kardeşine götürdü.

"Gidelim canım."

"Gidelim ablacığım."

Çağan - "Yaldız, önüne bak önüne" dedi son anda takılmaktan kurtarırken.

"Ayakta uyuyorum" diyerek tuttu elini.

"Hı hı fark ettim onu." Elinin içinde neredeyse ufacık kalan eline sardı parmaklarını. "Siz benim arabaya geçin. Nihan'a dikkat edin bagajıma binmesin."

"Yaa!"Nihan'ı güldürmüştü.

" Demir sürebilecek misin? Kurban'ı vereyim. "

" Sürerim kardeşim, sağ ol. "