RAHNÜMÂ

40.Bölüm

Alper, Enes'e ulaşamamanın telaşını yaşarken çalan telefonu ile irkildi.

Arayan kişi Enesten başkası değildi.

" Selamünaleyküm kardeşim."

Sesi gayet neşeli geliyordu. Halbuki Alper sabahtan beri onu merak etmenin telaşı ile yaşıyordu. Hafif sitemli bir ses tonuyla cevap verdi.

" Ve aleyküm selam Enes Bey nerdesiniz acaba?"

" Nerdeyimmmmm. Heh kapıda!"

" Hangi kapıda?"

" Bir dakika, No:7 yazıyor."

" Neresi yahu orası?"

" Çelik bir kapı." diyen Enes bir yandan da gülmeye devam ediyordu.

" Bak senn."

" A dur en önemli ipucu?"

" Neymiş?" derken Alper bir hışımla kapıyı açmıştı.

" Pes vallahi pess. Yüzüne kapı kapanan gördüm de böyle kapı açılan da ne biliyim?"

" Hoşgeldin kardeşim."

" Hoşbuldum da şu zile isimleri biraz daha küçük yazsaydınız?"

Bu sefer gülümseyen Alper'di. Enes'in elinde ki küçük çantayı görünce gözleri büyüdü. Çantayı işaret ederek " Neler oluyor?" diye sordu.

" Hava almaya çıkmıştım. Birşey olduğu yok." Diyen Enes içeriye geçti.

Alper şaşkınca bakakaldı. Birşeyler dönüyordu ama anlayamadı. Çelik kapısını kapatıp o da içeriye geçti. Zehra evde yoktu.

Enes suçlu edası ile ama yüzünde tebessüm eksik olmadan oturma odasına geçip koltuğa usulca oturdu.
Alper de tam karşısına geçti.

" Evet Enes Bey anlatın bakalım?

" Neyi anlatayım kardeşim evleniyorum işte o yani."

Alper önce yanlış anladığını düşündü. Ama Enes'in hâli tavrı ve peşi sıra gelen " Evlenme teklifimi kabul etti." diyerek haykırmasıyla birlikte Alper anladığı şeyin doğruluğuna şahit oldu.

" Hay maşallah kardeşime be." diyen Alper ayağa kalkarak Enes ile sarıldı..

" Allah tamamına erdirsin. Hayırlı olsun." Duasını da ettikten sonra Enes bir çırpıda gitmek üzere olduğunu ve otogarda başına gelenleri anlattı.

" Yalnız Mehmet'i çok merak ediyorum ya. Bir gün beni de tanıştır."

" İnşallah. Bulabilirsem hep en kritik anlarda karşıma çıkıyor kerata." diyerek gülümsedi Enes.

Zira Mehmet onun içinde çok başka bir yerdeydi.

" Peki ya Dna Testi?"

" Açıkçası buraya gelirken asıl seninle konuşmak istediğim konu buydu kardeşim." Enes'in az önceki sevimli hâli gitmiş yerini sadece çalışırken takındığı o ciddi tavrına bırakmıştı.

" Yaptırmak istiyorum. Çünkü bu şüphe hepimize zarar veriyor, bunu görüyorum. Ayşe Teyze bilmiyor evet. Ama diğerleri, siz... Zehra..."

Derin bir iç çekti, Enes.

" Balkona geçebilir miyiz?" diye sordu Alper'e. Alper başıyla onayladı. O anda yaktı tekrar sigarasını. Alper yeniden başladığını bilmiyordu.