សូមអភ័យទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ
Enjoy your reading....
#Morning
"ហឹម...អូយស្អីគេនឹង"ព្រឹកប្រហែលម៉ោង7:40នាទីជាងជេគបើកភ្នែកក្រហឹមតិចៗតាមបែបមនុស្សភ្ញាក់ពីគេងតែក៏ត្រូវភ្ញាក់នឹងស្អីមិនដឹងរឹងៗធំៗបែកសរសៃរវាមប៉ះនឹងសាច់គូទនាយពីក្រោយ(គិតអី)
"មកគេងតាំងពីពេលណានឹង"ជេគបែរក្រោយទៅរកអ្នកដែលបន្លំអោបនាយមួយយប់ហើយក៏ដកដៃកម្លោះសង្ហាដែលបន្លំចាប់គូទនាយមួយយប់នោះចេញនឹងសួរអ្នកដែលមិនទាន់ភ្ញាក់នោះតិចៗ
"គេងលក់បែបនេះគួរឱ្យស្រឡាញ់ម្ល៉េះ សង្សាអ្នកណានឹង"
ដោយខ្នាញ់នឹងមុខទាក់ទាញរបស់សង្សាពេកជេគក៏
"សឺត ក្រអូបដល់ហើយ"ជេគលួចឆ្មក់ថ្ពាល់ហ៊ុនថ្នមៗរួចក៏សរសើរព្រមទាំងញញឹមពព្រាយ
"ហឹម..."ហ៊ុន(ក្រហឹមនិងបម្រាស់ខ្លួន)
"អាយ៎....."ជេគ
"អីគេៗអូនឯងកើតអីនឹងជេគៗអូនកើតអីឬអត់"ដោយសារតែសំឡេងចេគស្រែកចង់បែកផ្ទះមិញនេះធ្វើឱ្យស៊ុងហ៊ុនភ្ញាក់មិនស្ទើស្ទុះងើបទៅបង្វិលជេគចុះឡើងក្រែងមានរឿងអី
"បង...បង..បន្លំប៉ះអូន..បងអាក្រក់ណាស់បងបន្លំអោបអូនយប់មិញមែនទេហិហិ..."ជេគនិយាយបណ្ដើរយំបណ្ដើរទាំងគ្មានទឹកភ្នែក
"បង...បងសុំទោសមកពីបងគិតថាអូនគេងលក់ហើយក៏ចង់អោបបន្តិចចាំព្រឹកចាំមកគេងលើសាឡុងវិញតែវាជ្រុល"ស៊ុងហ៊ុននិយាយទាំងញញឹមមិនសមទៅកាន់ជេគទាំងអត់ដឹងសោះថាជេគខូចប៉ុណ្ណាលួចថើបគេហើយមកសម្ដែងអីណា
"អត់ទេបងត្រូវទទួលខុសត្រូវ ហិ ហិ"(បន្ដយំ)
"ទទួល...ខុសត្រូវយ៉ាងម៉េច"
"បងត្រូវតែដណ្ដឹងធ្វើប្រពន្ធ"
"តែពួកយើងនៅរៀន ចាំពួកយើងរៀនចប់បានទេ"
"អត់..ចាំរៀបការហើយចាំរៀនតក៏បានដែរ"
"Ok បងព្រមទទួលខុសត្រូវតែអូនត្រូវឱ្យបងសិន"
"ឱ្យស្អី"
"ក៏ដូចដែលប្ដីប្រពន្ធគេធ្វើ"
