His HEART

Chapter 26

CLAIRE

Hindi ako makapaniwalang nasa harapan ko si Ian. Marahan kong pinunasan ang mukha niya gamit ang bimpo, mahimbing ang tulog niya. Napakagwapo niya talaga, hindi nakakapataka kung bakit gugustuhin ni Luna ang isang tulad niya.

" Hi love, i miss you." maluha luhang dinampian ko ng halik ang noo niya. " I'm sorry, alam kong nasaktan ka ng sobra sa biglaan kong pagkawala. Hindi ko ginusto ang mga nangyari. I'm not sure kung kakayanin mo pang mahalin ang isang gaya ko. Pangit na ako dati pa man, mas lalo naman na ngayon.

Samantalang ikaw, napakagwapo mo parin and you deserve someone na babagay sayo. Hindi na kasi ako sigurado kung ako yon." patuloy kong nilinis pati ang mga braso niya.

Hinayaan kong pumatak ang mga luha ko. Nanghihinayang ako sa mga panahong nawala sa amin, tama si Isha, kung hindi sa kasamaan ng sarili kong ina, naikasal na siguro ako kay Ian.

Pinalitan ko siya ng damit na binigay ni Isha, marahil sa asawa siya ang mga iyon. Tulog na tulog parin ito.

" Hindi pa panahon para magkita tayo, love. Kailangan ko muna ayusin ang sarili ko. " muli ko siyang dinampian ng halik sa noo.

Pero ganon nalang ang gulat ko ng hilahin niya ako at yakapin ng mahigpit.

" Love, i miss you so much." nataranta ako ng magsalita siya.

He was hugging me. Kahit sandali ay hinayaan ko ang sarili ko na namnamin iyon. Mahal ko siya, walang nagbago, sa mga nakalipas na panahon lalo lang lumalim ang pagmamahal ko sa kanya.

Hinintay kong medyo lumuwag ang yakap niya saka marahang kumalas. Mahimbing padin ang tulog niya.

Ako parin kaya, ang love na tinutukoy niya? Hinaplos ko ng isa kong kamay ang dibdib niya, " Ako pa rin ba ang laman niyan, love?" Muli ko siyang hinagkan sa noo.

Labag man sa loob ko ay nilisan ko ang kwarto kung saan siya naroon. I went to my own room. Wala pa akong lakas ng loob para harapin si Ian. Baka hindi ko kayanin kapag sinabi niyang hindi na niya ako kailangan sa buhay niya. Kapag iba na ang laman ng puso niya.

Hirap man ay pinilit kong matulog.

The next day, pinili kong manatili sa kwarto, sa ganitong paraan maiiwasan ko si Ian. Nagpapasalamat parin ako sa sandaling pagkakataon na nakasama ko siya, kahit paano ay naibsan ang pangungulila ko sa kanya. Sana ay maitindihan ni Isha kung bakit hindi ko pa kayang harapin ang kakambal niya.

Hindi naman nagtagal ay nakarinig ako ng katok sa pintuan ng kwarto kung saan ako pansamanatalang natutulog.

"He already left Claire; pwede ka ng lumabas sa room mo." Si Isha pala. "You know sooner or later, kailangan mo na siyang harapain, he needs to know the truth." malungkot akong tumango.

"I'm sorry, Isha, hindi lang talaga ako ready sa ngayon." Hinawakan niya ako sa braso.

" I understand, tara na kumain na tayo ng breakfast. Ian left without eating, may meeting pa daw siya kaya, kailangan niya magmadali. Oo nga pala, I talked to a friend, she referred us to a renowned plastic surgeon. I'll go with you, ibabalik natin ang mukha mo sa dati. " tila kaswal lang na sabi ni Isha.

" Pero Isha, wala pa akong pera para pambayad sa operasyon kung sakali. " Sigurado akong mahal ang ganoong klase ng operasyon.

" Don't worry about it Claire. You are family." kinindatan niya lang ako. Nakapagtatakang ang bait bait na niya sa akin.

Sinamahan niya nga ako sa Doctor ng araw na yon. Ma proseso ang mga gagawin nila para maibalik sa dati ang mukha ko, pero positive naman ang Doctor dahil hindi naman daw ganon kalalim ang pinsala ayon sa pagsusuri nila.

Mabilis na iniwas ni Isha ang atensiyon ng Doctor ng magtanong ako kung magkano ang magagastos ng operasyon.

" I already told you, you don't have to worry about a thing, Claire. Family takes care of each other. Sisingilin ko nalang si Ian when the right time, comes." sabay halakhak niya.

I was admitted the following week to a private clinic.

" I'll see you in two weeks, Claire. Don't worry about anything, okay. Ang isipin mo magpagaling ka at magpalakas. " Niyakap ko nalang ng mahigpit si Isha. Sana nga ay maging maayos na ang lahat.

TROY ADRIAN

Naguguluhang umuwi muna ako sa bahay para magshower and change clothes for work. The last thing, I remember was going in to a bar with Luna. I can't remember, how I get drunk, after being sober for long, i make sure i don't get drunk easily.

I dreamed of her again after a long time. It felt surreal. Part of me still longs for her; no matter what I tell myself, she still occupies a space in my heart. And I miss her so much.

Pagkatapos ko magshower ay pinatawag ako ni Dad sa office niya.

"Dad, I'm in a hurry; I have a client meeting in an hour." Sabi ko na agad sa kanya pagkapasok ko ng office niya dito sa bahay.

"I told your Ate Chloe to handle it, Ian. We have important things to discuss." Seryosong sabi ni Dad.

May iniabot siya sa aking folder. Kinuha ko iyon saka binasa ang laman.

"Dad, what is this?" nagtatakang tanong ko. Did he do a background check on Luna?

"She's not the person you think she is, Ian. She is also involved in Claire's disappearance." I was shocked sa narinig ko, pinakatitigan ko ang mga laman ng folder.

"Luna is the stepdaughter of Claire's mom. She approached you on purpose while they held Claire captive." Bigla akong sinalakay ng kaba.

"How do we know all this, Anak? Nakatakas si Claire, she went to Isha for help." Si Isabelle? She knows about all this?

"Claire was in a bad state; she was just lucky she was able to escape. But you don't have to worry; she's fine now." Kahit paano ay nakahinga ako ng maluwag sa huling sinabi ni Dad.

"Dad, did you see her? Pwede ko ba siyang makita?" She's alive. My Claire is alive.

"Claire was injured during the fire that happened on the ship, the one we already know about. She has some scars; the other side of her face was badly scarred; parts of her arms are too; and Isha was helping her para maibalik sa dati ang mukha niya anak. She's in the process of making that happen. After 2 to 3 weeks, mo pa siya pwedeng makita." I was about to protest, but Dad stopped me.

"It's for her safety too; we are sending your nephews, nieces, and Nate to your Tita Choleen in Manila for their safety as well. The police are already doing the best they can para mahuli si Luna and Claire's mom pati narin ang iba nilang kasabwat." I just realized, how stupid I am para hindi malaman na Luna was just manipulating me.

"How could I not notice Luna's manipulation, Dad? All this time, I am even starting to have feelings for her; does Claire know about all this?" She must have been hurt.

Ano nalang ang iisipin niya, ipinagpalit ko siya?

"She knows about it, Anak. Luna was telling her about the two of you; in fact, your relationship with Luna gave her strength. To fight, to escape. Kaya siya nagkaroon ng lakas ng loob na tumakas." I can't imagine the things she went through. Sumasakit ang puso ko, wala ako sa tabi niya para damayan siya. I wasn't able to protect her.

"None of this was your fault, Anak. Ipagpasalamat nalang natin na ligtas si Claire at nakabalik na siya sa atin. There's no point in going back to the past." Dad was right; I should be thankful because I was given a second chance with Claire. 

"Thank you, Dad, for doing all this for Claire and for me." Lumapit ako sa kanya and hug him. I was lucky to have them as my parents, sila ni Mom. They have been nothing but supportive of me. 

"You are my son; your happiness will always be my priority, kayo ng mga kapatid mo. Kapag maayos na ang lahat, you and Claire can start over and put all this behind you." He always knows how to put my worries to rest.

We should appreciate our parents more. As the saying goes, we are so busy growing up, and sometimes we fail to notice that they are getting old too. 

 

Itutuloy.....