Like Yesterday

Chapter 02

"Ang aga mo atang umuwi ngayon, Shine," puna sa kaniya ng Project Manager matapos nitong makitang inaayos na niya ang mga gamit.

"A-attend po kasi ako ng reunion mamaya," pagdadahilan niya rito. "Nagpaalam po ako sainyo no'ng nakaraan."

"Gano'n ba? Sige. See you on Monday," tanging nasabi nito.

Binigyan niya lang ito ng isang tipid na ngiti saka lumabas na ng opisina.

"Bye, ma'am," rinig niyang sabi ng mga trabahador na dinaanan niya.

Bahagya lang niyang tinanguan ang mga ito bilang sagot.

Pagkatapos niyang makakuha ng lisensya bilang arkitekto, nag-apply siya sa isang malaking kumpanya na ngayon ay pinagta-trabahuan na niya. Maayos naman ang pakikitungo sa kaniya ng lahat ng mga tao roon pero hindi niya maiwasang maging mailap sa mga ito.

Napag-desisyunan ni Sunny na maglakad papuntang centro tutal malapit lang naman ito sa site nila. Makakatipid pa siya sa pamasahe.

Inabot niya mula sa dalang bag ang mp3 player at sinaksak ang earphones niya roon saka sinuot. Iisang kanta lang naman ang laman ng player at 'yon ang paulit-ulit niyang pinapatugtog.

Sampung taon niya ring pagmamay-ari ito at ito lamang ang tanging nakakapag-pakalma sa kaniya tuwing inaatake siya ng anxiety.

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntung-hininga saka inangat ang tingin. Napansin niyang nasa gitna siya ng tulay.

Hawak pa rin ang puting mp3 player, nilapitan niya ang railings ng tulay. Pinagmasdan niya ang kulay kahel na langit tanda ng papalubog na araw.

Biglang sumagi sa isip niya ang isang kasabihang nabasa niya.

"Every sunset is an opportunity to reset," bulong niya sa sarili habang malamlam ang mga matang tinititigan ang repleksyon ng langit sa malawak na ilog.

Kung pwede lang i-reset ang buhay, gusto niyang bumalik sa mga panahong masaya pa siya.

Sunshine ang pangalan niya pero ang dilim ng buhay niya. Natipon ng matagal ang mga saloobin niya kaya sobrang bigat ng mararamdaman niya. Dahil din dito kaya napapagod na rin siya.

Pero wala siyang karapatang mag-reklamo. Tumatak sa isip niya na mas malala ang pinagdadaanan ng ibang tao at kapag bumigay siya, sasabihin ng mga tao na nag-iinarte lang siya.

Humigpit ang pagkakahawak niya sa mp3 player nang tumulo ang luha sa mata niya. Marahan niya itong pinahid saka tumingala para pigilan pa ang sunud-sunod na pagtulo no'n. Ilang beses rin siyang huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at nang pagdilat niya, sinorpresa siya ng mga talutot ng dandelion na lumilipad kasabay ng hangin.

Nilingon niya ang lugar kung saan nanggagaling ang mga bulaklak hanggang sa nasilayan niya sa may 'di kalayuan ang isang flower shop.

Hindi niya alam kung bakit may parang magnet na humihila sa kaniya papunta roon. Namalayan niya na lang na nasa harap na siya nito at nakatingala sa signage nito sa labas.

Bighari Flower Shop

Dumako ang tingin niya sa mga bulaklak na naka display sa labas ng shop pero wala roon ang nakita niya kaninang iniihip ng hangin.

"Welcome!"

Napabaling sa kanan si Sunny nang may magsalita sa tabi niya.

It was a beautiful young woman holding a bouquet of flowers.

Kakaiba ang ganda nito na para bang hindi nabibilang sa mundong ito.

Bilugan ang mukha nito, malamlam ang kulay kahel na mga mata, hindi katangusang ilong, at napakakintab ng mahabang kulot na buhok nito. Bumagay rito ang suot na kulay puting floral dress na nagpamalas ang katangkaran nito.